شنبه ۱ مرداد ۱۴۰۱ - ۱۸:۵۹
۱ نفر

آمار انتقال دانشجوها از خارج به داخل کشور افت کرده  و وزارت علوم به‌دنبال ایجاد انگیزه برای آنهاست. سرپرست معاونت امور دانشجویان داخل اعلام می‌کند که تقاضای انتقال از خارج به داخل کشور با وجود گرانی و قیمت ارز نسبت به ۸ سال گذشته کاهش چمشگیری داشته است.

به گزارش همشهری‌آنلاین؛ حدود ۸ سال پیش سالی ۶۰۰ هزار نفر درخواست انتقال وجود داشته اما اکنون جمعا این درخواست‌ها به ۱۰۰ نفر هم نمی‌رسد.

در پیمایش‌های انجام‌شده توسط رصدخانه مهاجرت ایران در میان گروه‌های مختلف اجتماعی بیشترین میل (قطعی) بازگشت به کشور پس از مهاجرت در میان فعالان استارت‌آپی و در حدود ۱۲درصد بوده است.

شاخص میل (قطعی) بازگشت به کشور پس از مهاجرت در میان «دانشجویان و فارغ‌التحصیلان» ۶درصد و در میان «پزشکان و پرستاران» ۳درصد است.

نرخ مرددین به بازگشت در میان «پزشکان و پرستاران» ۶۶درصد، در میان «دانشجویان و فارغ‌التحصیلان» ۵۷درصد و در میان « فعالان استارت‌آپی» حدود ۳۳درصد است.

اما سؤال اصلی اینجاست که نخبگان ایرانی چرا با وجود موانع و مشکلات در سال‌های تحصیل خارج از کشور به ایران باز نمی‌گردند؟ 

نبود فرصت های شغلی مناسب و انگیزه های لازم برای ایجاد کسب و کار جدید می تواند مهم ترین عامل باشد

نکته اینکه مدیرکل آموزش و پرورش شهر تهران می‌گوید که ۱۱ هزار و ۹۸۵ دانش‌آموز در ۳۳ مدرسه سمپاد تحصیل می‌کنند، همگی آماده مهاجرت!

کد خبر 692514
منبع: همشهری آنلاین

برچسب‌ها

پر بیننده‌ترین اخبار تی وی همشهری

دیدگاه خوانندگان امروز

پر بیننده‌ترین خبر امروز

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 2
  • نظرات در صف انتشار: 2
  • نظرات غیرقابل انتشار: 5
  • DE ۲۱:۲۵ - ۱۴۰۱/۰۵/۰۱
    11 0
    هر عقل سالم سعی برتصمیم عاقلانه و توجه به لحاظ تمام مسائل آینده ای که درش به حیات میپردازد حساس عمل و انتخاب میکند حالا باید واکاوی کارشناسی صورت گیرد روئیت دلیل گویای واقعیتهاست.
  • IR ۰۱:۰۷ - ۱۴۰۱/۰۵/۰۲
    6 0
    هیچ برنامه ای برای نگه داشتن نخبگان نیست. الان خودمون یه پروپوزال نوشتیم که همکاری بین ایران و یه کشور پیشرفته است. یک پروژه بین المللی که بر روی یک موضوع پیشرفته کار خواهد شد و تبادل اطلاعات به ایران هم صورت خواهد گرفت. 9 ماه از تاریخ شروع کار و تصویب پروپوزال گذشته، نه خبری از شروع کار و امضا قرار داد هست و نه پولی دادن. تازه پول هم بدن با این همه گرونی عملا کار خاصی نمیشه کرد. چون بودجه کمی اختصاص دادن که آقایون بعد 9 ماه، بودجه رو هم یک سوم کردن. بعد چه انتظاری از جامعه نخبگان دارید؟ مگه وقت ما ارزش نداره که 9 ماه استرس به ما تحمیل کردن و عملا تمام برنامه ریزی ها رو به ریختن؟