به گزارش خبرگزاری فرانسه این روش جدید از هم اکنون برای کمک به ایجاد نسل بعدی سوخت‌های زیستی و مواد زیست-شیمیایی در آزمایشگاه‌های کریگ ونتر، دانشمند مشهور و بحث‌برانگیز آمریکایی، مورد استفاده قرار دارد.
ونتر اشکال حیات مصنوعی را به عنوان درمانی بالقوه برای بیماری‌ها و پیشگیری از گرمایش جهانی ارائه کرده است، اما این چشم‌انداز بسیار بحث‌برانگیز بوده و مباحثات داغی را در مورد عواقب احتمالی و اخلاقیات مهندسی‌کردن حیات مصنوعی برانگیخته است.
ایجاد حیات به طور مصنوعی یکی از هدف‌‌های مهم علم است، اما همچنین هراس‌های شدیدی را مانند آنچه آلدوس هاکسلی در رمان "دنیای جسور نو" در سال 1932 پیش‌بینی کرده است، برمی‌انگیزد. هاکسلی در این کتاب دورانی را توصیف می‌کند که از جمله در آن تولید مثل طبیعی انسان کنار گذاشته می‌شود و به جای آن نوزادان در آزمایشگاه‌ها رشد داده می‌شوند.
انستیتوی جی کریگ ونتر سال گذشته موفق شد DNA یک باکتری ساده را به طور مصنوعی تکثیر کند.
پژوهشگران در ابتدا از باکتری ای کولای (e. coli) برای ساختن ژنوم استفاده کردند، اما بعد دریافتند که این فرآیند چندمرحله‌ای و زحمت‌افرین است و ای کولای در ساختن قطعات بزرگ DNA دچار مشکل است.
آنها نهایتا از نوعی از مخمر به نام ساکارومیسس سرویسیه (Saccharomyces cerevisiae) استفاده کردند. این کار به آنها امکان داد که ایجاد ژنوم مصنوعی را با استفاده از روشی که بازترکیبی هومولوگ خوانده می‌شود، به انجام رسانند. سلول‌ها به طور طبیعی از روش بازترکیبی هومولوگ، استفاده می‌کنند تا آسیب‌ها به کرموزوم‌های‌شان را ترمیم کنند.
بیانیه انستیتو کریگ که چهارشنبه 3 دسامبر (13 آذر) منتشر شد، می‌گوید این دانشمندان سپس شروع به بررسی توانایی "مونتاژ DNA" در این مخمر کردند، که نهایتا معلوم شد که در حد یک "کارخانه ژنتیکی" است.
این پژوهشگران با استفاده از روش بازترکیبی هومولوگ توانستند قطعات نسبتا کوتاه DNA را به درون سلول‌های مخمر وارد کنند.
بر اساس نتایج این بررسی که در شماره آینده نشریه "پیشرفت‌های آکادمی ملی علوم" آمریکا منتشر خواهد شد، آنها دریافتند که به این ترتیب توانسته‌اند کل ژنوم را در یک مرحله بسازند.
دانیل گیبسون، سرپرست این تحقیق در این باره گفت: "ما همچنان از توانایی این مخمر در برداشتن قطعات متعدد DNA و متصل‌کردن آنها به یکدیگر برای ایجاد یک مولکول در حد DNA شگفت‌زده هستیم."
پژوهشگران انستیتو ونتر در حال حاضر به کار در مورد ایجاد یک باکتری زنده با استفاده از یک توالی ژنومی مصنوعی از باکتری مایکوپلاسما جنیتالیوم (Mycoplasma genitalium) ادامه می‌دهند.
این باکتری که باعث برخی از بیماری‌های مقاربتی می‌شود، یکی از ساده‌ترین ساختارهای DNA را درمیان اشکال حیاتی را دارد، و تنها از 580 ژن متشکل است.
در مقابل ژنوم انسان حدود 30000 ژن دارد.
این گروه پژوهشگران که در مریلند مستقر هستند، کرموزومی را به وجود آورده‌اند که مایکوپلاسما لبوراتوریوم (Mycoplasma laboratorium) خوانده شده است.
اکنون آنها بر روی ایجاد راهی کار می‌کنند تا این کروموزوم به درون یک سلول زنده پیوند بزنند و آن را برای تحت کنترل گرفتن این سلول و تبدیل شدن عملی به یک شکل حیاتی جدید تحریک کنند.
