درحالی که برخی شرکت‌های غربی از کار در ایران دست کشیده و تحت فشار تحریم‌ها، طرح‌های خود را در ایران متوقف می‌کنند، کارآفرین آلمانی خود را برای روزی آماده می‌کند که جهانگردان به این کشور اسلامی سرازیر شوند.
کار وی در زمینه هتلداری و طرح مشترکی است با یک شریک ایرانی. این طرح 3سال پیش طی سفر استراتن به ایران شکل گرفت و گرچه ممکن است در وهله اول احتمال موفقیت آن کم به‌نظربرسد ولی نشان‌دهنده فرصت‌های بالقوه‌ای است که شرکت‌های غربی از دست داده و به رقبای آسیایی خود واگذار می‌کنند.
استراتن در حال تاسیس مجموعه کوچکی از هتل‌ها در شهر مرکزی یزد است. این شهر به‌دلیل کوچه‌های پیچ در پیچ و عمارت‌های خشتی و بادگیرهایی که برای خنک‌شدن خانه‌ها در گرمای کویر ساخته شده، شهرت دارد.وی قصد دارد کار خود را در شهرهای اصفهان، شیراز و قزوین توسعه داده و هتل‌های بیشتری در مسیر جاده ابریشم تاسیس کند.
این جاده، مسیری تاریخی بوده که چین را به خاورمیانه و اروپا متصل می‌کرده است.استراتن خود در سال 2005 به‌منظور گردشگری به ایران سفرکرد، او نسبت به خطرات این کار آگاه است ولی درعین حال اطمینان دارد که کارش در نهایت نتیجه خواهد داد.وی که قبلا مدیر تولید یک شرکت داروسازی خصوصی بوده، به قصد جهانگردی کار خود را کنار گذاشته و اکنون تمام هم و غم خود را صرف 2هتلی کرده که خود و شریکش، مالک آن هستند.
این مرد 35 ساله می‌گوید: «من اگر طرز فکر کاملا متفاوتی نسبت به دیگران نداشتم، دست به چنین کاری نمی‌زدم. من هرچه دارم، هرچه هستم و هر چه به آن ایمان دارم در این مملکت است. این یک تعهد 100درصدی است.»استراتن معتقد است که ایرانیان نظر خوبی نسبت به سرمایه‌گذارانی که این کشور را ترک می‌کنند تا بعدا با مناسب‌شدن جو بازگردند، ندارند.او می‌گوید: « ما اروپایی‌ها اگر مراقب نباشیم در مبارزه جهت سرمایه‌گذاری در ایران شکست خواهیم خورد.»
اصلی که وی از آن پیروی می‌کند ساده است؛ تو بهتر است بین اولین خارجیانی باشی که در صنعت نوپای گردشگری ایران سرمایه‌گذاری می‌کنند تا اینکه جزو دیرآمدگانی باشی که در دبی، مرکز تجاری خلیج فارس، آن هم در این دوران بحران اقتصادی سرمایه‌گذاری می‌کنند و برخلاف شرکت‌های چند‌ملیتی غربی که گاهی مجبورند بازارهای پرسود را فدای برنامه‌های سیاسی غالب کنند، استراتن قادر است که کاملا بر هدف خویش تمرکز داشته باشد.
با این وصف 6ماه طول کشید تا وی توانست مجوزهای لازم برای سرمایه‌گذاری را تهیه کند. این مجوزها به وی اجازه می‌دهد که 500هزار یورو (661 هزار دلار) را طی 5سال برای کار خود هزینه کند. ولی او قوانین فعلی را که از سرمایه‌گذاری خارجی حمایت می‌کند، ستایش کرده و می‌گوید که مسئولان ایرانی از طرح‌های او حمایت کرده‌اند.بیشتر موانعی که بر سر راه وی بوده مربوط به مؤسسات مالی غربی است که در اثر فشارهای آمریکا، با ایران قطع رابطه کرده و باعث شده‌اند که وی مجبور شود بانک‌های خود را عوض کند.استراتن می‌گوید: «بانک خود من برایم در این کار محدودیت‌هایی ایجاد می‌کند که اصلا انتظارش را ندارم.
مشکلات من بیشتر مربوط به خارج از ایران است تا داخل ایران.»وی گفته است: «سرمایه‌گذارانی که در ایران قصد فعالیت دارند برای آنکه بتوانند موفق باشند باید شریک‌های مطمئن ایرانی پیدا کنند. حتی اگر پول فراوان و ارتباطات زیادی هم داشته باشید، احمقانه است اگر فکر کنید که می‌توانید در ایران بدون یک شریک خوب محلی موفق شوید.»
شانس موفقیت استراتن در کار هتل‌های زنجیره‌ای از آنجا بیشتر می‌شود که طبق گفته رسانه‌ها، ایران به گردشگری به‌عنوان یک اولویت نگاه می‌کند و تصمیم دارد که طی 2سال آینده بیش از 30بیلیون دلار در این بخش هزینه کند.
واشنگتن پست- 5 نوامبر 2008
