همشهری آنلاین - مریم ثمینی، مددکار اجتماعی: بیماران در زمان ترک اعتیاد به دیدن و حضور اطرافیان‌شان نیاز دارند و ممکن است با دیدن یک دوست، آشنا یا عضو خانواده خود، آرامش روحی به‌دست آورند و انگیزه آنها برای گذراندن این دوره بیشتر شود، ولی در کمپ‌های غیرمجاز ترک اعتیاد از دیدار بیماران و نزدیکان‌شان جلوگیری می‌کنند. بهانه این مراکز این است که در این دیدارها ممکن است موادمخدر به‌دست بیماران رسانده شود، در صورتی که می‌توانند با روش‌های دیگری از این معضل جلوگیری کنند.
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
آزار روحی، دشنام و تحقیرهای مداوم بیماران توسط کارکنان کمپ‌های غیرمجاز از رفتارهای معمول در برخی از این مراکز است. توجه و احترام در تغییر دادن رفتار معتادان معجزه می‌کند، ولی آنها به این موضوع توجهی ندارند و باعث دلزدگی و فرار بیماران از کمپ می‌شوند.
بیماران با قطع مصرف موادمخدر دچار اختلال در خواب و کابوس‌های شبانه می‌شوند و به مداخلات روان‌شناسی زیادی نیاز دارند، در حالی که بسیاری از صاحبان کمپ‌ها در مدارک لازم برای کسب مجوز نام یک روان‌شناس را ذکر می‌کنند، اما در کادر درمانی آنها روان‌شناسی وجود ندارد. موارد زیادی را شاهد بوده‌امم که بیماران مشکل جسمی داشتند و مسئولان بعضی از کمپ‌ها به دلیل گریز از پرداخت هزینه‌های پزشکی به شرایط آنها رسیدگی نکردند. در بعضی از مراکز تغذیه افراد در حال ترک اعتیاد بدو نامناسب است و برای آرام کردن بی‌قراری آنها از قرص‌های اعتیادآور استفاده می‌کنند.
بدن انسان در هنگام خلقت به سیستم تولید مواد تسکین‌دهنده مجهز می‌شود و استعمال موادمخدر آنها را تخریب و غیرفعال می‌کند. در روش‌های درمانی این قبیل کمپ‌ها به فعال کردن مجدد این سیستم طبیعی بدن توجهی نمی‌کنند و بیمار به‌محض دسترسی به موادمخدر برای کاهش دردهای عضلانی خود دوباره موادمخدر مصرف می‌کند. روش‌های درمانی کمپ‌های غیرمجاز غیرعلمی است و براساس تجارب درست یا اشتباه مسئولان این مراکز طراحی شده‌اند و بر اساس همین یافته‌ها فعالیت می‌کنند.
بسیاری از معتادان از روی اجبار و به وسیله اطرافیان‌شان به کمپ‌ها سپرده می‌شوند. نخستین قدم برای بهبودی این افراد دادن مشاوره و ایجاد انگیزه است که بانیان بعضی از کمپ‌ها لزوم مشاوره‌های حرفه‌ای را نمی‌پذیرند و بدون ایجاد آمادگی روحی به سم‌زدایی جسم معتاد می‌پردازند. این روش‌ها معمولا ناموفق و دوره پرهیز از موادمخدر کوتاه و مقطعی است.
موفقیت مراکز ترک اعتیاد در این است که با مشاوره و مهارت‌های کلامی در فرد معتاد، احساس نیاز به ترک موادمخدر را به وجود آورند. اگر در فرد معتاد انگیزه تلاش برای بهبودی وجود نداشته باشد، حضور اجباری آنها در کاهش اعتیاد تاثیری ندارد.
بخش قابل توجهی از بار بهبودی معتادان را کمپ‌ها و مراکز ترک اعتیاد به دوش می‌کشند و نباید تاثیر مثبت آنها را نادیده گرفت، اما بعضی از این مراکز به دلیل نبود ارزیابی و نظارت مستمر ارگان‌های ناظر، در ارائه خدمات خود دقت و کارآیی لازم را ندارند و خدمات مناسبی ارائه نمی‌دهند.
بدون تردید کیفیت کادر درمانی و نیروی انسانی مشغول در کمپ‌ها را از مهم‌ترین عوامل موثر در بازدهی این مراکز به شمار می‌آید. در حالی که اغلب کمپ‌های اجباری شلوغ هستند و تعداد زیاد مراجعان، کیفیت خدمت‌رسانی را کاهش می‌دهد. از سوی دیگر بسیاری از مددجویان این مراکز نمی‌خواهند یا نمی‌توانند پروتکل‌های ترک اعتیاد را رعایت کنند و مشکلاتی را برای خود و مرکز به وجود می‌آورند. نیروی انسانی فعال در بسیاری از این مراکز برای چنین مشاغلی مناسب نیستند و سوء‌رفتار آنها با بیماران باعث دلزدگی و منصرف شدن آنها از طی مراحل درمان می‌شود.
مصرف‌کنندگان موادمخدر برای تغییر رفتار خود بیش از هر چیز به حمایت و دلگرمی نیاز دارند.
نظر شما