والیبال حتی قبل از نخستین تجربه برونمرزی خود نیز مدتی از سردار نصراللهخان پاکستانی- که بیشتر داور بود تا مربی- استفاده کرد و بیش از 70سال از مربیان مختلفی از قارههای اروپا و آسیا بهرهمند شد که آخرین آن زوران گائیچ سرمربی اسبق تیمملی صربستان و سرمربی سابق روسیه بود که نامی بزرگ در میان مربیان امروز جهان داشت. همزمان با ناکامی دوم گائیچ و تیمملی والیبال ایران در مسابقات مقدماتی المپیک پکن و بالاگرفتن انتقادات نسبت به عملکرد سرمربی صرب دوشغله تیمملی، فدراسیون ترجیح داد تا در میانه راه قراردادش را با گائیچ قطع کرده و مربی ایرانی را جایگزین او کند.
رایزنی برای به خدمتگرفتن سرمربی خارجی سرشناس درست یک هفته بعد از اطلاعیه رسمی فدراسیون در مورد قطع همکاری با گائیچ صورت گرفت. با وجود طرح اسمهای بزرگی چون پائولو مونتالی، رائول لوزانو، مگ کاچن و چندین و چند مربی دیگر در پروسهای 4 ماهه عاقبت این داورزنی بود که از توقف پروژه سرمربی خارجی به طور موقت پرده برداشت و گفت: «تلاشها در راه جذب سرمربی صاحبنام خارجی با وجود توافق اولیه با یکی دو تن همانند لوزانو و مگکاچن نتیجه نداده است و فعلا با سرمربی ایرانی تیمملی برنامهها را پیش خواهیم برد.»
البته یکی از دلایل اصلی دنبال نکردن پروژه سرمربی خارجی به موفقیت تیمملی با حسین معدنی دستیار سابق گائیچ برمیگشت که توانسته بود در مسابقات جام AVC کاپ، ایران را در حضور هشت تیم برتر آسیا قهرمان کند. حالا در آستانه مسابقات مقدماتی قهرمانی جهان 2010 ایتالیا در شرایطی که تیم ملی بزرگسالان به عنوان سید 2 برای راهیابی به مرحله سوم و اصلی رقابتها باید در تابستان آینده در تهران به مصاف حریفانی چون پاکستان، هند و قطر برود. فدراسیون همچنان خوشبینانه چشم به موفقیت تیم ملی با معدنی دوخته اما در عین حال نیمنگاهی هم در صورت صعود به مسابقات قهرمانی جهان به حضور یک سرمربی توانمند خارجی دارد.
استفاده مشروط از سرمربی خارجی
این نکتهای است که داورزنی به آن تاکید دارد و میگوید: «اگر تا آن هنگام بتوانیم با یک سرمربی کارآمد خارجی به توافق برسیم این کار را خواهیم کرد.» البته رئیس فدراسیون والیبال حضور یک سرمربی خارجی را مشروط به این میداند که سرمربی یادشده با تجارب بالا از حضور در میدانهای جهانی حداقل توانسته باشد با تیمش در زمره 4 تیم برتر مسابقات جهانی دوره قبل بوده باشد : «اگر قرار باشد با سرمربی خارجی همان نتیجهای را بگیریم که با سرمربی ایرانی هم میگیریم، مطمئنا از وجود مربیان ایرانی استفاده خواهیم کرد تا حداقل صاحب تجربهای باارزش شوند.»
علت عدم توافق با مربیان مطرح خارجی جایگاه نامناسب تیم ملی بزرگسالان ایران در والیبال آسیا و جهان است و اینکه هرکدام از مربیان سرشناس امروز دنیا با تیمهای بزرگی قرارداد دارند و ترجیح میدهند برای مطرح ماندن به تیمهای معمولی و دارای جایگاه ضعیف در رنکینگ جهانی کوچ نکنند. مثال این نکته رائول لوزانوی آرژانتینی است که پس از جدایی از تیمملی لهستان سر از تیم ملی آلمان درآورد که در زمره قطبهای جدید والیبال اروپا و جهان است.
لوزانو از جمله مربیانی بود که دعوت مسئولان والیبال ایران را بیپاسخ نگذاشت و اعلام کرد برای بررسی شرایط دو طرف بهتر است او سفری هم به تهران داشته باشد، هرچند که با پیوستن رسمی او به تیم ملی آلمان این سفر منتفی شد.
نتیجه اینکه تمام مربیان مطرح والیبال اعلام کردند که حاضرند تنها به عنوان مشاور فنی و
به صورت پاره وقت با ایران همکاری کنند.