همشهری آنلاین - بهاره خسروی: سال ۱۳۴۳ این روحانی سرشناس خانه را خریداری می‌کند و این خانه زیبا تبدیل به محفل رفت و آمد بزرگان دینی می‌شود. آیت‌الله سید محمدباقر فیض سال ۱۳۳۲ همراه خانواده راهی بغداد شد و از آنجا به نجف رفت و همراه اهل و عیال به تهران آمد و سال ۱۳۴۳ شمسی خانه عصمت‌السطنه را خریداری کرد.
قصه های تهران را در اینجا بخوانید
او تا سال ۱۳۴۹ که دعوت حق را لبیک گفت و به دیار باقی شتافت، در این خانه و محله سرچشمه، می‌زیست. این خانه تا سال‌ها محفل جلسات هفتگی در شب‌های شنبه، برای بیان احکام و ذکر مصیبت امامان شیعه بود و بزرگان زیادی به آن رفت‌وآمد داشتند.
یکی از زیباترین بخش‌های خانه آیت‌الله فیض که پیش‌تر از آن به شاهزاده قاجاری تعلق داشت، وجود یک تالار با نقش و نگارها و نقاشی‌هایی از گل و بته و نقوش اسلیمی بود. در زیر همین تالار سردابه‌ای بود که ورودی آن از حیاط پشت تالار بود با بیش از ده پله آجری هریک به ارتفاع ۳۰ تا ۳۵ سانتیمتر قرار داشت. پشت چهار پنجره قدی این تالار که به حیاط پشتی و بزرگ خانه باز می‌شده، درگاهی تعبیه شده بود و در زیر این درگاهی‌ها، پنجره‌های سفالین مشبک نیم‌دایره قرار داشت که نور و هوار را به داخل سردابه هدایت می‌کرد. از کف تا ارتفاع یک متری دور تا دور داخل سردابه با کاشی‌هایی منقش به گل و مرغ با رنگ قالب فیروزه‌ای و آبی پوشیده شده بود و طاقچه‌های متعددی نیز در اطراف آن وجود داشت.
این سردابه در تابستان محل استراحت خانواده در ساعات گرم روز بود. از همه این تعریف‌ها که گذر کنیم به گیاهان خوش آب و رنگ حیاط خانه می‌رسیم. در حیاط این خانه تاریخی درختان عرعر، انار، کاج و گوجه‌فرنگی و انگور وجود داشته است. همچنین در این بنا دو حیاط در دو سوی تالار، یکی پوشیده از شمشاد که از دیوار ساختمان مجاور در این حیاط سرک می‌کشید، و دیگری بزرگ‌تر با باغچه‌هایی در چهار سوی حیاط با درختان دلربای، خرمالو، سیب، انگور، کاج، و انواع سبزیجات خوراکی دیده می شده که زیبایی خانه را چند برابر می‌کرد.
دو حوض نیز در هر دو حیاط متناسب با ابعاد حیاط وجود داشت که در هر دو تعدادی ماهی قرمز و سیاه در طول سال وجود داشت.
این بنا بارها برای ضبط فیلم‌های متعددی از جمله بخشی از فیلم سینمایی «دلشدگان» علی حاتمی مورد استفاده قرار گرفت.
نظر شما