به گزارش همشهری آنلاین، این مطلب در ابتدا با اشاره‌ی مصداقی به روزهای حساس پخش مسابقات جام‌جهانی، یادآور می‌شود که در یکی از همین روزها، از یک‌سو بازی تیم ملی فوتبال انگلیس در مسابقات جام جهانی از شبکه های تلویزیونی این کشور در حال پخش بود، از طرفی اولین قسمت از مستند جنجالی «مگان و هری» که این روزها صدای خاندان سلطنتی را درآورده در نتفلیکس روی آنتن می رفت و همزمان با این دو برنامه، مت هنکاک (سیاستمدار مستعفی انگلیسی) در برنامه‌ای چالشی حاضر شده بود.
با این حال نویسنده گزارش گاردین بر این باور است که دلایل قوی وجود دارد که نفس پخش سنتی شبکه های رادیو و تلویزیونی به شماره افتاده است. همین چند هفته قبل بود که بی بی سی اعلام کرد، در حال فراهم ساختن شرایط تعطیلی سیستم پخش سنتی برنامه‌های تلویزیونی و رادیویی خود است تا در دهه‌ی آینده فقط به یک سرویس آنلاین تبدیل شود.
دیوی، مدیرکل بی بی سی در این زمینه گفته بود: «دنیایی را تصور کنید که فقط اینترنت دارد؛ جایی که پخش سنتی شبکه‌های تلویزیونی و رادیویی رو به تعطیلی است و انتخاب مخاطب هم بی‌نهایت است. خاموش شدن پخش در طول زمان اتفاق خواهد افتاد و باید اتفاق بیفتد و ما باید از الان برای آن برنامه‌ریزی کنیم.»
او توضیح داد که «بی‌بی‌سی متعهد به پخش زنده است اما بریتانیایی‌ها باید برای بسته شدن بسیاری از کانال‌ها و ایستگاه‌های رادیویی این شبکه تا دهه‌ی ۲۰۳۰ آماده شوند. با گذشت زمان، این به معنای ارائه خدمات پخش خطی کمتر و یک فعالیت مستمر و گسترده آنلاین خواهد بود.»
با احتساب چنین اظهارنظرهای رسمی، این طرح پس از سال‌ها مطرح شدن در حد شایعه، گویا این بار قرار است اجرایی شود و تمامی خروجی‌های شبکه های تلویزیونی ظرف ۱۰ سال آینده به صورت آنلاین در دسترس خواهند بود. در چنین شرایطی کانال‌های پخش سنتی با برنامه‌های روزانه خود، محکوم به فنا هستند.
در حال حاضر برنامه‌های رادیو و تلویزیونی با هدفی «برنامه‌ریزی‌شده» و از پیش تعیین شده، وارد خانه‌های مردم می‌شوند اما مدیرکل بی‌بی‌سی در روزهای گذشته مؤدبانه از مخاطبان انگلیسی خواسته بود «دنیایی را تصور کنند که فقط اینترنت در آن جریان دارد. جایی که پخش سنتی تلویزیون و رادیو در حال خاموش شدن است و انتخاب بی نهایت است.» آنها امیدواراند چنین تغییر سریعی با سرمایه گذاری حمایت شود؛ به طوری که هیچکس عقب نماند، نه بیننده و نه خود شرکت پخش کننده.
گاردین در عین حال به این نکته اشاره می کند که این وعده بی بی سی، مخاطب را از خاطرات نوستالژیک دورانی که انتخاب ها برای تماشا واقعا محدود بودند، دور می کند؛ روزهایی که پخش ویژه برنامه کریسمس در سال ۱۹۷۷ بیش از ۲۰ میلیون بیننده را همزمان پای گیرنده ها نشاند.
لورین هگیسی، ناظرپخش سابق BBC۱، معتقد است که چنین لحظات جمعی و پیوندی هرگز مانند گذشته تکرار نخواهد شد. او می‌گوید: «من یاد گرفته‌ام که هرگز آینده را پیش‌بینی نکنم، زیرا آینده هرگز آنطور که شما انتظار دارید پیش نمی‌آید، اما تماشای جمعی مهم است و همین طور بااهمیت خواهد ماند.» تجربه ای که اهمیت آن، همین اواخر با ثبت میزان بیننده بالا برای مستندی مانند «هری و مگان» در شبکه نتفلیکس یا برنامه «من یک سلبریتی هستم» یا پخش مسابقات ورزشی به اثبات رسید.
با این همه رفتن به سمت پخش آنلاین، انتخاب های گیج‌کننده‌ای را برای بیننده در راه خواهد داشت که در نهایت ممکن است به رقابت و رویکرد ارائه تولیدات بیشتر از سوی پلتفرم های پخش کننده صوت و تصویر منجر شود.
هگیسی می گوید: «افراد مسن تمایل بیشتری به تماشای برنامه ریزی شده (کانال های سنتی) دارند و اگر در منطقه ای پهنای باند کُند باشد یا افراد تلویزیون قدیمی داشته باشند، پخش دیجیتال می تواند کار را سخت کند.» او در عین حال متذکر می شود: «تمام این دشواری ها به مرور ساده خواهند شد.»
در این میان، توصیه او به بی‌بی‌سی این است که همچنان یک کانال پخش خطی را نگه دارد؛ نه فقط برای بینندگان مسن‌تر بلکه جهت به نمایش گذاشتن تولیدات این شبکه برای مردمی که به دنبال کیفیت بالا و نوعی راهنما هستند. بی بی سی همچنان یک راهنمای فوق العاده است و بینندگان به دنبال آن خواهند بود.»
نظر شما