نام بابک لطفی خواجه پاشا در تیتراژ برخی از فیلم های سینمایی دیده می شود. هنرمندی که هم در مقام بازیگران با کارگردانان شناخته شده کار کرده و هم دستیار سینما در این سال ها بوده که شاخص ترین آن دستیار کارگردان فیلم «محمدص» به کارگردانی مجید مجیدی بوده است. خواجه پاشا در فیلم هایی چون «خورشید» و «قصرشیرین» به عنوان بازیگر حضور داشته و حالا در جشنواره چهل یکم فیلم فجر با فیلم «در آغوش درخت» به عنوان فیلمساز فیلم اولی حضور دارد. جشنواره ای که کارگردانان فیلم اولی بیشترین سهم را در رقابت برای دریافت سیمرغ دارند. این کارگردان ۴۱ ساله؛ «در آغوش درخت» را در آذربایجان غربی ساخته، داستان زندگی آدم هایی که در مقطعی دچار مشکل می شوند و این مشکلات زندگی آنها را تحت الشعاع قرار می دهد.
«در آغوش درخت» به عنوان اولین فیلم شما، مضمون خانوادگی -اجتماعی دارد. از پروسه تولید فیلم بگویید؟
«در آغوش درخت» یک فیلم ملودرام اجتماعی است که با مضمون خانواده و چالش های پیش روی آنها ساخته شده است. در شروع کار و زمانی که قرار بود کار را برای تولید شروع کنیم.برنامه ریزی هایی کرده بود و با حمایت سجاد نصراللهی و تهیه کننده این کار، توانستیم پروژه «درآغوش درخت» را به مرحله تولید برسانیم. در این مسیر مراحل سختی را پشت سر گذاشتیم که ذاتا برای ساخت فیلم اول همیشه این سختی‌ها وجود داشته و دارد و این امر طبیعی است که باید گذرانده شود.
قصه «در آغوش درخت» چگونه شکل گرفت؟
ایده ساخت این فیلم نیز از آن‌جایی شکل گرفت که خانواده‌های جوان در کشور، هنگام شروع زندگی خود دچار چالش هایی می شنوند که احتمال دارد ضربه ای به آنها و زندگیشان وارد کند و باعث می‌شود یادشان برود چه چیز ارزشمندی رو از دست میدهند. ایده این کار را من از زیست خانواده هایی که در اطرافم میدیدم یا میشینیدم، گرفتم. و اگر بخواهم خلاصه بگویم این فیلم؛ فروپاشی یک خانواده با دلایلی ساده و نتیجه ای سخت.
ماجرای این فیلم در آذربایجان می گذرد؟ با توجه به توجه شما به این خطه و این که بیشتر فیلم ها در پایتخت تولید می شوند، آیا می توان به فیلم «در آغوش درخت» عنوان سینمای بومی داد؟اگر بخواهم به طور دقیق توضیح دهم، در این فیلم از برخی فاکتورهای بومی هم استفاده شده ولی نمی توان این فیلم را به طور کامل یک فیلم بومی صرف دانست بلکه یکی از شاخصه‌های آن فراتهرانی بودن آن است.
در معرفی فیلم عنوان شده؛ «در آغوش درخت» یک فیلم شاعرانه اش کمی بیشتر برایمان توضیح دهید؟
شاخصه های فیلم های شاعرانه در این فیلم لحاظ شده است و هم از لحاظ فرم و هم از لحاظ محتوا می‌توان «در آغوش درخت» را یک اثر شاعرانه نام‌گذاری کرد. خودم به سبب علاقه زیادی که به سینمای مینیمال دارم این فیلم را ساختم.
از انتخاب بازیگران بفرمایید؛ بیشتر کارگردانان در تجربه اول بنا به توصیه تهیه کننده به سراغ بازیگران شناخته شده می روند تا تماشاگر خود را داشته باشند و یا در گیشه موفق باشند. شما به سراغ بازیگران تئاتر رفتید چرا ترجیح ندادید از بازیگران چهره استفاده کنید؟
موضوعی که به نظرم سینما را در حال حاضر از محتوا دور کرده، هم به سبب وضعیت اقتصادی و فروش فیلم ها و دیگر عواملی که دخیل است؛ اتکا به چند بازیگر خاص است، در بیشتر موارد تلاش شده که گیشه را در دست داشته باشیم. ولی مشکلی که وجود دارد این است که بعد از گذشت چندین وقت، ما در این چهره ها دچار تکرار میشویم. تکراری که به نفع سینما نیست. نمی توان انکار این قضیه شد که بازیگران چهره در موفقیت فیلم ها نقش زیادی دارند و بسیار ارزشمندند و جان سینما رو حفظ کردند، ولی ما در راستای معرفی بازیگران خلاق و تازه به سینما هم مسئولیم. سینما نیاز به بازیگران جدید، توانا و خلاق دارد و باید این چرخه حفظ شود.
در کارنامه کاری شما همکاری با کارگردانان شناخته شده دیده می شود و این قابل توجه است. شما در جشنواره امسال به عنوان کارگردان فیلم اول حضور دارید؟
این حضور را چطور می بینید؟حضور این تعداد فکر جدید و دیدگاه تازه میتواند جذاب باشد و جریانی تازه را در سینمای ایران به راه بیندازد. من احساس میکنم جشنواره خوبی آغاز می شود. فیلم‌های خوب مانند گلهای کمیاب از میان صخره ها رشد میکنند. هر چند برخی شرایط از جمله شرایط اقتصادی و اجتماعی تولید فیلم ها را سخت کرده است، به طور حتم اتفاقات هم در پروسه تولید و اکران و به طور کل در سینما تاثیرات خود را داشت؛ ولی شاید همین موضوع دلیلی باشد تا شاهد آثاری خاص از فیلمسازان جدید در جشنواره امسال باشیم.
نظر شما