همشهری آنلاین-راحله عبدالحسینی:. حاج «حمید چابک» یکی از همین چهره‌هاست. ۷۵سال دارد و از ۶۳سال پیش تاکنون در منطقه ما روزگار می‌گذراند. در محله امیریه به فروشنده کفش خوش اخلاق و خنده رو شهرت دارد. بعد از گفت‌وگو با او درمی‌یابی این صفت به راستی برازنده اوست. حاج حمید معتقد است با خوش خلقی باید برای حل مسائل کوشید. او که حرفه پدرش را ادامه داده، حالا تجریبات خود را در اختیار پسرانش قرار می‌دهد. ساعتی در مغازه او مهمان شدیم تا برایمان از زندگی و کارش بگوید.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
حاج حمید چابک، ۱۲سال بیشتر نداشت که همراه خانواده‌اش از اردبیل به تهران آمد. همین محله عباسی خودمان نخستین محل سکونت خانواده «چابک» بود. حاج حمید، یادی از آن سال‌ها می‌کند: «بعد از مدتی از محله عباسی، اسباب‌کشی کردیم و آمدیم محله دخانیات. چند سالی هم در خیابان اسدی منش(البرز) ساکن بودیم. » حاج حمید حالا در محله منیریه است و خلاصه ۶دهه از عمر ۷۵ساله‌اش را در محله‌های منطقه ما گذرانده است.
حرفه آبا و اجدادی
حاج حمید پیشه و حرفه آبا و اجدادی‌اش را دنبال کرده. روزگاری را به یاد می‌آورد که پدرش در اردبیل مغازه کفش‌فروشی داشته. زمانی هم به تهران آمده همین حرفه را ادامه داده. «نوجوان بودم که به همراه پدرم «مش صمد» و برادر بزرگ‌ترم در سبزه میدان کفش‌ها را روی میز می‌چیدیم و می‌فروختیم. آن زمان هنوز نه مغازه‌ای داشتیم و نه تولیدکننده بودیم. » حاج حمید از دهه ۴۰برایمان می‌گوید که در محله امیریه تعداد کیف و کفش‌فروشی‌ها حتی به تعداد انگشتان یک دست هم نمی‌رسید. یک کیف و کفش «درگاهی» بود و دیگری کیف و کفش «پروین».
حاج حمید سال‌ها در کیف و کفش «درگاهی» مشغول به کار می‌شود. می‌گوید: «کیف و کفش «درگاهی» سرپل امیر بهادر بود و در واقع تنها تولیدکننده کفش در این منطقه. زیر زمین تولیدی کفش بود و طبقه بالا، فروشگاه. ۱۸سالم بود و تازه کارم را شروع کرده بودم. سفارش گرفتن از مشتری به این صورت بود که شکل دور پا را روی کاغذ می‌کشیدیم تا در واقع اندازه و سایز پا را بدانیم. در هفته هم فقط می‌توانستیم ۲۴جفت کفش بدوزیم. » نخستین کفشی را که برای خودش دوخته، خوب به یاد دارد. کفش ورنی مشکی نوک تیز با چرم طبیعی که آن روزها به کفش مدل قیصری معروف بود. «دوست داشتم به‌عنوان کسی که در کفش‌فروشی کار می‌کند، بهترین کفش را به پا داشته باشم تا برای کارم تبلیغ خوبی باشد. »
حاج حمید سال‌ها به دوخت و تولید کفش مشغول می‌شود تا حرفه‌ای شود. درست وقتی ۳۰ساله می‌شود در میدان منیریه کیف و کفش «صفا» را با شراکت برادرش راه می‌اندازد. حاج حمید با شور و اشتیاق از آن سال‌ها یاد می‌کند: «خانواده‌ها از اول بهمن برای خرید شب عید می‌آمدند. از شمیران هم مشتری داشتیم. »حاج حمید سال ۱۳۶۴برای خودش همین مغازه کیف و کفش را در خیابان ولی‌عصر(عج) را راه می‌اندازد و تاکنون در همین مغازه مشغول کار است.
بیشتر مشتری‌های او این روزها با بچه‌های خود برای خرید می‌آیند و یادی از روزگار کودکی خود می‌کنند. حاج حمید هم همیشه به بچه‌ها کادو می‌دهد. جاسوئیچی، چراغ قوه، عروسک‌های کوچک و کادوهایی از این دست که مورد علاقه بچه‌هاست را در کشوی میزش دارد و آنها را خوشحال می‌کند و برایشان خاطره‌ای به جا می‌گذارد.
اخلاق خوش و مردمداری
گذشته از سابقه و تجربه منحصربه‌فرد حاج حمید چابک در تولید و فروشندگی کفش، او در میان هم‌محلی‌ها و کسبه به خوش اخلاقی زبانزد است. «از همان زمان جوانی که فروشندگی را در کنار پدرم تمرین می‌کردم، خیلی دوست داشتم با مشتری‌ها صحبت کنم و درباره کفش توضیح بدهم. هر چند خوش اخلاق و خوش برخوردتر بودم نتیجه بهتری می‌گرفتم. متوجه شدم رمز موفقیت در کار، خوش اخلاقی است. از طرفی چون به کارم خیلی علاقه داشتم، سعی داشتم‌کاری کنم مشتری از خریدش راضی باشد. برای هر مشتری وقت می‌گذاشتم و بهترین کفش را برایش می‌آوردم که مطابق سلیقه‌اش باشد. خلاصه که مشتری دست خالی بر نمی‌گشت. » گپ‌وگفت با حاج حمید گذر زمان را از یاد می‌برد. کلام شیرین و اخلاق خوش او به راستی که باید زبانزد باشد.
اخلاق خوش او به تمام اعضای خانواده هم سرایت کرده است. معتقد است اگر ما خوش اخلاق باشیم، تأثیر مثبت و خوبی روی اطرافیان خواهیم گذاشت. می‌گوید: «در روایات معصومین داریم که اخلاق خوش باعث وسعت روزی می‌شود. تجربه زندگی هم به من نشان داده که دقیقاً همین‌طور است. بارها از من می‌پرسند چرا به کارت این همه علاقه‌داری و من همیشه می‌گویم چون تعامل با مردم را دوست دارم. تعامل با مردم هم با اخلاق خوش امکان‌پذیر است. همیشه عاشق این بودم که لباس مرتب بپوشم و جلو در مغازه بایستم و از مردم دعوت کنم که داخل شوند. بارها شده مشتری ۱۰جفت کفش را امتحان کرده اما مطابق سلیقه‌اش نبوده. باز هم بدون کوچک‌ترین اخم و ناراحتی با او برخورد کردم. همیشه به بچه‌های خودم هم می‌گویم وقتی سرکار می‌آیید، اخمو نباشید. در خانواده هم مسائل با صبر و تحمل حل می‌شود نه با دعوا و اوقات تلخی. یادمان باشد که فقط با خوش اخلاقی کارها پیش می‌رود. »
*منتشر شده شده در همشهری محله منطقه ۱۱ در ناریخ ۱۳۹۳/۱/۲۰
نظر شما