به گزارش خبرنگار بخش ادب خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ابوالفضل زرویی نصرآباد در این مراسم از منوچهر احترامی به عنوان یکی از استوانه‌های طنز معاصر ایران یاد کرد و گفت: احترامی معلم تمامی طنز‌پردازان پس از خودش است که به طور مستقیم یا غیرمستقیم از او درس گرفته‌اند.
این طنزپرداز همچنین از احترامی به عنوان معلمی در حوزه‌ی اخلاق یاد کرد و افزود: حرمت‌گذاری را باید از ایشان آموخت. کسی که در این سن و سال یک عمل باز قلب کرده است، خود به توجه و مراقبت نیاز دارد؛ اما می‌بینیم در همه‌ی این سال‌ها همواره پرستار مادر‌ش بوده است.
زرویی خاطرنشان کرد: چراغی که 16 تیرماه 1320 روشن شد، در سال‌های اشغال ایران توسط متفقین در سال‌های 1324 تا 1325 یک طفل مکتب‌خانه‌یی است که در ادامه در مدرسه‌ی دارالفنون تحصیلا‌تش را ادامه می‌دهد و از 16سالگی به همکاری با «توفیق» می‌پردازد. این چراغ هرچند دو روز پیش خاموش شد؛ اما بر ادبیات و طنز معاصر ما بی‌شک پرتو می‌افکند.
او فعالیت‌های ادبی منوچهر احترامی را در سه بخش طنزآوری، ادبیات طنز کودک و نوجوان و تحقیقات و پژوهش در حوزه‌ی طنز عنوان کرد و افزود: احترامی در حوزه‌ی طنزآوری، فردی تأثیر‌گذار بود و علاوه بر این‌که دامنه‌ی مطالعات وسیعی داشت، همواره مانند بچه‌ای کوچک وقتی چیزی را پیدا می‌کرد، ذوق‌زده می‌شد. نقیضه‌هایی که خلق کرده، از محکم‌ترین نقیضه‌ها در طول تاریخ طنز ایران است. مسأله‌ای دیگر، خلق آثار طنز در حوزه‌ی ادبیات کودک و نوجوان است و کسی نمی‌تواند 40، 50 کتاب تألیفی او را در این زمینه نادیده بگیرد.
زرویی نصرآباد از منوچهر احترامی با عنوان بنیان‌گذار طنز کودک و نوجوان یاد کرد و درباره‌ی وجه سوم فعالیت او گفت: بخشی از آثار پژوهشی احترامی در «گل‌آقا» و برخی در قالب کتاب منتشر شده است.
این طنزپرداز در پایان، درگذشت منوچهر احترامی را از طرف جامعه‌ی طنز‌پردازان ایران به خانواده‌ی وی و خانواده‌ی طنز تسلیت گفت.
به گزارش ایسنا، در این مراسم که اجرای آن به عهده‌ی سیدعباس سجادی بود، این شاعر و ترانه‌سرا درگذشت منوچهر احترامی را ضایعه‌ای دردناک برای جامعه‌ی ادبی دانست و گفت: در این اوضاع و احوال ادبیات، بویژه طنز، درگذشت این نویسنده‌ی پیشکسوت ضایعه‌ای دردناک و جانکاه برای ادبیات ماست.
او تصریح کرد: در این دوره از ادبیات، هر کسی بر اساس گستردگی رسانه‌ها با انتشار مطلبی به خودباوری غلط می‌رسد و توجه و احترام به پیشکسوتان را از خاطر می‌برد.
سجادی در پایان، از نسل احترامی و مردانی چون احترامی به‌عنوان مردان بدون جانشین در حوزه‌ی ادبیات یاد و تأکید کرد: این پیشکسوتان از چهره‌های تأثیر‌گذار ادبیات هستند و ضرورت دارد حرمت‌شان حفظ شود.
ارژنگ و پورنگ پیروز‌فر - خواهر‌زاده‌های منوچهر احترامی - نیز به بیان خاطراتی از دایی خود پرداختند و از او به‌عنوان پدر کودکان ایران و پدر طنز کودکان یاد کردند.
پورنگ پیروز‌فر رسالت احترامی را شادی دانست و تأکید کرد: او لب را بدون لبخند نمی‌خواست.
همچنین جمشید ارجمند - منتقد سینما و نویسنده - گفت: احترامی در قصه‌ی «حسنی» آموزش‌هایی را که به یک کودک در مدرسه و خانواده نمی‌دهند، به آن‌ها یاد می‌دهد.
او از احترامی به عنوان شرف طنز ایران یاد کرد و افزود: طنز او، طنزی روان، راحت و گیرا بود.
حسین توفیق هم به بیان خاطره‌ای از سال 1337 پرداخت، که در آن زمان، منوچهر احترامی 17ساله برای حضور در کارگاه‌های طنز مجله‌ی «توفیق» به آن‌جا می‌رود.
او از دوستی 50ساله‌اش با احترامی یاد کرد و او را دوستی صمیمی و پرارج دانست.
در این مراسم، مسعود کیمیاگر - طنزپرداز و پسر‌خاله‌ی منوچهر احترامی - با اشاره به نام «پسرخاله» که یکی از نام‌های مستعار احترامی در طنز‌نویسی بوده است، گفت، به این امر افتخار می‌کنم، و در ادامه، طنز‌هایی از احترامی را که در سال 1342 در «توفیق» منتشر شده بود، برای حاضران خواند.
دو نفر از همکاران احترامی در مرکز آمار ایران هم به بیان خاطره‌هایی از او پرداختند.
در مراسم تشییع پیکر احترامی اطلاعیه‌ی طنزی با عنوان «اطلاعیه‌ی مهم ستاد برگزاری مراسم نکوداشت استاد منوچهر احترامی» در بین حاضران توزیع شد. همچنین برخی سخنرانان عنوان کردند، او نمی‌خواست کسی در مراسم تشییعش گریه کند و اشک بریزد.
از حاضران در مراسم تشییع پیکر منوچهر احترامی به این چهره‌ها می‌توان اشاره کرد: سهیل محمودی، رضا امیرخانی، علی‌اکبر قاضی‌زاده، شهرام اقبال‌زاده، ناصر فیض، شهرام شکیبا، فریدون عموزاده خلیلی، اسماعیل امینی، رضا رفیع، علی‌اصغر محمدخانی، پوپک صابری، رؤیا صدر، کامبیز نوروزی، احمد وکیلیان، جعفر قنواتی، اکبر نعمتی و رضی هیرمندی
