آیت‌الله محمدرضا مهدوی‌کنی دبیرکل جامعه روحانیت مبارز در گفتگو با خبرنگار دفتر اطلاع رسانی جامعه روحانیت مبارز پیرامون انتخابات آتی ریاست جمهوری گفت:
بعضی گرم کردن رقابت‌های انتخاباتی را با فحاشی و تخریب اشتباه می‌گیرند. خیال می‌کنند گرم کردن رقابت‌ها به این است که ما گلوی هم را بگیریم و فشار دهیم، بعد مردم هم تماشا می‌کنند و هورا می‌کشند.
متن این گفتگو به شرح زیر است:
- حضرت آیت الله مهدوی، در آستانه انتخابات ریاست جمهوری اظهار نظرهای تندی علیه شخصیتهای ملی نظام و کاندیداهای ریاست جمهوری مطرح شده است، لطفا نظر مبارکتان را در رعایت اخلاق انتخاباتی بیان بفرمائید.
بسم الله الرحمن الرحیم
بنده معتقدم که فعالان سیاسی، طرفداران انقلاب اسلامی، نامزدهای ریاست جمهوری و مبلغین آنها، باید شؤون اسلامی و انقلابی را حفظ کنند.
رعایت شؤون اسلامی از دو جهت لازم و مفید است:
اول) عمل به وظیفه شرعی. ما همه شعارمان این است که مسلمانیم، انقلابی هستیم و پیرو خط امامیم. بنابراین باید ببینیم که امام ره چگونه راهنمائی می کرد. امام ره در این باره می‌فرمودند:"مطالب خودتان را بگوئید و دیگران را تضعیف نکنید"
مردم عادی یا حتی نخبگان هم وقتی که می‌خواهند کسی را انتخاب کنند، برنامه‌های او را مطالعه می‌کنند. اگر برنامه اعلام شده مفید بود، او را انتخاب می‌کنند. پس با بدگوئی و تخریب دیگران نمی‌توان در انتخابات پیروز شد. بر فرضی که جناح فحاشان و بدگویان انتخاب شوند، آیا بعد از انتخاب باز هم می‌خواهند فحش بدهند؟ مردم به نان و آب نیاز دارند نه به فحش و ناسزا. مردمی که با وجود همه مشکلات خالصانه پای صندوقها می‌آیند و با امیدهائی رای می‌دهند، چه تقصیری دارند؟ قطعا امیدشان فحش و ناسزا گوئی نیست.
دوم؛ مشارکت بیشتر مردم: وقتی نامزدها یا طرفداران آنها شؤون اسلامی را رعایت نمی‌کنند، بسیاری از طرفداران خود را از دست خواهند داد.
بعضی گرم کردن رقابت‌های انتخاباتی را با فحاشی و تخریب اشتباه می‌گیرند. خیال می‌کنند گرم کردن رقابت‌ها به این است که ما گلوی هم را بگیریم و فشار دهیم، بعد مردم هم تماشا می‌کنند و هورا می‌کشند. گرم کردن انتخابات به این است که کاندیداها و افراد ذی صلاح، برنامه و مطالب خودشان را بگویند.
البته عملکرد و برنامه های دیگران را هم می‌توانند نقد کنند. مثلا می‌توانند بگویند که ما این مسأله را به این شکل عمل نمی‌کنیم، ما به آن روش اقتصادی، سیاسی، و به آن روابط با خارج یا داخل، با آمریکا، اروپا یا دیگر کشورهای اسلامی انتقاد داریم و اینکه بگویند ما این روش را تجربه کرده‌ایم و در دنیا نیز تجربه شده است و مفید است و آن روش تجربه منفی دارد. اگر گفتمان‌ها این گونه باشد، عامه مردم هم علاقه مند می‌شوند و اگر نه قهرا ما مردم را از دست خواهیم داد.
عده‌ای از مردم اصلا حزبی نیستند، نه طرفدار این حزب هستند و نه طرفدار آن حزب و نه طرفدار فلان جناح. در ایران مردمی هستند که منتظرند یک حکومت خوبی تشکیل بشود تا مشکلاتشان را بتوانند حل کنند.
کسانی که ایده‌های اسلامی آنان قوی‌تر است، بیشتر به مسائل فرهنگی فکر می‌کنند. آنهایی که مشکلات اقتصادی دارند، به مسائل اقتصادی و آنهایی که دغدغه‌های سیاسی دارند، سیاسی فکر می‌کنند.
و مردم اگر ببینند که گروه‌ها و جریان‌های فعال در انتخابات به جان هم افتاده‌اند و حریم یکدیگر را رعایت نمی‌کنند، می‌گویند، بابا اینها اصلا به درد نمی‌خورند و به طور کلی هر دو را رد می‌کنند. من با وصف بر اینکه روحانی هستم که سالهاست در انقلاب بوده‌ام و تجربه دارم و در عین حال در جناح خاصی هم هستم، مجوزی برای تخریب دیگران ندارم.
من یک دفعه دیگر هم نصیحتم را بیان کرده‌ام و حالا هم می‌گویم و آن اینست که واقعا به فکر این مردم باشیم، غالب مردم اخلاص دارند و تقصیری ندارند که گرفتار این کشمکش های سیاسی بشوند. انشاءالله امیدواریم که انتخابات خوبی باشد.
آیا بیانات شما موضع جامعه روحانیت مبارز هم هست؟
هم موضع خودم هست و هم موضع جامعه، جامعه هم این را می پسندد، این نصیحت را در جلسه جامعه هم مطرح کردیم و همه دوستان پسندیدند و قرار شد که ما از طرف جامعه روحانیت مبارز مطرح کنیم.
البته مواضع شما همیشه مورد قبول اعضای جامعه بوده است و خواهد بود.
خوب معمولا هم من رسمم همین هست که کمتر حرفهای شخصی بزنم.
همانطور که قبلا در مصاحبه با معاون محترم سیاسی جامعه داشتیم، ارتباط اعضای جامعه با حضرتعالی ارتباط مرید و مرادی است و دوستان برای شما احترام خاصی قائل هستند.
من هم رسمم این است که کمتر تکروی کنم.
آیا در معرفی نامزدهای ریاست جمهوری و برنامه هایشان دیر نشده است؟ و همین می‌آیم و نمی‌آیم ها موجب تخریب و تشویش اذهان عمومی نمی‌شود؟
ممکن است که دیر شده باشد ولی چه می‌شود کرد، قسمتی از این کارها در اختیار ما نیست. در اختیار آنهایی است که می‌خواهند کاندیداها را معرفی کنند و آن‌هم منوط به این است که نامزدها آمادگی و حضورشان را اعلام کنند.
جریاناتی که در این انتخابات وجود دارد، سبب شده که کاندیداها در اعلام حضورشان قدری تامل کنند و این تامل سبب شده که دیر شود. من هم معتقدم که اقلا از پنج یا شش ماه مانده به روز انتخابات، نامزدها با اعلام آمادگی و معرفی برنامه‌هایشان بر اهمیت و گرمای انتخابات بیافزایند.
وقتی که ما اخبار و نظرات کاندیداهای احتمالی و موجود را مطالعه می‌کنیم، برنامه‌ای را نمی‌بینیم. از یک طرف آقایان اصولگراها می‌گویند این آقا بیاید خوب است و آن آقا نیاید خوب است، دولت چنین کرده و دولت چنان کرده. بحث این است که دولتی که می‌خواهد بیاید یا برنامه ریزانش و یا طرفدارانش چه کاری می‌خواهند بکنند؟
از طرف اصلاح طلبان هم همینطور است چه کاری می‌خواهند بکنند و تفسیر نمی‌کنند که اصلاحات یعنی چه؟ و چه چیزی را می‌خواهند اصلاح کنند؟ قانون اساسی را می‌خواهند تغییر بدهند؟ و اگر چیز دیگری را می‌خواهند تغییر دهند بگویند؟ یا می‌خواهند به قانون اساسی عمل کنند. عمل به قانون اساسی که اصلاحات نمی‌شود . لذا باید بگویند ما می‌خواهیم جدی وارد میدان شویم، عمل کنیم و عملگرا هستیم.
بحث اصلاحات معمولا در مسائل نظری مطرح می‌شود و یا مسائلی که متفرع بر یک مبانی باشد که نیاز به تغییر است.
خوب است که اصولگرایان بگویند که چه چیزی را اصل می‌دانند؟ و اصلاح طلبان نیز بگویند که چه چیزی را می‌خواهند اصلاح کنند؟
مردم هم در این وسط مانده‌اند، عده‌ای طرفدار اصولگرایان و عده‌ای طرفدار اصلاحات شده‌اند و واقعا این چیز خوبی نیست.
سی سال از انقلاب گذشته است و ما نفهمیدیم. یک دوره‌ای راست و چپ می‌گفتند. سپس به راست سنتی، چپ سنتی، چپ مدرن، راست مدرن، و از این حرف‌ها منشعب شد. عده‌ای دیگر طرفدار سرمایه دار و عده‌ای طرفدار مستضعف بودند و همه آن اصطلاحات هم کنار رفت.
حالا بحث اصلاحات است. اصلاحات! بیننا و بین الله بیائیم مردم را گیج نکنیم و راست بگوئیم. واقعا به مردم راست بگوئیم و هر چه که منظورمان از اصلاحات هست را بیان کنیم، مثلا بگوئیم ما قانون اساسی را می‌خواهیم تغییر بدهیم. اگر نظر این است بگوئیم و اگر هم نیست که بگوئیم نیست و چیز دیگری است و چرا ما خلاف بگوئیم.
واقعا بعضی چیزها گفته نمی‌شود، گاهی گفته می‌شود که زمینه برای اصلاحات فراهم نیست. خوب اگر هم زمینه فراهم نیست دیگر بحثش را نکنیم.
همه علما در تغییرات سیاسی، اقتصادی و فرهنگی قائل به فراهم بودن زمینه آن هستند. حالا که زمینه‌اش نیست صحبتش را هم نکنیم. چرا باید در مردم تنشی ایجاد کنیم و آنها را متحیر کنیم که چه بکنند؟ باید صادقانه به مردم بگوئیم که در شرایط موجود چقدر از برنامه‌های اعلام شده را می‌توان عمل کرد
