فضاپیمای کپلر ناسا پنج شنبه گذشته (8 اسفند) به مقر پرتابش در ایستگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال در فلوریدا منتقل شد و به زودی سفرش را برای جستجوی سیاراتی که مستعد میزبانی حیات هستند، آغاز می‌کند.
طبق برنامه، کپلر سوار بر موشک دلتا 2 در 15 اسفند ماه (پنج شنبه همین هفته) و در ساعت 7:48 بعد از ظهر به زمان اقیانوس آرامی (10:48 بهد از ظهر به وقت ساکنین نیمکره شرقی) به فضا پرتاب خواهد شد. این اولین مأموریت با قابلیت شناسایی سیارات مشابه زمینی است. سیارات سنگی که به دور ستارگانی خورشید مانند، در یک ناحیه گرم، جایی که آب مایع می‌تواند بر روی سطح باقی بماند می‌گردند. می‌دانیم که آب مایع برای شکل گیری حیات ضروری است.
«جان مورس»،سرپرست بخش اخترفیزیک مرکز ناسا در واشنگتن گفت: "کپلر در تلاش‌های گسترده ناسا بخش مهمی را تشکیل می‌دهد تا در نهایت به کشف و بررسی سیاراتی که شرایط شبیه به زمین در آنها موجود است، منجر شود". او همچنین افزود: "شمارش سیاره‌ای که کپلر انجام می‌دهد برای اطلاع از فراوانی سیارات هم اندازه زمین در کهکشان راه شیری و برنامه‌ریزی مأموریت‌های آینده که به طور دقیق به تشخیص و شناخت چنین سیاراتی پیرامون ستارگان می‌پردازند، بسیار مهم خواهد بود" .
این مأموریت به مدت سه سال و نیم به بررسی بیش از 100 هزار ستاره شبیه به خورشید در ناحیه دجاجه-شلیاق در کهکشان راه شیری خواهد پرداخت. انتظار می‌رود که صدها سیاره هم اندازه زمین و یا بزرگ‌تر در فواصل مختلف از ستاره‌های خود یافت شوند. اگر سیارات هم اندازه زمین در منطقه قابل سکونت زیاد باشند، کپلر می‌تواند تعداد بسیاری ار آنها را پیدا کند. اگر این گونه سیارات نادر باشند، احتمال دارد کپلر هیچ سیاره‌ای پیدا نکند.
در نهایت، این مأموریت اولین گام در جهت پاسخ به پرسش مطرح شده توسط یونانیان باستان، مبنی بر این که «آیا عوالم دیگری همانند عالم ما وجود دارد یا ما تنها هستیم؟» خواهد بود.
تلسکوپ کپلر به طور ویژه برای افت تناوبی نور ستارگان که در اثر گذر سیارات از مقابل آنها ایجاد می‌شود، طراحی شده است. بعضی از سیستم‌های ستاره‌ای به گونه‌ای جهت‌گیری شده‌اند که از دید ناظر زمینی، سیارات از جلوی ستاره‌های آنها عبور می‌کنند. همچنان که سیارات عبور می‌کنند، نور این ستاره‌ها به تدریج ضعیف می‌شود یا سو سو می زند.
به گزارش ماهنامه نجوم، کپلر می تواند ضعیف ترین چشمک‌ها را شناسایی کند و تغییرات در درخشندگی تنها 20 جز از هر یک میلیون چشمک را ثبت کند. برای دستیابی به این کیفیت، کپلر از بزرگ‌ترین دوربینی که تاکنون به فضا پرتاب شده است (دوربین 95 مگاپیکسلی به نام CCDs) استفاده خواهد کرد. جیمز فرانسون، مدیر پروژه کپلر در آزمایشگاه پیش‌رانش جت در کالیفرنیا گفت: "اگر کپلر یک شهر کوچک روی زمین را در شب و در فضا بررسی می‌کرد، قادر بود سوسوی نور ایوان یک خانه را هنگام عبور شخصی از جلوی آن تشخیص دهد".
