به گزارش هلث‌دی نیوز بر اساس پژوهشی که نتایج آن در شماره فوریه "جورنال روانشناسی خانواده" در آمریکا منتشر شده است، به نظر می‌رسد که گذراندن وقت با پدرومادر بزرگ به خصوص به کودکانِ والدهای منفرد، مطلقه یا متارکه‌کرده و بچه‌های به‌فرزندی پذیرفته‌شده کمک می‌کند.
به گفته این پژوهشگران پدر و مادر بزرگ‌ها نیروی مثبتی برای همه خانواده‌ها هستند، اما در خانواده‌‌هایی که دستخوش مشکلات هستند، نقش قابل‌توجهی دارند. آنها می‌توانند تاثیر منفی جدایی والدین را کاهش دهند و پشتیبانی برای کودکانی باشند که چنین تغییرات خانوادگی را از سر می‌گذرانند.
پژوهشگران در مصاحبه با کودکان 11 و 16 ساله اهل انگلستان و ویلز، دریافتند که هر چه این کودکان مکالمه بیشتری با پدر یا مادربزرگ‌شان داشته باشند، از جمله از آنها مشورت یا حتی پول بخواهند، بهتر می‌توانند با همسالان‌شان کنار بیایند و کمتر دچار مشکلاتی مانند بیش‌فعالی و رفتار آشوبگرانه می‌شوند.
دانشمندان می‌گویند که این نتایج در مورد هر سه نوع ساختار خانوادگی مورد بررسی، صدق می‌کرد. اما نوجوانان دارای والد منفرد و کودکان به فرزندی پذیرفته‌شده بیش از همه از معاشرت با پدرومادربزرگ‌های‌شان سود برده بودند. در این کودکان اثر دخیل بودن پدر و مادر بزرگ در تربیت کودک در مقایسه با کودکانی که با هر دو پدر و مادر زیستی‌شان زندگی میکردند، قوی‌تر است.
در این پژوهش، کودکانی که تنها با پدر و مادر بزرگ‌شان زندگی میکردند، مورد بررسی قرار نگرفته بودند.
به گفته پژوهشگران این یافته‌‌ها به خصوص از این لحاظ مهم است که در آمریکا به طور فزاینده‌ای پدر و مادر بزرگ‌ها با نوه‌های شان در یک جا زندگی می‌کنند. یک آمارگیری در سال 2004 نشان داد که بیش از 5 میلیون خانوار آمریکایی شامل یک پدر یا مادر بزرگ و یک نوه زیر 18 سال هستند که نسبت به سال 1990، 30 درصد افزایش نشان می‌دهد.
