به گزارش اسوشیتدپرس تخته سنگی که در میان فک این زن فرو رفته است احتمالاً متعلق به مراسم کشتن خونآشامها در قرن 16 میلادی در ایتالیا است که نشانه رواج خرافات در این مورد است.
این امر نشان می‌دهد که اعتقادات مردم در مورد بیماری که افراد را خونآشام می‌کند، با باورهای قرون وسطایی در مورد انتقال این بیماری و آثار باقی مانده از اجساد آن‌ها ارتباط نزدیکی دارد.
این اسکلت دو سال گذشته در میان یک گور دستجمعی پیدا شد که متعلق به اجساد قربانیان شیوع طاعون در ایتالیا بوده‌اند.
متیو بورینی، باستان‌شناس از داشنگاه فلورنس که در دو سال گذشته بر روی این جمجه مطالعه کرده‌است می‌گوید: "چیزی به نام خونآشام وجود ندارد ولی مطالعات نشان می‌دهد که مردم در آن زمان اعتقاد زیادی به این گونه مسائل داشتند. این جمجمه برای اولین بار شواهدی در مورد مبارزه و کشتار افرادی که گمان می‌رفت خون آشام هستند به ما می‌دهد."
وی در مصاحبه با اسوشیتدپرس می‌گوید که متون قرون وسطایی نشان می‌دهد که اعتقادهای عجیب مردم در مورد خون آشام‌ها بیشتر به دلیل مشاهده ظاهر زشت اجساد تجزیه شده قوت میگرفت.
در گذشته در دوره شیوع بیماری‌های خطرناک نظیر طاعون و وبا قربانیان را در گورهای دستجمعی دفن میکردند. وقتی اجساد بر روی یکدیگر انباشته می‌شدند مقداری خون از دهان آن‌ها بیرون می‌زد و معمولاً کفن آن‌ها نیز پاره و سوراخ می‌شد. مردم ساده‌دلی هم که اجساد را در این وضع نامطلوب مشاهده میکردند فکر میکردند که اجساد زنده‌هستند و خون یکدیگر را می‌خورند! [مفاهیم: اپیدمیولوژی چیست؟]
با این حال مطالعات علمی نشان می‌دهد که جمع شدن خون در دهان به دلیل رشد باکتری‌های خاصی در دهان اجساد است و فعالیت‌های این باکتری‌های و گازی که از این فعالیت تولید می‌شود علت پف کردگی صورت مردگان است.
مردم قرون وسطا برای کشتن افرادی که فکر میکردند خون آشام هستند میخی را در قلب آن‌ها فرو میکردند یا تخته سنگی را در دهان آن‌ها فرو میکردند تا از گرسنگی از پای در بیایند.
آقای بورینی معتقد است که تخته سنگی که در دهان این اسکلت یافت شده بعد از مرگ وی و زمانی که قبر به دلیلی نا معلوم باز و پف کردگی و خون در دهان جسد مشاهده شده قرار گرفته‌است.
وی همچنین می‌گوید که تمام اعتقاد مردم به وجود چنین بیماری‌هایی به دلیل مشاهده ظاهر اجساد بوده‌است.
