همشهری آنلاین _ علیرضا خلیفه: دختر جوانی که نابینایی نه تنها برایش محدودیت نبوده بلکه پلی بوده است برای رسیدن به مدارج بالاتر علمی، تحصیلی و حتی ورزشی تا به جرئت بتوان او را یکی از زنان موفق کشور اسلامی‌مان قلمداد کرد.
به همین بهانه و البته بیشتر به بهانه روز مادر به سراغ این بانوی موفق و ورزشکار رفته و دقایقی با او همکلام شدیم.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
ابتدا خودتان را برای خوانندگان روزنامه معرفی کرده و از تحصیلاتتان بگویید:
فاطمه راه‌نژاد هستم متولد سال ۱۳۶۳ و فارغ‌التحصیل رشته روان‌شناسی کودکان استثنایی در مقطع لیسانس.
گویا شطرنج‌باز هستید. چه زمانی این رشته ورزشی را آغاز کردید؟
شطرنج را حدود یک سال و نیم است آغاز کرده‌ام و در حال حاضر هم در مسابقات استانی در سطح ساده شرکت می‌کنم و هنوز به آن صورت حرفه‌ای نشده‌ام که بخواهم با قهرمانان حرفه‌ای این رشته در سطح استان یا کشوری به رقابت بپردازم. در تهران در چند مسابقه شرکت کرده‌ام اما این مسابقات جنبه رقابت نداشته و بیشتر برای کسب تجربه و آمادگی بیشتر برگزار شده است. امیدوارم در آینده نزدیک بتوانم با کسب تجربه بیشتر در رقابت‌های حرفه‌ای نیز شرکت کنم.
جز شطرنج در رشته‌های دیگر ورزشی هم فعال هستید؟
خیر. فقط شطرنج بازی می‌کنم.
فرصت پرداختن به سایر رشته‌ها پیش نمی‌آید یا به خاطر شرایط جسمانی و نابینا بودن نتوانسته‌اید؟
بیشتر به خاطر شرایط جسمانی اما برای رفت و آمد باید مسیر زیادی را طی کنم. رشته‌های گلبال و دو و میدانی را هم دوست دارم اما چون شرایط رفت و آمد کمی سخت است نتوانسته‌ام این رشته‌ها را دنبال کنم.
یعنی این رشته‌ها در منطقه ۱۴ فعال نیست؟
خیر. منطقه ۱۴ به نسبت سایر مناطق از امکانات کمتری برای نابینایان برخوردار است مگر اینکه قرار باشد مسابقه یا رقابت خاصی در این منطقه برگزار شود. در این مدت فقط یک مسابقه برای نابینایان در منطقه برگزار شد و در مجموع امکانات ورزشی و فرهنگی کمی برای این نوع معلولیت در منطقه وجود دارد. خود من به شخصه برای چنین فعالیت‌هایی از جمله مسابقات و کلاس‌هایم به مناطق دیگر تهران می‌روم و امیدوارم این معضل هرچه سریع‌تر از منطقه ۱۴ رفع شود.
در این خصوص تحقیق هم کرده‌اید؟
بله و از ساکنان این منطقه در این مورد پرس‌وجو کرده‌ام و حتی چند نابینا هم از دوستانم هستند که آنها هم جایی را نمی‌شناختند تا به من معرفی کنند. از چند جای دیگر هم سؤال کردم و متوجه شدم که در زمینه مسائل ورزشی و فرهنگی در منطقه ۱۴ تنها هستم و کسی به آن صورت به این مشکل در منطقه فکر نمی‌کند.
یعنی چنین مشکلی برای نابینایان در این منطقه ناراحت‌کننده است؟
قطعا همین‌طور است و امیدوارم این مشکلات زودتر رفع شود.
در مورد محله‌تان هم صحبت می‌کنید؟ امروزه شهرهای مدرن دنیا به دنبال این هستند تا برای معلولان امکانات خاصی را تدارک ببینند و شهر تهران هم آرام آرام به سمتی می‌رود که معلولان از جمله نابینایان بتوانند مانند مردم عادی در سطح شهر تردد کنند. آیا در سطح منطقه یا محله‌تان همچنین وضعی وجود دارد؟
تا جایی که به من مربوط است در خود شهر تهران هم امکانات کمی برای نابینایان وجود دارد و البته تلاش‌هایی صورت گرفته ولی کافی نیست. به‌طور مثال وقتی خیابان‌های یک منطقه برای ترمیم یا کار عمرانی دیگر کنده می‌شود باید هرچه زودتر سر و سامان یابد تا نابینایان با مشکلات رفت و آمد مواجه نشوند و مسائل دیگر از این قبیل...
به نظر من باید درهر کاری که در شهر صورت می‌گیرد به نابینایان و نیازهای آنان نیز به عنوان یک شهروند توجه شود که البته همان طور که گفتم اقداماتی در این زمینه صورت گرفته ولی بسیار کم است.
کدام محله ساکن هستید؟
خیابان شکوفه در خیابان پیروزی.
تا به حال با مقامات مسئول در این منطقه صحبت یا دیداری داشته‌اید؟
خیر. دیداری نبوده است.
به‌عنوان یک نابینا و البته یک قهرمان ورزشی درخواستی از مسئولان منطقه یا شهر تهران دارید؟
اگر شرایط برای امثال ما فراهم شود خیلی خوب است. من هم مثل انسان‌های دیگر زندگی می‌کنم و نیاز دارم تا در سطح شهر رفت و آمد کنم و حداقل نیازهای خودم را برآورده کنم. اما مشکلاتی وجود دارد که برای نابینایان به‌عنوان سد معبر محسوب می‌شود و امیدوارم حداقل این معایب برطرف شود.
ورزش تا چه اندازه در روحیه فردی مانند شما تأثیر دارد؟
تأثیر زیاد و البته شگفتی دارد. ورزشی حتی از لحاظ روحی و روانی تأثیر بسزایی در فرد می‌گذارد چون نشاط‌آور است. زمانی که یک بازی مثل شطرنج را انجام می‌دهم فکر و ذهنم مشغول این رشته ورزشی است، ضمن اینکه شطرنج، فکر را باز کرده و سطح فکری را افزایش می‌دهد. ورزش روحیه را هم تقویت کرده و از لحاظ جسمانی هم می‌تواند به افراد سالم و معلول کمک زیادی کند، البته پرداختن به ورزش یک جور سرگرمی هم محسوب می‌شود و به خوبی می‌تواند اوقات بیکاری را پر کند.
دوباره به شطرنج برگردیم. چه شد که به این فکر افتادید تا شطرنج‌باز شوید؟
یکی از دلایلش این بود که می‌توان آن را در خانه هم تمرین و بازی کرد، البته سایر دوستانم من را تشویق به بازی شطرنج کردند. هر زمان آنها بازی می‌کردند، من در کنارشان می‌نشستم اما با تشویق آنها من هم به این رشته ورزشی رو آوردم.
مربی‌تان را هم معرفی می‌کنید؟
در حال حاضر مربی ندارم اما سطح مقدماتی را نزد آقای محمودی که خود ایشان بینا بودند، گذراندم.
در کدام منطقه؟
منطقه ۸ تهران. آموزشگاهی در این منطقه برای نابینایان وجود داشت که ۱۵ جلسه در کلاس‌های مبتدی آن شرکت کردم، البته چون به این رشته علاقه داشتم، دردسرهای رفت و آمد را تحمل می‌کردم. الان هم برای رسیدن به سطح حرفه‌ای مسابقه می‌دهم و با یک سی دی آموزش‌های لازم را می‌بینم.
این رشته برای نابینایان به خاطر تجسم شرایط بازی سخت نیست؟
چرا دشوار است اما صفحه برجسته مانندی وجود دارد که وقتی دستتان را روی صفحه می‌کشید می‌توانید از شرایط بازی به خوبی آگاهی پیدا کنید و تمام مهره‌ها و خود صفحه را لمس و تجسم کنید.
چه فعالیت‌های دیگری دارید؟
با کامپیوتر کار می‌کنم و حتی خودم یک وبلاگ دارم به آدرس سکوت فرشته و مطالبم را در این وبلاگ می‌گذارم، به کارهای گروهی هم علاقه وافری دارم و سعی می‌کنم فعالیت‌های خوبی را با دوستانم داشته باشم.
همیشه گفته‌اند که خداوند متعال اگر انسان را از یک نعمت محروم کند، یک نعمت دیگر را به وی اهدا می‌کند. خود شما به‌عنوان یک نابینا تا چه اندازه به این امر معتقد هستید؟
احساس می‌کنم این موضوع وجود دارد. خدا گر ز. درست است و برای خود من اتفاق افتاده و چنین امری در زندگی خود من محقق شده است.
در آستانه روز مادر چه صحبتی با مادرتان دارید؟
زحمات مادرم جبران ناشدنی است و هیچ زمان نمی‌توانم تلاش‌ها و سختی‌هایی را که برای پرورش من کشیده است جبران کنم.
از وقتی بزرگ‌تر شدم و فهمیدم که مشکل جسمانی دارم، زحمات پدر و مادرم هم برایم قابل درک‌تر شد و از این سن به بعد متوجه شده‌ام که به هیچ‌وجه نمی‌توان ذره‌ای از محبت‌های آنها را جبران کرده با این حال من سعی بر این دارم تا جایی که می‌توانم، زحمات آنها را جبران کنم.
چه جمله‌ای را برای روز مادر به مادرتان تقدیم می‌کنید؟
فقط می‌توانم بگویم از صمیم قلب دوستت دارم و از تو متشکرم که شبانه‌روز برایم زحمت کشیدی. دوست دارم بتوانم تا جایی که در توان دارم، زحماتت را جبران کنم.
نظر شما