نقش کودکان در رشد جبهه حق

علی مهدیان؛  استاد حوزه و دانشگاه: عموما انسان‌ها وقتی با یک کودک مواجه می‌شوند، پرستیژ و سبک رفتار خودشان را کنار می‌گذارند و تلاش می‌کنند با زبان بچه با او حرف بزنند، با محبت نگاهش کنند و حواسشان نیست که عملا به تسخیر کودک درآمده‌اند.
اهل معنا یک قاعده مهم را مورد توجه قرار می‌دهند و آن اینکه کسی یا چیزی که به لحاظ زمان و مرتبه نزدیک‌تر به پروردگار است، قدرت دارد دیگران را جذب خود کند و تحت‌تأثیر خود قرار دهد.
«علت اینکه ارواح اطفال، قوای فعاله‌اند این است که تأثیر از طرف باطن است و طفل قریب‌العهد به باطن است. علتش این است که صغیر به سبب تصرف در کبیر فاعل است. نمی‌بینی که طفل به سبب خاصیتی که در اوست در کبیر کاری می‌کند که او را از ریاستش پایین می‌آورد که کبیر با او بازی می‌کند و به زبان او با او حرف می‌زند و خود را به پایه عقل او پایین می‌آورد؟ پس این کبیر تحت تسخیر طفل است و توجه ندارد که مسخر اوست. سپس، طفل، کبیر را مشغول به تربیت و حمایت و تفقد مصالح و انس گرفتن به‌خودش می‌کند تا اینکه سینه او تنگی نکند.
همه این کارها از فعل صغیر به کبیر است و این فعل، یعنی تصرف صغیر در کبیر از جهت قوت مقام و مرتبه صغیر است که حدیث العهد به رب خود است... . رسول‌الله(ص) خود را در هنگام نزول باران در باران نگه می‌داشت و سرش را برهنه می‌کرد که باران به او اصابت کند و می‌فرمود که باران حدیث العهد به رب خود است.... پس باران از جهت قرب به رب خود افضل بشر را تسخیر کرد. پس باران مثل رسولی که وحی به پیغمبر نازل میکرد، بود. پس باران به لسان حال و ذات خود رسول را به‌سوی خود خواند.» (ممد الهمم، حسن‌زاده آملی، ج۱، صص ۵۳۴تا۵۳۶)
کودک مظهر لطافت، ظرافت، رحمانیت و محبت است. مهم‌ترین عامل رشد ما ازخودگذشتگی است؛ کودک از خودگذشتگی را ساده می‌کند و به ما یاد می‌دهد. او ما را تربیت می‌کند درواقع.
تربیت کودکان بیشتر از دانش، نیاز به منش ما دارد. آنها باعث پیوند بیشتر همسران می‌شوند که آنها می‌فهمند چقدر به هم محتاجند. زن مباشرت بیشتری در تربیت دارد و با مادر شدن ناگهان به سرعت شکفته می‌شود. مرد تازه معنای رزاقیت و مسئولیت را می‌فهمد. کودک خانواده را دوباره می‌سازد.
هر چه روح‌ها خبیث‌تر می‌شوند از کودک دورتر می‌شوند. بزرگان ما با کودکان خیلی محشور بودند. ببینیم رفتار پیامبر اکرم(ص) و اهل‌بیت(ع) و اهل علم را.
«پیامبر صلی‌الله علیه و آله: اُحِبُّ الصِّبْیانَ لِخَمْسٍ: اَلاَْوَّلُ: اَنَّهُمْ هُمُ الْبَکاؤونَ، وَالثّانی: یتَمَرَّغونَ‌بِالتُّرابِ وَ الثّالِثُ: یخْتَصِمونَ مِنْ غیرحِقْدٍ وَ الرّابِـعُ: لا یدَّخِرونَ لِغَدٍ شَیئا وَ الْخامِسُ:یعَمِّرونَ ثُمَّ یخَرِّبونَ؛
کودکان را به‌خاطر 5چیز دوست می‌دارم: اول آنکه بسیار می‌گریند، دوم آنکه با خاک بازی می‌کنند، سوم آنکه دعوا کردن آنان همراه با کینه نیست، چهارم آنکه چیزی برای فردا ذخیره نمی‌کنند، پنجم آنکه می‌سازند و سپس، خراب می‌کنند (دلبستگی ندارند).»
کودک‌ها به فطرت انسانی نزدیک‌ترند، الهی‌ترند. کودکان بودنشان در تربیت جامعه مؤثر است.
کودک‌ها  بیشتر باعث می‌شوند باب رحمت و رزاقیت خدا باز شود و دقیقا برخلاف آنچه فکر می‌کنیم رشد دارایی ما منوط به آمدن کودکان است. جامعه‌ای که کودکان بیشتری دارد بانشاط‌تر، پرعاطفه‌تر و معنوی‌تر است.
 کودکان نماد حقانیت جبهه حقند. تأثیری که کودکان یمن، سوریه، فلسطین و لبنان بر پیروزی جبهه حق دارند را دست‌کم نگیرید. آنها نماد مظلومیت حقند.
 حتی بزرگان معنویت معتقدند روح کودکان مظلوم مددکننده جبهه حقند. این را ابن‌عربی در بحث ذبح کودکان زمان موسی(ع) بیان می‌کند.
«چنان‌که در پیش گفته‌ایم شیخ در فص موسوی چند حکمت در اسرار کلمه موسویه ذکر می‌کند. یکی حکمت قتل ابناء بود که گفته شد و خلاصه‌اش این بود که آن ارواح به موسی پیوستند و موسی که متولد شد مجموع ارواح ابناء مقتول بود که آن قوای فعاله بر اثر قرب به رب خودشان موسی را در قتل فرعون و فرعونیان مدد رساندند.» (ممدالهمم، حسن‌زاده آملی، ج۱، ص۵۳۶)
 ریختن خون حضرت علی‌اصغر(ع) به آسمان را از این منظر ببینید و نقش تاریخی او در رشد جبهه حق. درون جامعه نیز نقش کودکان مظلوم، محروم، یتیم و کودکان کار را در تشدید جریان انفاق در جامعه باید متوجه بود.
امروز صهیونیست‌ها فیلم‌هایی می‌سازند که در آن کشتن بچه‌ها را تئوریزه کنند. فیلم حضرت موسی(ع) را که به‌تازگی ساخته شده ببینید؛ فیلم‌هایی که برای آماده کردن ذهن مخاطب برای قانون‌شکنی و کشتن بچه‌هاست را ببینید. طرح کودکان زامبی شده و امثالهم را ببینید.
روش داعش را شنیده‌اید که ماشین‌ها خوردنی‌  و اسباب‌بازی پخش می‌کردند تا بچه‌ها دورشان جمع و بعد منفجر شوند؟ سخنان حاج قاسم و خاطراتش را شنیده‌اید؟
کودکان، هم در نابودی جبهه کفر و هم رشد و پیشرفت جبهه حق فعالند. بسیار فعال.