به گزارش همشهری آنلاین، در یک تعریف ساده، چک سندی تجاری است که طبق آن صاحب حساب با صدور و انتقال آن، به بانک دستور پرداخت وجه آن را طبق مبلغ مندرج در آن می‌دهد.
تغییرات جدید قانون صدور چک که سختگیری‌های بیشتری نسبت به آن لحاظ شده است، باعث شده که اشخاصی که صلاحیت استفاده و صدور چک را ندارند به‌خاطر مجازات‌ها و عواقب پیش‌بینی شده، با احتیاط بیشتری اقدام به صدور چک کنند.
براساس قوانین مرتبط با چک و اصلاحات اخیر آن، زمانی که برای چکی گواهینامه عدم‌پرداخت صادر شود، روی گواهینامه عدم‌پرداخت علاوه بر درج کد رهگیری، هویت و نشانی کامل صادرکننده، باید علت عدم‌پرداخت در آن ذکر شود. در ادامه بانک به درخواست دارنده چک مکلف است که علت غیرقابل پرداخت‌بودن چک را در گواهی عدم‌پرداخت درج و همچنین اطلاعات کامل چک را در سامانه یکپارچه بانک مرکزی ثبت و با اخذ کد رهگیری، این کد را روی گواهی‌های ذکر شده قید کند.
براساس آخرین تغییرات قانون صدور چک، چک‌هایی که گواهی عدم‌پرداختی صادره آن، فاقد کد رهگیری باشد از قابلیت صدور اجراییه و امتیازات مربوط به قانون جدید برخوردار نیستند. این امر بدین معنا نبوده که این قبیل چک‌ها (چک‌های فاقد کد رهگیری) به هیچ صورتی قابلیت پیگیری ندارند، در این صورت شخص به محض صدور گواهی عدم‌پرداخت، می‌تواند با تقدیم دادخواست و طی‌کردن مراحل مربوط به دادرسی در دادگاه، اقدام به مطالبه وجه کند که البته، موجب صرف هزینه و زمان بیشتری در این خصوص است.
پس از صدور گواهی عدم‌پرداخت توسط بانک و درج کد رهگیری، شخص می‌تواند با در دست‌داشتن چک و گواهی عدم‌پرداخت، درخواست صدور اجراییه کرده و پس از ارجاع پرونده به دادگاه، مقام قضایی مکلف است پس از احراز شرایط چک و درصورت دارابودن شرایط قانونی علیه صاحب‌حساب، صادرکننده یا هر دو اقدام به صدور اجراییه کند.
پس از اینکه اجراییه با موفقیت صادر و به شخص صادرکننده ابلاغ شد، شخص مکلف است که ظرف مدت ۱۰ روز از تاریخ ابلاغ این اجراییه، بدهی خود را بپردازد، همچنین با موافقت دارنده چک می‌تواند ترتیبی برای پرداخت بدهد یا مالی معرفی کند که اجرای حکم را از آن محل میسر کند، در غیراین صورت به موجب درخواست دارنده چک، اجرای احکام دادگاه می‌تواند به هر ترتیبی ازجمله توقیف اموال و ...، همچنین جلب شخص صادرکننده اقدام به وصول طلب کند.
یوکابد مشفقی-وکیل دادگستری
نظر شما