این پژوهش، که بوسیله گروه‌های جداگانه در نشریه Nature Genetics منتشر شده است، می‌تواند راه برای شناسایی افراد در معرض خطر بگشاید، و بالقوه، امکان ساختن داروهای جدیدی را فراهم آورد که سازوکارهای باعث تکثیر سرطان را مهار می‌کنند.
این پژوهشگران مستقر در انگلیس میگویند ژنی به نام UTX که بر روی کرموزوم جنسی X یافت شده است، نقش اصلی را در 10 درصد موارد میلوم مولتیپل- و در بیش از 8 درصد موارد سرطان مری ایفا می‌کند.
UTX آنزیمی را کنترل می‌کند که در در ساختار DNA در سلول‌های ما شرکت دارد.
این آنزیم همچنین به عنوان یک سویچ عمل می‌کند که سایر ژن‌ها را خاموش و روشن می‌کند.
دانشمندان در یک کاوش ژنتیکی گسترده در نمونه‌های بافتی بیماران دچار سرطان کلیه یک شکل جهش یافته نادر اما تاثیرگذار از UTX را پیدا کردند.
آنها با گسترش‌دادن پژوهش‌شان به سایر انواع سرطان، همچنین دریافتند که این گونه جهش‌یافته ژنی نقشی در میلوم مولتیپل – نوعی سرطان سلول‌های ایمنی – و تومورهای حلق ایفا می‌کند.
اندی فوتریل، یکی از سرپرستان پروژه ژنوم سرطان در موسسه سانگر وابسته به بنیاد ولکام تراست انگلیس ، که سرپرست این تحقیق بود، گفت: "این ژن بر برخی از بنیادی‌ترین سازوکارهای کنترل‌کننده فعالیت ژن در سلول‌های ما تاثیر می‌گذارد."
او افزود: "بر خلاف بسیاری از ژنهای سرطان، به نظر نمی‌رسد UTX به طور مستقیم در تقسیم سلولی یا مرگ سلولی نقش داشته باشد، اما بلکه در تنظیم اساسی این فرآیند نقش دارد."
گروه دیگری از محققان در آمریکا و انگلیس چندین ناحیه ژنتیکی جدید را شناسایی کردند، بیانگر تشدید خطر سرطان پستان است.
سرطان پستان به سبک زندگی و عواملی محیطی مانند قرارگرفتن در معرض دود سیگار مربوط است، اما همچنین عنصر ژنتیکی قدرتمندی هم دارد.
حدود نیم دوجین از ژنهای جهش یافته از قبل با حساسیت به سرطان پستان، مربوط شده‌اند که از همه شناخته‌‌شده‌تر گونه‌های ژنتیکی جهش‌یافته BRCA-1 و BRCA-2 genes هستند که برای آنها آزمون‌های ژنتیکی در دسترس است.
اما دانشمندان میگویند هنوز خیلی مانده است تا فهرست ژنهای دخیل در سرطان تکمیل شود، چرا که ماشین پیچیده پروتئینی در ایجاد سرطان نقش دارد.
در همین حال پژوهشگران موسسه‌های ملی بهداشت آمریکا (NIH) اعلام کردند که یافته‌های جدیدی در مورد ملانوم، مرگبارترین شکل سرطان پوست، به دست آورده‌اند.
آنها دریافته‌اند که یک ژن آنزیمی به نام MMP-8 بری مهار کردن رشد تومورها طراحی شده است و شکل‌های جهش‌یافته این ژن به از کنترل خارج شدن تکثیر سلول‌های سرطانی کمک می‌کند.
این یافته مهم است چرا که MMP-8 پیش از این جزو رده متفاوتی از ژن‌ها - انکوژن‌ها- به حساب می‌آمد، یعنی ژن‌هایی که برعکس با فرستادن پیام‌هایی رشد سرطان را تشدید می‌کنند.
این یافته ممکن است توضیح‌دهنده این امر باشد که چرا داروهایی که برای برای مهارکردن ژنهای خانواده MMP طراحی شده بودند، اغلب بی‌تاثیر بودند.
این بررسی‌ها آخرین موارد در مجموعه‌های در حال گسترش از تحقیقات هستند که از ژنومیکز- اسکن‌کردن مقایسه‌ای رمزهای ژنتیکی فردی - برای شناسایی نقصان‌های کوچک ژن‌هایی که در سازوکار مولکولی سرطان نقش دارند، استفاده می‌کنند.
دانش به دست آمده از این تحقیقات ممکن است برای ساختن ابزارهای تشخیصی بهتر و کمک به طراحان در جستجوی‌شان برای درمان‌هایی که فرایند به‌وجودآورنده سرطان را متوقف می‌کنند یا بازمی‌گردانند، مورد استفاده قرار گیرد.
