همشهری آنلاین - ثریا روزبهانی: داستان چنار عباسعلی هم این‌گونه روایت شد که در یکی از حیاط‌های فرعی اندرونی یکی از زنان ناصرالدین شاه، دو چنار بزرگ و کهن‌سال وجود داشت و یکی از آنها به «چنار عباسعلی» شهرت یافته بود.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا ببینید
این دو چنار از بقایای چنارهای باغی بودند که شاه عباس صفوی در داخل ارگ ساخت. یکی از آنها در ابتدا «چنار عباسی» یا «چنار شاه عباسی» نامیده می‌شد و رفته‌رفته نام آن تغییر یافت و به «چنار عباسعلی» تبدیل شد؛ اما معیرالممالک دربارۀ سبب نام‌گذاری این چنار در حکایتی دیگرگونه نقل کرده که ناصرالدین شاه در اقدامی آگاهانه به این چنار تقدس بخشیده است. نصرالله حدادی، تهران‌شناس حکایتی شنیدنی از این درخت دارد. او می‌گوید: «حکایت مربوط به این چنار چنین است که روزی یکی از کنیزکان اندرون کاخ سلطنتی مرتکب خلافی می‌شود و از آنجا که می‌داند مورد خشم و بازخواست خانم خود قرار می‌گیرد شبانگاه فرار می‌کند و در صحن حضرت عبدالعظیم(ع) متحصن می‌شود.
چون این خبر به گوش شاه می‌رسد به خانم می‌گوید که او را ببخشد و آنگاه برای آنکه اهل اندرون مأمن نزدیک‌تری داشته باشند و هنگام ضرورت به آنجا پناه ببرند پنهانی به یکی از گیس‌سپیدان حرم دستور می‌دهد تا شایعه کند که خواب‌نما شده و در پای چنار کهنسالِ، کنار مظهر قنات مهرگرد، شخص گرانقدری به نام عباسعلی مدفون است. همین که این آواز در اندرون می‌پیچد اهل حرم شادی‌ها می‌کنند و از شاه می‌خواهند نرده‌ای دور درخت کشیده شود. شاه به نصب نرده سبز رنگ امر می‌کند. از آن پس این درخت به چنار عباسعلی معروف می‌شود تا پناهگاهی برای اهل حرم باشد.
نظر شما