همشهری آنلاین-زهرا کریمی: این بنای دیدنی قدمتی ۴۵۰ ساله دارد و همه اهالی محله آن را خوب می‌شناسند. این بنا توسط سارا سلطان خاتون و سارا هاجر خاتون که دختران فردی به نام نواب بوده‌اند ساخته شده است. پس از دختران نواب، رمضان، محمد و یزدان بهرامیان، مالکان این حمام تاریخی بودند اما توان نگهداری از این مجموعه را نداشتند. حمام نواب در سال ۱۳۸۵ توسط سازمان میراث فرهنگی در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید و در سال ۱۳۹۰ تغییر کاربری داد و به همت شهرداری منطقه، اتحادیه صنایع‌دستی کشور، اتحادیه صنایع‌دستی استان تهران و سازمان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری استان تهران به مرکز صنایع‌دستی شهر تهران تبدیل شد؛ مرکزی برای عرضه و آموزش صنایع‌دستی و فعالیت‌های هنری، اشتغالزایی جوانان و محل عرضه آثار هنرمندان در محله عودلاجان.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
*مصالح به کار رفته در ساخت این بنا شامل آجر، آهک، ساروج، سنگ و کاشی است، پس از مرمت، از سیمان نیز برای حفظ آن استفاده شده است. از کاربندی و وجود محدود آهک روی سطح بنا می‌توان بخوبی دانست که تزیینات قابل توجهی در معماری این حمام به کار رفته بوده که حاکی از ذوق و استعداد هنری معمار آن بوده است.
*متأسفانه شواهد نشان می‌دهد کتیبه‌ها و کاشی‌های بسیار زیبایی از این بنا توسط سارقان به سرقت رفته است. نمای بیرونی از آجر و فضای داخلی حمام با کاشی فرش بوده است.
در حال حاضر در این مجموعه کلاس‌های قلمزنی، ملیله، نقره، زیورآلات، نقاشی روی شیشه، چرم، حصیربافی، برجسته‌کاری و معرق آموزش داده می‌شود و همچنین در پشت‌بام این حمام قدیمی از ابتدای سال سفره‌خانه‌ای راه‌اندازی شده است.
این حمام در دوره پهلوی در اختیار درباریان بوده است. حمام نواب برای جلوگیری از اتلاف گرما و امکان استفاده از آب قنوات و چشمه‌ها برای استحمام، پایین‌تر از سطح زمین ساخته شده است.
عکس: حامد عطایی
-----------------------------------------------------------------------------------------------
*منتشر شده در همشهری محله منطقه ۱۲ در تاریخ ۱۳۹۳/۰۴/۰۷
نظر شما