اشتباه نکنید به ضم کاف بخوانید. همان کشور کره و محصولات فرهنگی و صنعتی‌اش که تقریبا تمامی ایران و بازار ایرانی را تسخیر کرده و این روزها مردم ایران به لطف صدا و سیما که رسانه‌ای است ملی، جومونگ می‌بینند و خودروی چند 10 میلیونی کره‌ای می‌خرند و با آن فخر می‌فروشند و سواری می‌گیرند! حالا بد نیست مطلبی هم بخوانید از وصف جذابیت‌های گردشگری این کشور.
شبه جزیره کره سرزمین کوه‌های زیباست. این کشور سالیان سال یک کشور متحد بوده. ولی امروز به 2بخش تقسیم شده است. کرهشمالی و کره جنوبی.
با اینکه اکنون آنها از هم جدا شده‌اند ولی همچنان دارای مرزهای مشترک و تاریخ مشترک هستند که مربوط به هزاران سال پیش است. کره، فرهنگ بسیار غنی دارد که البته فرهنگ کشور چین به‌ویژه در سالیان اخیر بر فرهنگ آن نفوذ داشته است. از جمله اینکه آیین بودا و کنفوسیوس از چین به کره نفوذ کرده است.
با این حال پس از گذشت سال‌ها بخش زیادی از فرهنگ سنتی کشور کره توسعه‌یافته و هنوز متعلق به‌خود آنهاست. به‌عنوان مثال خط کره خط چینی است ولی زبان کره‌ای به زبان‌های دیگر شباهت ندارد یا موسیقی سنتی کره نوایی دارد که با نواهای دیگر کشورهای آسیای‌شرقی کاملا متفاوت است. موسیقی عامیانه مردم کره «پان‌سوری» نام دارد و خواننده بیشتر شبیه به یک قصه‌گو است که آن را همراه با یک طبل می‌نوازد. از دیگر موسیقی‌های کشور کره «کایاگوم» است که نوعی ساز زهی است و بسیار مورد علاقه مردم کره است.
غذاهای کره‌ای معروف هستند و بسیاری از مردم دیگر کشورها به غذاهای آنها علاقه دارند، مخصوصا «کباب گوشت و یک بشقاب کلم با ادویه که در کره به آن «کیم شی» می‌گویند.
در سال 1948 میلادی در پایان جنگ جهانی دوم، شبه جزیره کره رسما به 2بخش کره شمالی و جنوبی تقسیم شد. و در سال 1950 بین 2کره‌جنگ در گرفت. که به آن «جنگ کره» می‌گویند. در نهایت پس از جنگ هر دوکشور کره همچنان جدا باقی ماندند. پس از جنگ هر دوکشور بازسازی شدند و در سال 2000 میلادی 2 کشور دوباره در باره یکی شدن با یکدیگر گفت‌وگو کردند و بالاخره مردم اجازه یافتند بین 2 کشور رفت‌وآمد کنند و خانواده‌هایی که از زمان جنگ در حدود 50سال از ملاقات با یکدیگر محروم بودند توانستند با هم ملاقات کنند.
پایتخت کشور کره‌جنوبی، سئول، و کرهشمالی، پیونگ‌یانگ، است.
پیونگ یانگ، پایتخت و بزرگ‌ترین شهر کرهشمالی است. کرهشمالی در شرق قاره آسیا قرار دارد. این شهر در کنار رودخانه «تدونگ» قرار دارد که نزدیک دریای زرد است. پیونگ یانگ در زبان کره‌ای به معنی «زمین صاف» یا «جای‌راحت» است.
مکانی که اکنون پیونگ یانگ نام دارد، محلی است که هزاران سال پیش مردم در آن زندگی می‌کرده‌اند. براساس افسانه‌های قدیمی، شهر مدرن کنونی در سال 1122 قبل از میلاد بنا شده است. از آن زمان تاکنون این شهر با جنگ‌ها و تهاجم‌های زیادی روبه‌رو بوده است. ارتش‌های چین و ژاپن در دوره‌های مختلفی این شهر را تصرف کره‌اند و شهر‌های زیادی در زمان جنگ میان این دوکشور در سال‌های 1890 ویران شده‌اند.
کشور ژاپن از سال 1910 تا 1945 میلادی پیونگ‌یانگ را تصرف کرده بود. پس از اینکه شبه جزیره کره به 2بخش تقسیم شد، پیونگ یانگ پایتخت کشور کرهشمالی شد. این شهر در هنگام جنگ کره در سال‌های 1950 تا 1953، به شدت ویران شد. مجسمه برنزی اسب بالدار بر فراز شهر پیونگ یانگ ساخته شده تا راهی را که این شهر، پس از جنگ کره برای توسعه طی کرده است، در خاطر مردم باقی بماند.
بنا‌های یادبود بسیار بزرگ دیگری که در سال‌های اخیر ساخته‌اند یکی «تاق پیروزی» است و دیگری « برج جوش آیدا» است. (جوش، یعنی اتکا به‌خود) و مفهوم آن این است که اتکا به‌خود بهتر از اتکا به دیگران است. این شعار مورد علاقه کیم ایل سونگ است. او نخستین حاکم کرهشمالی است.
در شهر پیونگ‌یانگ همچنین تالاری وجود دارد به نام قصر کودکان که کودکان در آن کنسرت اجرا می‌کنند. در شهر پیونگ یانگ دانشگاه و مدرسه طب و دیگر مدارس برای تربیت مربیان وجود دارد. همچنین تالار بزرگی برای اجرای تئاتر و تالار اجتماعات و استادیوم بزرگ ورزشی و همچنین مهم‌ترین موزه‌ها و کتابخانه‌های کرهشمالی در پیونگ یانگ قرار دارند.
مردم کرهشمالی به ورزش کشتی علاقه دارند و این ورزش در کرهشمالی ورزش مردمی است. هنگامی که در سال 1995 میلادی جشنواره بین‌المللی ورزشی برای صلح در شهر پیونگ‌یانگ برگزار شد، جمعیت زیادی، در حدود 190هزار نفر، برای دیدن مسابقه به‌طور زنده در پیونگ‌یانگ جمع شده بودند.
