پسر نوجوان از روشن شدن صفحه نمایشگر لپ تاپ (رایانه قابل حمل) خیلی خوشحال میشود، ولی مدام نگران است. چند بار تا به حال درست موقعی که به نتیجه کار یا جست و جویش نزدیک شده، رایانه خاموش شده است. « آخ باتریاش تمام شد!»
در« مولاسایو»، دهکده ای که آلماس در آن زندگی میکند، فقط دوتا پریز برق وجود دارد که میتوان با آن باتری رایانه را شارژ کرد. در این دهکده که فقط سه ساعت با آدیس آبابا – پایتخت اتیوپی – فاصله دارد، مردم از انرژی برق در زندگی روزمرهشان استفاده نمیکنند. خانهها وخیابان ها برق ندارند.
اما از وقتی که سروکله لپ تاپ ها در خانههای کوچک و گلی دهکده پیدا شده ، نداشتن برق بزرگ ترین مشکل اهالی و بهویژه نوجوان ها شدهاست. بدنه این لپ تاپها از پلاستیک و به رنگ سفید و سبز است و با لپتاپهای معمولی فرق دارد. خیلی مقاوم و بسیار کممصرف هستند و قیمتشان حدود 120هزارتومان است. این لپتاپها بر اساس یک طرح جهانی و برای کمک به کشورهای فقیر ساخته شدهاند. تاکنون حدود 750 هزار دستگاه از آنها بین دانشآموزان آفریقایی توزیع شده است. اما این طرح، اشکالهای زیادی دارد؛ برای مثال شارژ باتری این دستگاهها در روستاهایی که برق ندارند، به یک مشکل عمومی تبدیل شده است. نوجوانهای پابرهنه لپ تاپ به دست، درجاهایی که گاهی فقط یک یا دو تا پریز برق وجود دارد، در صف میایستند.
اما از سوی دیگر، آنها با دنیای جادویی اینترنت آشنا شده اند. آلماس، صفحهای درباره دهکدهشان و آداب و رسوم مردم قبیله اش درست کردهاست. او دوست دارد خاطراتش را در این صفحه بنویسد، ولی یک مشکل دیگر هم وجود دارد، در تمام دهکده فقط یک خط تلفن برای وصل شدن به اینترنت وجود دارد!