صدور قطعنامه‌های پی در پی در این مسیر ملت ایران را از حقوق حقه خود منصرف نکرد و بالاخره پافشاری مداوم ملت ایران بود که مسیر استقلال را روشن کرد. اخیرا روزنامه البلاد چاپ بحرین به قلم مرتضی بدر مقاله‌ای در این زمینه منتشر کرده و نوشته است: حق با عزم و اراده، اصرار و پایمردی، تلاش و مجاهدت گرفته می‌شود و هرگز نمی‌توان آن را با منت از دیگران گرفت زیرا حقی که با منت همراه باشد ذلت به دنبال خواهد داشت. بخشی از این مقاله با عنوان «دستاورد و چالش در روز فناوری هسته‌ای» که مهر آن منتشر کرده در اینجا می‌آید:
آنها( ایرانیان) طبق عادت خود، نه تنها به خاطر اینکه دربرابر غرب عرض اندام کنند بلکه به خاطر اینکه ثابت کنند کردارشان با گفتارشان یکی است و برای اینکه دستاوردهای علما، دانشمندان و مخترعان خود در علوم فناوری هسته‌ای را نشان دهند، جشن می‌گیرند. ما با پیگیری از طریق کانال‌های متعدد ماهواره‌ای آنها که به ده‌ها زبان مختلف پخش می‌شود، ملاحظه می‌کنیم که جشن‌های آنان در سومین سالگرد دستیابی به فناوری هسته‌ای کمتر از جشن‌های آنان در سایر اعیاد رسمی دیگرشان نبوده است.
آنها - مانند هر ملت دیگری از ملل جهان- حق دارند دستاوردهای فرزندان خود را چه در عرصه ورزشی، علمی، اقتصادی و یا هر دستاورد دیگری که نام کشور و جایگاه آن را در میان سایر ملت‌ها بالا برد، جشن بگیرند.
استفاده از فناوری هسته‌ای حق مسلم هر ملتی است که به سوی افق‌های درخشان آینده می‌نگرد. حق با عزم و اراده، اصرار و پایمردی، تلاش و مجاهدت گرفته می‌شود و هرگز نمی‌توان آن را با منت از دیگران گرفت زیرا حقی که با منت همراه باشد ذلت به دنبال خواهد داشت. رفتار غرب با سایر ملت‌ها براساس تکبر و غرور و قلدر مآبانه است و هنوز فکر می‌کند از آن قدرت و جبروتی برخوردار است که هر وقت بخواهد مانع شود و هر زمان که بخواهد بدهد و هنوز نمی‌خواهد از غرور خود دست بکشد.
محمود احمدی‌نژاد رئیس‌جمهوری اسلامی ایران یک روز قبل از برگزاری روز ملی فناوری هسته‌ای طی سخنانی خطاب به سیاستمداران آمریکایی گفت: شما از گذشته تا‌کنون از طریق لشکر کشی نظامی و محاصره اقتصادی اجازه نمی‌دادید ملت‌ها به حق خود دست یابند و مانع آنها می‌شدید، همچنان‌که تلاش می‌کردید ملت ایران نتوانند صدای خود را به گوش جهانیان برسانند و اگر آنگونه که می‌گویید واقعا درصدد تغییر هستید، باید رفتار و ادبیات خود را عوض کنید. این سخنان سرشار از چالش در پاسخ به تهدید مخملین باراک اوباما بود که ایران را بین انتخاب یکی از دوگزینه، تلاش در توسعه سلاح هسته‌ای و آینده‌ای بهتر مخیر کرده بود.
ایرانیان قبل از اینکه اوباما به رؤیای خود برسد، برای خود نقشه راه به سوی آینده‌ای بهتر را ترسیم کرده بودند و از همان روز تصمیم گرفتند وارد معرکه چالش شوند و راه کسب علوم و دانش‌های جدید را انتخاب کردند، درست همان کاری که ژاپنی‌ها پس از جنگ جهانی دوم در پیش گرفتند و انجام دادند.
عروج به دنیای فضا و دستیابی به فناوری‌های جدید و نوین، نیازمند عزم و اراده و سرمایه‌گذاری در انرژی و توانمندی جوانان و رشد و توسعه آنان است و این امر باعث شده دانشگاه‌های ایران از جوانان دانشجوی دختر و پسر که تخصص‌های مختلف علمی مانند دانش اتمی، رایانه، علوم هوا و فضا و سایر فناوری‌های جدید دیگر در زمینه‌های پزشکی و کشاورزی را برگزیده‌اند، پر شده و باعث شده این کشور در کسب مدارج و مدارک دانشگاهی عالی مقام اول را کسب کند و نیز در ثبت پروانه اختراعات و اکتشافات، مقام اول را از آن خود کند و در توسعه تولیدات ژنتیک در زمینه کشاورزی در سطح خاورمیانه مقام اول را کسب کرده است. لذا با این وجود و پس از ورود فناوری هسته‌ای در زمینه‌های پزشکی، صنایع دارو‌سازی، تولید انرژی و سایر صنایع وضعیت این کشور چگونه خواهد بود؟
روزنامه الوسط در ماه فوریه گذشته مقاله‌ای به چاپ رسانده بود که طی آن دکتر علی فخرو اندیشمند و متفکر بحرینی در مورد ایران چنین می‌نویسد: پیشرفت علمی و فناوری روبه رشد ایران در عرصه‌های انرژی هسته‌ای و دستاورد اخیر آن در زمینه ساخت ماهواره در نتیجه تلاش‌های علمی، فناوری و صنایع بومی آن است و پرتاب موشک ایرانی نیز که با تلاش بومی به دست آمده و تلاش پیگیر و مستمر آن جهت ساخت پایگاه و سامانه فناوری صنعتی در نتیجه زحمات و تلاش‌های خود، از طرفی نیازهای داخلی آن را تامین می‌کند و از طرف دیگر امکان تن دادن به شانتاژهای خارجی را کم می‌کند که همه اینها در راستای اعتماد و اتکای عمده این کشور به توانمندی دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی و پژوهشی ملی آن تحقق یافته است.
