اختلال نعوظ در مردان فقط یک مشکل جریان خون نیست

به گزارش همشهری آنلاین یک مقاله اخیر منتشر شده در Current Directions in Psychological Science، ویژگی های شخصیتی و مشکلات بهداشت روانی از جمله عوامل خطرساز مرتبط با اختلال نعوظ در مردان و ایجاد ناتوانی جنسی هستند. اما نویسندگان این مقاله اشاره می کنند که پژوهشگران تمایل دارند جنبه های روانشناختی این اختلال را نادیده بگیرند و بیشتر بر علل جسمی و درمان آنها تمرکز کنند.

اختلال نعوظ یک مشکل رایج است که برای مردان در همه سنین اتفاق می‌افتد. یافته‌های این بازبینی بررسی‌ها نشان می‌دهد که این عارضه ۲۰٪ مردان زیر ۳۰ سال، ۲۵٪ مردان ۳۰ ساله، ۴۰٪ مردان ۴۰ ساله، ۶۰٪ مردان بالای ۵۰ سال و ۸۰٪ مردان بالای ۶۰ سال را تحت تاثیر قرار می‌دهد. یک مقاله پزشکی منتشر شده در «ژورنال بین المللی تحقیقات اختلال نعوظ» (Current Directions in Psychological Science) پیش بینی می‌کند که تا سال ۲۰۲۵ حدود ۳۲۲ میلیون مرد در سراسر جهان دچار این عارضه خواهند بود.

علل جسمی اختلال نعوظ

 اختلال نعوظ به عنوان ناتوانی در برانگیختن یا حفظ نعوظی تعریف می‌شود که برای آمیزش جنسی کافی باشد. اگر چه چندین عامل به طور همزمان ممکن است در ایجاد این عارضه نقش داشته باشند، اما این عارضه معمولا نشانه‌ای از عارضه دیگر مربوط به سلامت است.

اصولا هر عارضه‌ای که بر سلامت عمومی مردان از نظر جریان خون تأثیر بگذارد، می تواند بر نعوظ هم تاثیر بگذارد.

از آنجایی که آلت تناسلی مردانه حاوی شریان ها و سیاهرگ های میکروسکوپی است، بیماری های قلبی-عروقی از جمله فشار خون بالا، کلسترول بالا، بیماری قلبی و بیماری عروق خونی، یا دیابت نوع ۲ می توانند منجر به اختلال نعوظ شود. بنابراین اختلال نعوظ می‌تواند نشانه اولیه بیماری قلبی باشد، زیرا این شریان‌های میکروسکوپی ابتدا مورد حمله قرار می‌گیرند، و سپس در آینده واقعه مشابهی در شریان‌های تغذیه‌کننده در قلب اتفاق می‌افتد.

سایر مشکلات بهداشتی نیز می‌توانند منجر به اختلال نعوظ شود، مانند بیماری مزمن کلیوی، مولتیپل اسکلروزیس یا ام‌اس و بیماری پیرونی (سفت‌شدگی‌های موضعی روی آلت تناسلی که باعث کجی آن می‌شود)، همچنین آسیب به آلت تناسلی، لگن، پروستات، نخاع یا مثانه هم ممکن است این اختلال را ایجاد کنند. درمان های یا مثانه از جمله شیمی درمانی، پرتودرمانی و جراحی نیز می تواند منجر به اختلال نعوظ شوند.

عملکرد دستگاه عصبی نقش حیاتی در عملکرد نعوظی ایفا می‌کند، بنابراین هر آسیب یا اختلال در اعصاب دخیل می‌تواند اختلال نعوظ ایجاد کند. علاوه بر این، سن، همه‌گیری چاقی و انتخاب‌های نادرست سبک زندگی مانند سیگار کشیدن و مصرف مفرط الکل و نیز برخی داروها، می‌توانند به این اختلال منجر شوند.

اختلال نعوظ همچنین می‌تواند عارضه جانبی داروهای تجویز شده برای اضطراب، افسردگی، فشار خون، تشنج، بیماری پارکینسون و سرطان باشد.

علل روانشناختی اختلال نعوظ 

سلامت جسمانی تنها بخشی از معادله در مورد علل اختلال نعوظ است. عوامل روانشناختی هم نقشی اساسی در این اختلال دارند. استرس، اضطراب و افسردگی می‌توانند از طریق مختل کردن برانگیختگی جنسی به طور مستقیم در این مورد نقش داشته باشند. استرس می‌تواند میزان هورمون کورتیزول را بالا ببرد و فعالیت سیستم عصبی را افزایش دهد به طور که فرایندهای پیچیده نعوظ را مختل کند.

علاوه بر این، اختلال نعوظ می‌تواند یک چرخه خودتقویت‌کننده اضطراب و فشار عملکردی (performance presssure) را به وجود آورد.ویژگی‌های شخصیتی مانند کمال‌گرایی یا اضطراب بالا نیز ممکن است فرد را مستعد ابتلا به اختلال نعوظ کند یا مشکلات موجود را تشدید کند.

در این موارد یک «اثر گلوله‌برفی» بوجود می‌آید، یعنی هنگامی که افراد درگیری ذهنی با این موضوع پیدا می‌کنند، وضعیت‌شان بدتر میشود. البته این که مشکلات روانشناختی منجر به اختلال نعوظ می‌شوند یا برعکس، بستگی به وضعیت یک بیمار معین دارد. به گفته کارشناسان، در همه موارد اختلال نعوظ تاحدی عوامل روانشناختی هم دخیل  هستند و معمولاً تبدیل به یک چرخه معیوب می‌شوند.

بهترین راه‌های درمان 

مهمترین اقدام بهبود عادات ناسالم است. اول از همه تغییرات در جهت به دست آوردن یک سبک زندگی فعال شامل ورزش منظم، مصرف رژیم غذایی متعادل و پرهیز از سیگار کشیدن و مصرف الکل.

سایر گزینه‌های درمانی شامل استفاده از وسائلی (مانند ایجاد خلاء)، جراحی (ایمپلنت‌های آلت)، درمان جایگزینی تستوسترون (شامل ژل، تزریق، برچسب‌های پوستی و قرص‌های کاشتنی) و بالاخره تجویز داروهایی که به افزایش جریان خون در آلت کمک می‌کنند مانند ویاگرا و سیالیس.

همچنین روش‌های درمان‌ روانشناختی مانند مشاوره روانشناختی یا جنسیت‌درمانی و زوج‌درمانی هم می‌توانند سودمند باشند، به خصوص هنگامی که ناتوانی نعوظی عللی عاطفی هم داشته باشد.