محمد‌علی یوسفی می‌گوید: «ضمن اینکه یک‌هزار و 200 واحد تعمیرات طلا و فروش مصنوعات طلایی که در گیلان وجود دارد روزانه بین 200 تا 300 کیلوگرم مصنوعات طلا در این استان خرید و فروش می‌شود که از این حیث جایگاه این استان در کشور ویژه است. اما متاسفانه در حال حاضر طلایی که به فروش می‌رسد 18 عیار نیست.»
«چندین سال است که درگیر این موضوع هستیم. در گیلان نه کارخانه‌ای است نه مرکز ساخت طلا و جواهر. نامه‌نگاری زیادی هم در این باره با حراست بازرگانی و اتحادیه کل تهران صورت دادیم، اما تاکنون هیچ اقدامی موثری صورت نگرفته است.»
این پاسخی بود که درباره چرایی این موضوع از مدیر اتحادیه طلا‌فروشان رشت پرسیده شد. محمد‌صادق یکتا در ادامه می‌گوید: «شاید تفاوت طلای 17 عیار با 18 عیار گرمی 1000 تومان باشد و این مبلغ به‌نظر ناچیز برسد ولی وقتی روزانه 20 کیلو از این طلا فروخته شود عددی که بعد از یک ضرب و تقسیم ساده به‌دست می‌آید چیزی حدود 20 میلیون تومان ضرر است.»
به گفته یکتا در حال حاضر طلاسازی تنها در شهرهای اصفهان، تبریز، تهران و یزد صورت می‌گیرد. شاید خود این امر موجب به‌وجود آمدن این مشکل باشد چون بسیاری از فروشندگان گیلانی، مجبورند طلا را مستقیما از این شهرها تهیه کنند بدون اینکه از عیار همه این طلاها با خبر باشند در‌صورتی که اگر کارخانه طلاسازی در رشت دایر شود خریدار بهتر می‌تواند محصول خود را تهیه کند.
راهکار رئیس اتحادیه طلا و جواهر درباره فردی که طلای تقلبی خریداری کرده نیز شکایت به سازمان تعزیرات است، وی می‌افزاید: « اگر فردی طلایی تقلبی خریداری کند، یعنی میزان گرم محاسبه شده از طرف طلا فروش درست نباشد و یا عیار طلا پایین تر از 18 باشد، در صورت تعیین این امر دریافت مبلغ نقدی از طلا فروش امکان پذیر است.
مشتری باید با به‌همراه داشتن فاکتور خرید و طلای مورد نظر به اتحادیه مراجعه کند، در آنجا بعد از انجام کارشناسی و تایید، با طلا فروش خاطی برخورد شده و قطعا دریافت مبلغ نقدی خرید امکانپذیر است.»
اما شهروندان گیلانی این را دردسری مضاعف می‌دانند. آنها معتقدند چرا اتحادیه از ابتدا بر روی کار این افراد نظارت نمی‌کند تا مصرف‌کنندگان دچار مشکل نشوند؟ منطقی‌تر این است که کنترل‌ها آنقدر دقیق انجام گیرد تا مصرف‌کنندگان دچار مشکل نشوند و نیازی به رسیدگی‌های ثانویه نباشد.
تنها 7 تا 10 درصد طلاها غیراستاندارد است
نتیجه آنچه از گفت‌و‌گو با یکتا به‌دست آمد در یک جمله خلاصه می‌شود: « اگر تهران با ما همکاری کند و مجوز ساخت طلاسازی بدهد همه چیز حل است.» به این دلیل سراغ مدیر اتحادیه طلا‌فروشان تهران رفتیم. او با بیان اینکه ما منکر این مشکلات در شهرستان‌ها نیستیم گفت: « اتحادیه همیشه فعال است و مرتبا بازرسی به‌عمل می‌آید.
اینکه گفته می‌شود 70 درصد طلاها در استان گیلان غیر استاندارد است غیرمنطقی به‌نظر می‌آید. شاید منظور آقای یوسفی 7 درصد بوده است. اما به‌هر حال طرحی را در دست داریم که همه طلاهایی که با مجوز یا بدون مجوز در سراسر ایران ساخته می‌شوند مجددا کنترل شوند. ضمن اینکه از تاسیس شهرک طلاسازی در استان گیلان هم استقبال می‌کنیم هر‌چند تاکنون چنین طرحی پیشنهاد نشده است.»
اما گویا این طرح قبلا به تهران پیشنهاد شده زیرا به گفته یوسفی، انزلی و صومعه سرا به عنوان شهرهایی که این قابلیت را دارند انتخاب شده اند. اما گوهربین همچنان اصرار دارد که چنین طرحی تاکنون به او داده نشده است.
این در حالی است که یوسفی دوباره ادعای خود مبنی بر اینکه حتی بیش از 70 درصد طلای استان گیلان غیراستاندارد است را مطرح و اعلام می‌کند: «حاضرم با حضور نماینده‌ای از اتحادیه تهران و ناظری از موسسه استاندارد و تحقیقات از مصنوعات نمونه‌برداری شود تا این قضیه به اثبات برسد که طلاهای عرضه شده استاندارد نیستند و با عیار غیر واقعی فروخته می‌شوند.»
یوسفی همچنین پیشنهاد داد که به چند کارگاه متقاضی از طرف سازمان صنایع و معادن وام داده شود تا طلاها کدگذاری و در بازار عرضه شود تا هم خریدار و هم فروشنده متضرر نشوند.
او ضرورت ساخت و عرضه طلای استاندارد در گیلان را نیارمند اعتبار بیشتر و همکاری مسئولان دانست و در ادامه تاکید داشت همانطور که به استان اصفهان پروانه استاندارد داده شده است این را در استان‌های دیگر نیز انجام دهند تا طلاها کدگذاری و سازنده‌اش مشخص شود.
اما حرف آخر را یک جواهر فروش در رشت زد. او گفت: «اتحادیه نمی‌تواند بر تمام عملکرد خرید و فروش طلا‌فروشان نظارت داشته باشد، بنا‌براین تنها وجدان کاری خود طلا فروش است که مانع از فروش غیر‌مجاز می‌شود».
همشهری استانها
