همشهری آنلاین - ثریا روزبهانی: خیابان سی تیر با هیاهو و همهمه همیشگی‌اش مکان‌های دنجی برای راز و نیاز با معبود دارد از کلیسا و کنیسه گرفته تا مسجد حضرت ابراهیم (ع). در گذشته ورودی این مسجد از سمت بن‌بست نوبهار بود و از داخل خانه قوام‌السلطنه این کوچه راه داشت.
در کتاب تاریخ مساجد نوشته مرحوم دکتر حسن حبیبی این مسجد در سال ۱۳۰۰ به نام مسجد خلیل‌الله ساخته و در ۲ یا ۳ دوره مختلف بازسازی شده است. بعدها این مسجد را به شکل اولیه با توسعه دادن بخشی از خانه‌های مجاور مسجد بنا شد.
خواندنی های بیشتر را اینجا دنبال کنید
به گفته نصرالله حدادی، تهران‌شناس، سازنده این مسجد در این محل دفن شده و اگر فرش ورودی را کنار بزنیم، قبر او پیداست. او درباره تاریخچه این مسجد می‌گوید: «جالب است بدانید محراب این مسجد استهلاک و انحراف ندارد. در واقع اگر دقت کرده باشید شما در خانه که نماز می‌خوانید باید به قسمت جنوب غربی یک مقدار کج بایستید. در معماری اصیل ایران، مسجد را براساس نبودن سایه خانه خدا می‌ساختند. در طول سال ۲روز خانه خدا سایه ندارد و معمارهای ایرانی براساس همین موضوع مسجد را طراحی می‌کردند. به همین دلیل مساجدی که شما بتوانید عمود بایستید به آن می‌گویند محراب استهلاک و انحراف ندارد.»
نامگذاری این مسجد به نام حضرت ابراهیم(ع) از درایت و معنایی قابل توجه برخوردار است چرا که حضرت ابراهیم(ع) نماد ادیان توحیدی است و نقش نام این پیامبر عظیم‌الشان بر این مسجد بی‌تناسب از ترکیب دینی این خیابان نیست. مسجد که به نام «مسجد مجدالدوله» نیز شناخته می‌شود، ۴ شبستان دارد و زمانی علامه آیت‌الله حاج شیخ محمدتقی آملی استاد فقه و اخلاق، امام جماعت این مسجد بزرگ تهران بوده است.
این مسجد در ایام محرم مرکز برگزاری جلسات و هیئات و مراسم تکیه لولافروشان است که صنف آنها در خیابان جمهوری اسلامی و میدان حسن‌آباد فعالیت می‌کنند. مراسم ختم جلال آل‌احمد، رشید یاسمی و اقبال آشتیانی در این مسجد برگزار شده است.
نظر شما