سه تن از ستارگانی که در دو دهه گذشته از بهترین‌های جهان فوتبال محسوب می‌شدند، از صحنه خداحافظی کرده‌اند: لوئیس فیگو، ستاره پرتغالی اینترمیلان، پاول ندود، ملی‌پوش چک یوونتوس تورین و بالاخره پائولو مالدینی، مدافع کهنه‌کار تیم آث میلان که رکورد بازی‌های ملی در ایتالیا را در دست دارد. این سه ستاره که هر یک در کشورشان، الگو و پیشکسوت محسوب می‌شوند، در طول فعالیت حرفه‌ای خود مجموعا ۲۷ عنوان با باشگاه‌های خود کسب کرده‌اند.
کهنه‌کارترین و پرسابقه‌ترین چهره در میان این سه تن، پائولو مالدینی ۴۱ ساله است که نزدیک به ربع قرن، یعنی از سن ۱۷ سالگی در خدمت باشگاه پرآوازه آث میلان بوده است. او که بیش از یک هزار بار پیراهن باشگاهش را بر تن کرده، از جمله ۷ بار عنوان قهرمانی لیگ دسته اول فوتبال ایتالیا و سه بار عنوان لیگ قهرمانان و ۲ بار هم عنوان جام قهرمانانان باشگاه‌های اروپا را به دست آورده است.
مالدینی، مدافع شماره ۳ میلان که به «مستر میلان» یا «جناب کاپیتان» شهرت دارد، علیرغم موفقیت‌های زیادی که کسب کرده، همواره بازیکنی فروتن و ورزشکاری نمونه بوده که چهره‌ای است که فوتبالدوستان ایتالیا، سوای علاقه‌شان به باشگاهی خاص، او را دوست دارند و به او احترام می‌گذارند. مسئولین میلان اعلام کرده‌اند که از این پس هیچ بازیکنی اجازه نخواهد داشت که پیراهن شماره ۳ این باشگاه را به تن کند.
مالدینی که ۱۲۶ بازی ملی به همراه لاجوردی‌های ایتالیا انجام داده، در بسیاری عرصه‌ها رکورددار است و تنها آروزیی که بر دل او مانده، کسب عنوان قهرمانی جهان یا اروپا بوده است. البته او دو بار به همراه تیم ملی فوتبال ایتالیا، نایب قهرمان جهان و نایب قهرمان اروپا شده است.
شمار کارت‌های قرمزی که پائولو مالدینی در طول ۲۵ سال فعالیت حرفه‌ای‌اش گرفته، از شمار انگشتان یک دست هم کمتر است و این، برای کسی که یکی از ستون‌های خط دفاعی محسوب می‌شود، رقمی بسیار کم است.
فیگو، کارگردانی خلاق
لوئیس فیگو یکی دیگر از سه ستاره‌ای است که از صحنه فوتبال خداحافظی کرده‌اند. او را می‌توان در کنار اوزه‌بیو از اسطوره‌های فوتبال پرتغال دانست. این هافبک پرتوان به نسل طلایی فوتبال کشورش تعلق دارد که با کسب عنوان قهرمانی فوتبال جوانان در جهان، موفقیت‌های بعدی تیم ملی فوتبال پرتغال را پایه‌ریزی کرد.
فیگو که یکی از بهترین هافبک‌های جهان در دو دهه گذشته محسوب می‌شود، بیش از همه در خدمت دو باشگاه بزرگ اسپانیا، اف ث بارسلونا و رئال مادرید بوده و با این دو باشگاه عنوان‌های متعددی در سطح ملی و بین‌المللی کسب کرده است. فیگو در سال ۲۰۰۲ در ازای ۶۰ میلیون یورو بارسلونا را ترک کرد و به رقیب دیرینه این باشگاه، رئال مادرید پیوست. کسب چهار عنوان قهرمانی لیگ اسپانیا و همچنین جام قهرمانان باشگاه‌های اروپا از جمله‌موفقیت‌های فیگو به همراه رئال است.
او پس از پایان همکاری‌اش با رئال مادرید، فصلی تازه را در لیگ دسته اول ایتالیا آغاز کرد و
با اینتر میلان چهار بار پیاپی (۲۰۰۶ تا ۲۰۰۹) به عنوان قهرمانی باشگاه‌های ایتالیا دست یافت.
فیگو در سال ۲۰۰۱ از سوی فیفا به عنوان بهترین فوتبالیست جهان برگزیده شد.
پاول ندود، اعجوبه‌ای پرانرژی
پاول ندود، ستاره بزرگ تیم ملی‌فوتبال جمهوری چک را می‌توان یکی از بهترین هافبک‌های اروپا در دهه گذشته به شمار آورد. او که در همه پست‌های خط میانی بازی می‌کرد، از تکنیک، استقامت و قدرت بدنی فوق‌العاده‌ای برخوردار است و تنها نقطه ضعفش به گفته خودش، ضربه سر است.
این فوتبالیست ریزاندام که بیشتر سال‌های فعالیت حرفه‌ای خود را در خدمت باشگاه یوونتوس تورین بوده، چندین بار عنوان قهرمانی باشگاه‌های ایتالیا را کسب کرده و در سال ۲۰۰۴ نیز با جمهوری چک به عنوان نایب قهرمانی اروپا دست یافته است.
ندود ۳۶ ساله که در ۹۱ بازی ملی برای جمهوری چک ۱۸ گل به ثمر رسانده، در سال ۲۰۰۳ به عنوان بهترین فوتبالیست اروپا برگزیده شد. ناگفته نماند که آلساندرو دل پیه‌رو، کاپیتان باشگاه یوونتوس تورین، در آخرین بازی باشگاهی‌ای که ندود در آخرهفته در لیگ ایتالیا برای یوونتوس انجام داد، بازوبند کاپیتانی را به او واگذار کرد.
دویچه وله
