مجموع نظرات: ۰
سه‌شنبه ۲ تیر ۱۳۸۸ - ۱۰:۴۶
۰ نفر

محمد حسین احمدی شلمانی: بنای تئاتر بزرگ ملی پکن در محوطه باستانی شهر پکن قرار دارد.

 این بنا ترکیبی از تاریخ، هویت، تکنولوژی معاصر و پیوند میان مردم با شهر ممنوعه و میدان تیان آنمن است. قبل و حین و پس از اتمام عملیات احداث  این مجموعه اگر خدشه‌ای به شهر ممنوعه و میدان تیان آنمن وارد می‌شد این شهر باید بهای گزافی پرداخت می‌کرد که خط خوردن از میراث جهانی می‌توانست یکی از آنها باشد ولی با معماری بی‌نظیر پل آندرو این بنا حین بازی‌های المپیک تبدیل به یکی از مکان‌های گردشگری اصلی بیجینگ شد.

این بنا پیوند طبقاتی جامعه چینی را تداعی می‌کند. به‌طوری‌که طبقات مختلف جامعه چینی از آن بهره‌مند می‌شوند. قشر توانا و ضعیف و توریست‌های چینی از آن بازدید می‌کنند. طراحی مکان‌های عمومی معاصر در شهرهای بزرگ جهان کاری بسیار دشوار بوده که بتواند عموم مردم را جذب کند. پس از جامعه چینی، جامعه جهانی قرار دارد. به‌طوری‌که باعث تخریب میراث جهانی نشده و باعث توسعه گردشگری شهری در بیجینگ شده است.
ساخت بناهایی از این قبیل در آن سرزمین‌ها و آشنایی ما با آن باعث ایجاد انگیزه برای خودمان با فرهنگ و سنت ایرانی می‌شود.

در اینجا آشنایی با سنت و فرهنگ و معماری ایرانی برای نسل جدید معماران ایرانی و آشنایی با معماری معاصر جهان می‌تواند راهگشای معماری ایرانی در سال‌های آتی شود. ساختمان تئاتر بزرگ ملی چین در خیابان چنگ آن (Chang’An) بعد از تالار بزرگ مردم و در فاصله 500متری میدان تیان ‌آن‌‌من(Tian An Men) و شهر ممنوعه، در قلب شهر پکن واقع شده است.

این مجموعه طراحی شده یک میدان باز نیست بلکه فضایی برای نشان دادن طبقه ممتاز هر جامعه و عملکرد متفاوت قدرت حاکمه است. تالار کنفرانس باز این مکان، محل اجتماع عموم مردم این ناحیه است که در انجام پروژه و افتتاح ساختمان و وقف آن خیلی مؤثر بودند. جایگاه خرید بلیت برای ورود به بنا، تا زمان پرداخت هزینه‌های پروژه باقی می‌ماند و بعد از آن ورود عموم رایگان می‌شود. این کار برای جلب طبقات اجتماعی (سطح معمولی و سرمایه‌دار) و فرهنگ‌سازی‌ شخصیت ملی است.

تصمیم ساخت تئاتر ملی در یک فضای تاریخی و نمادین، گواهی آشکار و مهم  برای  اهمیت مشخص فرهنگ در ارتباط با تاریخ معاصر دنیاست. می‌توان گفت کمتر ساختمانی به این شکل در چنین شرایطی ساخته شده است و این می‌تواند عاملی باشد که آن، یک ساختمان منزوی به‌نظر برسد. به این سبب، ما با ساخت یک ساختمان برای احترام گذاشتن به مناظر و بناهای اطراف که هر یک نشانه‌هایی در سبک‌های مختلف تاریخ معماری چین است، تلاش کردیم.ساختمان متشکل از یک مربع و بیضی است؛ بنا همانند جزیره‌ای در دریاچه بیرون آمده است. بیضی بزرگی با حداکثر دهانه 213 متر، حداقل دهانه 144 متر، 46 متر بلندی،  مساحت 219هزار و 400مترمربع و هزینه ساخت 300 میلیون دلار.

ساختمان این بنا شامل سه بخش خانه اپرا (2710 جایگاه)، تالار کنفرانس (2614 جایگاه)، تالار کنسرت و تئاتر ( 1040 جایگاه)  است. بالا آمدن آب مانند هنر و نمایشگاه و فضای باز نسبت به پهنای عمومی و جامع در میان شهر است. فضای داخلی برای همه عموم باز است، به‌طوری‌که شکلی از یک بخش شهری با جانشینی متفاوت فضاها مانند خیابان‌ها، میدان‌ها، فضاهای خرید، رستوران‌ها و سالن‌های انتظار دیده‌ می‌شود.

پل آندرو می‌گوید: «خانه اپرا در مرکز بنا قرار دارد و به‌صورت جداگانه بیشتر از بخش‌های دیگر اهمیت دارد و چینی‌ها با تجربه هنری‌ای که  از اپرا داشتند آن را واحدی یگانه می‌دانند که دارای بیشترین وابستگی و اسرارآمیزی در این مجموعه است.»حلقه دیوار خانه اپرا، آب طلاکاری مات شده است. این تزیینات روی دیوار‌ها زمانی که از کنار آنها می‌گذریم دیده می‌شوند. هنگام تابش نور دیوارها می‌شوند. 2  در بزرگ در حلقه طلایی دیوار محل ورود تماشاچیان به اپراست.

حلقه دیوار از دوران عمودی اعداد زوج و پیوسته به دنیای خارج و کشیدن نقاط نزدیک در فضا و زمان تشکیل شده است؛ به‌طوری‌که کل پروژه می‌تواند یک بازی پی در پی پیچیدن، راهروها و تقاطع‌ها، شفافیت در نور را مشخص کند.در کنار قسمت شفاف در فاصله سالن ساخته شده، آنها ساکن دیده می‌شوند. این دیوار از این قرار است: قطع جریان و جداسازی را بیان می‌کند، اما بیشترین اهمیت روانشناختی و نمادی فاصله تقاطعی که برای افزایش بهره‌برداری در دنیای مجامع تماشاخانه تئاتری را دارد.

یک سالن استراحت در سطح بزرگ برای تمام عموم و تماشاچی‌های تئاتر زیر سقف تهیه شده است. برای متوجه‌شدن تغییر زمان در طول روز، یک دید360 درجه از تمام اطراف شهر که از اینجا می‌توان شهر را که پیش از این دیده نشده، کشف کرد.

آندرو می‌گوید: «تالار کنسرت و تئاتر در جنب خانه اپرا واقع شده است.  دسترسی به تالارهای نمایش نباید شهوانی باشد. برای دیدن آنها به وقت و زمان کافی نیازمندیم. تالارهای نمایش و فضاهای عمومی ترکیب اصلی آنهاست. فضای مفید فنی هرگز مریخی نیست بلکه توازنی از فضای عمومی و لذت از بازدید و حرکت تئاتر است.»

اما چقدر از ابتدا شکست ما مطرح شد؟ برای آنکه تئاتر ملی پکن بخشی از محصول تولید شهر شود، یک تئاتری در شهر، محلی جدید برای بازدید و بیجینگ ما مسئول ایجاد توازن در ترکیبی از فروتنی و جاه‌طلبی، سازش و مخالفت، در شهر هستیم.

کد خبر 84099

برچسب‌ها

پر بیننده‌ترین اخبار شهری

دیدگاه خوانندگان امروز

پر بیننده‌ترین خبر امروز