دوچرخه الکترونیکی
«روبواسکوتر» (Roboscooter) از فلسفه پاکی و در دسترس بودن در هر جا و هر زمان، پیروی میکند. میتوان این دوچرخه را سر جایش شارژ کرد و برای صرفهجویی در جای پارک، میشود آن را جمع یا تا کرد!
یکی دیگر از طرحها، دوچرخه الکتریکی است که نیروی پدال را ذخیره میکند ، وقتی سربالایی میرود، به دوچرخه سوار کمک میکند سرعت بیشتر و حرکت راحتتر داشته باشد.
سمت راست: موتور الکتریکی داخل چرخ؛سمت چپ: باتری پلیمری
شاید بشود گفت در بین اختراعهای دارای حرکت، این یکی، سریعترین و بیشترین تأثیر را در جامعههای فعلی دارد.
حدود 20 میلیون دوچرخه الکترونیکی در چین وجود دارد. اما موتور و باتری چیزی که ما در بارهاش صحبت میکنیم تفاوتهایی با آنها دارد و در چرخ جاسازی شده. طراحان این مدل که پژوهشگران و دانشجویان مؤسسه فناوری ماساچوست هستند، قصد دارند به جایی برسند که وسیلههای نقلیه و کسی که سوارش است، براساس دادههای موجود در هر لحظه تصمیم بگیرد. شکل ایدهآلش یک سیستم حمل و نقل است که به فرد بگوید چه مسیری بهتر و ارزانترین مسیر است و تا چه اندازه میتوان سریعتر به مقصد رسید.
ماشین الکترونیکی
این اواخر پژوهش وسیله نقلیه الکترونیکی وارد مرحلهای تازه و جالب شده است. یکی از آنها تولید سیستم حمل و نقل کاملاً جدیدی برای محیطهای شهری است که ماشین های زیادی دارد.
در این سیستم، ماشین را مثل چرخهای بار در فرودگاه از یکجا برمیدارند، استفاده میکنند و وقتی کارشان تمام شد، در نقطه دیگری رهایش میکنند.
ماشینهای این سیستم جدید، صفحه نمایش، باتری داخلی و برنامههای کنترل هم دارند. اما مشخصه اصلی آن خود چرخ است. چرخ میتواند0 12 درجه کامل بچرخد و به راننده آزادی عمل کامل بدهد تا درست کارهایی را که انسان در حرکتش و این ور و آن ور رفتن انجام میدهد، با این ماشین از پسش بربیاید.
روبات پرستار و روبات حیوان خانگی
بسیاری از پژوهشگران مشغول یافتن راهی هستند که به روباتها این امکان را بدهد تا بدون کمک انسانهای سازندهشان، در باره محیطزیست و اطرافشان بیاموزند.
پیش از این، یک حیوان خانگی از نوع روباتی درست شده که میشود با مجموعهای از دوربینهایش در باره مسیر مقابلش اطلاعات کسب کند. برای این کار از قبل برنامهریزی برای او انجام نشده اما قادر است سریع تصمیم بگیرد و مسیرش را انتخاب کند.
ژاپن امیدوار است بتواند از روباتهای انساننما، به عنوان پرستار با توانایی تصمیمگیری، استفاده کند.
شاید روباتهای مینیاتوری روزی درون بدن ما بخزند و مشکل پزشکیمان را حل و رفع کنند. یکی از روباتهای یادگیرنده، یک سنجاقک روبات است که کامپیوتر دارد. او هر بار که پرواز میکند یاد میگیرد چهطور بهتر بپرد.
در این روبات، تعدادی حسگر استفاده شده که به او کمک میکند میزان چرخش، سرعت و... را متوجه شود و اندازه بگیرد.
باتریهای بهتر، تراشههای کوچکتر و قدرت محاسبه بیشتر، راز این طرحهای جدید است.