همشهری آنلاین -یکتا فراهانی : مطالعات دوربین‌های نصب شده بر سر نوزادان برای مشاهده و تجزیه و تحلیل مستقیم محرک‌های بصری در محیط اطراف آنها و مقایسه آن با ادراک بزرگسالان ما را با یافته های جدیدی مواجه می کند و نه تنها باعث افزایش درک ما از توسعه بصری انسان می شود، بلکه بینش هایی را برای بهبود سیستم‌های بصری هوش مصنوعی از طریق فرآیندهای یادگیری نشان می دهد.
تقویت رشد بصری
نوزادان به طور طبیعی به سمت الگوهایی با کنتراست بالا در محیط های مختلف جذب می شوند که برای رشد بصری آنها بسیار هم مهم است.
یافته های مبتنی بر هوش مصنوعی در این خصوص حاکی از آن است که هوش مصنوعی آموزش‌دیده بر تصاویر شبیه‌سازی تجربیات بصری نوزادان، عملکرد بهتری دارد.
بیشتر بخوانیم :
هوش مصنوعی گوگل با ویژگی‌های جذاب معرفی شد
نوزادان تازه متولد شده دنیا را چه شکلی می‌بینند؟
نوزادان چه می بینند و به چه چیزی نگاه می کنند؟
قدرت بصری نوزادان با توجه به سن آنها بسیار متفاوت است. لیندا اسمیت، محقق و پروفسور می گوید : فرض اولیه برای هر کسی که به نقش تجربه در توسعه بصری می پردازد، همیشه آن است که در مقیاس تجربه روزمره، ورودی بصری تقریباً برای همه یکسان است.
با این حال به نظر می رسد این موضوع برای نوزادان بسیار کوچک وابسته به سن آنهاست.
مطالعات قبلی در آزمایشگاه و کلینیک نیز نشان داده بودند نوزادان خیلی کوچک ترجیح می‌دهند به صحنه‌های ساده و با کنتراست بالا از نوارهای سیاه بزرگ و تخته شطرنجی نگاه کنند.
این مطالعه با توجه به فیلم‌های دوربین روی سر نوزادان در واقع اولین مطالعه ای است که نگاه آنها را بررسی می کند.
توسعه آینده بینایی
نتایج این مطالعات نشان می‌دهد نوزادان فقط با نگاه کردن به چیزهایی مانند چراغ‌ها یا گوشه‌های سقف، تصاویر زیادی در اطراف خود پیدا می‌کنند.
به عقیده اسمیت آنچه ما پیدا کردیم یک رژیم غذایی بسیار ویژه و اولیه برای رشد بصری است. البته آنها این کار را با غذاهای ساده و مخصوص رشد خود آغاز می‌کنند.
تحقیقات قبلی ماهیت مهم این موضوع را برای توسعه آینده بینایی انسان مشخص کرده است. به عنوان مثال، نوزادانی که با ناهنجاری‌های بینایی مانند آب مروارید متولد می‌شوند یا آنهایی که در یتیم خانه‌ها با تجارب بصری محدود به دنیا می آیند ممکن است همیشه با مشکلات و کمبودهایی در زمینه بینایی خود مواجه شوند.
مطالعه حاضر بعضی داده های اولیه را برای توجه به این کمبودها ارائه می دهد. همچنین پیامدهای مهمی برای ساختن سیستم‌های بصری هوش مصنوعی دارد که به همین ترتیب وقتی آموزش با همان محتوای بصری ساده و با کنتراست بالا شروع می‌شود، مهارت‌های بصری قوی‌تری کسب می‌کند.
مقیاس عظیم ورودی های زندگی روزمره
برای شناسایی ویژگی‌های ورودی بصری در نوزادان تقریباً ۳ تا ۱۳ ماهه، محققان دوربین‌های فیلم برداری سر را روی ۱۰ نوزاد و ۱۰ مراقب بزرگسال آنها قرار دادند و ۷۰ ساعت مستندات بصری زندگی روزمره در خانه را جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل کردند.
تفاوت های واضحی بین محتویات تصاویر نوزادان و بزرگسالان با غلظت بیشتر الگوهای ساده و لبه های با کنتراست بالا در نماهای نوزادان نسبت به بزرگسالان نشان داده شد.
اسمیت استنباط می‌کند دلیل این دیدگاه‌ها نه تنها آن است که نوزادان سر خود را برمی‌گردانند تا به اطراف نگاه کنند، بلکه والدین نیز احتمالاً آنها را در مکان‌هایی قرار می‌دهند که دوست دارند به اطراف خود نگاه کنند.
تصاویر بزرگ تر، گذشته و آینده
اسمیت و همکارانش همچنین نشان داده‌اند که همین توالی تصاویر، آموزش سیستم‌های بصری هوش مصنوعی را بهبود می‌بخشد. در ادامه مطالعه حاضر، محققان دریافتند که اگر یک سیستم هوش مصنوعی را با دادن تصاویری که مشخصه اوایل دوران نوزادی است آموزش دهید، موفقیت بیشتری در یادگیری شناسایی تصاویر بصری خواهد داشت.
اما اگر تصاویر را به ترتیب رشدی تصادفی به آن بدهید توالی رشد دقیق تر، بهترین نتایج را ارائه خواهدداد. اما یکی از چیزهایی که همیشه برای اسمیت سوال بوده آن است که چرا نوزادان انسان رشد حرکتی کندی دارند.
نظر شما