به گزارش همشهری، بارش‌های شهابی که در شب‌های خاصی از سال رخ می‌دهند، به دلیل گذر زمین از توده ذرات باقی مانده از دنباله‌دارها به وجود می‌آیند. وقتی این ذرات یخی با سرعت زیادی به جو زمین برخورد می‌کنند، بر اثر اصطکاک با مولکول‌های جو زمین می‌سوزند و گاز اطراف خود را گرم و نورانی می‌کنند.
ذرات سازنده بیشتر شهابها آن قدر کوچک هستند که به طور کامل در جو می سوزند اما از برخی از آن ها که سنگی یا فلزی باشند و اندازه‌ای بزرگ‌تر از یک توپ فوتبال داشته باشند، ممکن است شهابسنگی به زمین برسد.
البته بر خلاف تصور عمومی که گاهی بارش شهابی را باران شهابسنگ‌ها می‌دانند، تعداد شهابسنگ‌های رسیده در هر بارش بسیار کم و نادر است. بهترین بارش‌های شهابی سالانه، به جز بارش اسدی، بارش برساوشی (22 مرداد) و بارش جوزایی (23 آذر) است.
پیش بینی می‌شود تعداد 100 تا 150 شهاب در ساعت در این شب‌ها مشاهده شود. اما وضعیت متغیر هوا در پاییز پیش بینی وضع هوا را سخت تر از پیش بینی تعداد شهابها کرده است. با ورود جبهه هوایی از شمال غرب و شمال به کشور گزارش سازمان هواشناسی ایران نشان دهنده وضعیت غیر قابل پیش بینی هوا در مناطق شمالی و شمال غربی ایران دارد.
ظهور چشمگیر بارش اسدی ۱۷۹۹ را بسیاری از دریانوردان و ساکنان قاره آمریکا رصد کردند. در سال۱۸۳۳نیز بارش اسدی شگفتی آفرید. در مدت چند ساعت تعداد شهاب ها به هزاران عدد در ساعت رسید . به‌طوری‌که بسیاری تصور کردند، جهان به پایان رسیده است. در این سال رصدگران با مشاهده شهاب ها، کانون بارش را تشخیص دادند.
در سال ۱۸۳۷ ، «هاینریش اولبرس» با بررسی بارش اسدی در دهه های گذشته ، دوره فعالیت آن را ۳۳ یا ۳۴ سال تعیین کرد. در آن زمان مشخص شد که منشاء بارش شهابی اسدی دنباله دار تمپل-تاتل است که به تازگی کشف شده بود.
در دهه های بعدی بارش شهابی اسدی فعالیت چشمگیری نداشت اما در سال۱۹۶۶ شهابهای اسدی غوغایی آفریدند. در مدت کوتاهی آسمان پر از شهاب شد. به‌طوری‌که برخی از رصدگران در آمریکای شمالی از ظهور۳۰ شهاب در یک ثانیه خبر دادند !
دنباله دار تمپل-تاتل در آخرین گذر خود در نهم اسفند۱۳۷۷ به حضیض مدارش رسید. در این سال اوج بارش ۲۰ ساعت زودتر از زمان پیش بینی شده اتفاق افتاد .آنهایی که موفق به رصد آن شدند آذر گوی های بی نظیری را دیدند.
