اصلی‌ترین دلیلی که نکونام با کسب ۶۷امتیاز هنوز آنقدرها ستایش نمی‌شود! | اگر جواد ماند چند نکته را رعایت کند!

همشهری‌آنلاین - بهروز رسایلی

با وجود سپری شدن یک هفته از پایان مسابقات لیگ بیست‌وسوم، هنوز تکلیف نیمکت پرسپولیس و استقلال مشخص نیست. اوسمار ویرا به برزیل برگشته و روشن نیست به همکاری با سرخپوشان ادامه بدهد یا نه. از آن سو جواد نکونام هم سرنوشت نامشخصی دارد. اگر آن طرف لااقل پرسپولیسی‌ها می‌دانند که اوسمار را می‌خواهند، این طرف در مورد نکونام چنین اجماع قاطعی هم وجود ندارد؛ برخی عقیده دارند او با کسب ۶۷امتیاز در فصل اول کارش به قدری موفق بوده که استحقاق ادامه کار را داشته باشد و برخی هم با تأکید بر مسائل تاکتیکی، رفتاری و حاشیه‌ای نسخه استفاده از یک مربی دیگر را تجویز می‌کنند. در هر صورت اما اگر نکونام روی نیمکت استقلال بماند، به‌نظر می‌رسد چند نکته را باید رعایت کند.

غر کمتر

بعید به‌نظر می‌رسد این بند مخالفان چندانی داشته باشد. احتمالا حتی بزرگ‌ترین مدافعان جواد نکونام هم موافق باشند که حجم بالای غرولند او در طول فصل گذشته، از ‌شأن و وزن نیمکت استقلال کم کرد و چنان چالش‌هایی ساخت که تحمل آن بعضا ناممکن بود. کار به جایی رسید که حتی دوست نزدیکش، عادل فردوسی‌پور هم که همیشه به حمایت سرسختانه از او متهم می‌شد، لب به سخن گشود و پرسید: «مگر می‌شود یک نفر به همه‌چیز اعتراض داشته باشد؟» در این میان برخی اتفاقات مثل مصاحبه‌های هماهنگ بازیکنان به سود ایده‌های آقای سرمربی هم شرایط را بدتر می‌کرد و نشان می‌داد ظاهرا بخشی از انرژی کادرفنی معطوف به مسائل غیرفنی است. دوست داشته باشید یا نه، اینها از نمره نیمکت استقلال کم می‌کرد و اگر نکونام با کسب ۶۷امتیاز هنوز آنقدرها ستایش نمی‌شود، یکی از اصلی‌ترین دلایلش همین است. اگر جواد ماند و خواست بازخوردهای بهتری بگیرد، یک راه جدی‌اش کمتر غر زدن است.

تنوع تاکتیکی

در حوزه مسائل فنی اما یکی از پرتکرارترین انتقادات از جواد نکونام به نوع فوتبال اقتصادی و ملال‌آور تیم او مربوط می‌شد. با این نوع بازی شما یا قهرمان می‌شوید که حداقل یک دستاورد ملموس و مهم خواهید داشت، یا قهرمان نمی‌شوید که همه‌چیز را با هم می‌بازید. برای نکونام در نهایت این اتفاق دوم رخ داد و جا ماندن تیم او از جام، باعث شد سبک محافظه‌کارانه بازی استقلال بیشتر توی ذوق بزند. خیلی اوقات گفته شد آبی‌ها از نظر نفری دچار کمبود بودند و نمی‌شد از این بهتر بازی کرد، اما این هم توجیه دقیقی نیست؛ چه اینکه تیم‌هایی مثل آلومینیوم اراک، ملوان و شمس‌آذر قزوین در مقاطع قابل‌توجهی از فصل فوتبال بسیار خوبی بازی می‌کردند، درحالی‌که بعید به‌نظر می‌رسد قوای انسانی آنها قابل‌قیاس با استقلال بوده باشد. حتی اگر بشود فوتبال سوپردفاعی در دربی را تحمل کرد، توسعه یافتن این مدل بازی به اغلب مسابقات فصل واقعا قابل‌قبول نیست.

بستن تیم دلخواه

می‌دانیم که همه این داستان دست سرمربی نیست و مدیران باشگاه هم باید زمینه را برای بستن یک تیم خوب فراهم کنند اما از صمیم قلب امیدواریم جواد نکونام اگر ماند، تیمی ببندد که از آن راضی باشد و در طول فصل این همه در مورد خالی بودن دستش صحبت نکند. اگرچه او در فصل گذشته هم شرایط بدی نداشت و امثال حسین حسینی، روزبه چشمی، رافائل سیلوا، ابوالفضل جلالی، صالح حردانی، مهدی مهدی‌پور، ماشاریپوف، بلانکو و مهرداد محمدی واقعا نفرات قابل اعتنایی بودند اما دوست داریم جواد تیمی ببندد که خودش از آن رضایت داشته باشد، بلکه دیگر وا بدهد. برای یک فصل دیگر، واقعا تحمل شنیدن آن جملات را نداریم!