شاخص توده بدنی یا بی‌ام‌آی برای نخستین بار در سال ۱۸۳۲ ایجاد شد و از دهه ۱۹۸۰ به روش استاندارد برای تعیین اضافه وزن و چاقی افراد تبدبل شد. اما دقت این شیوه محاسبه در سال‌های اخیر مورد تردید قرار گرفته است.

‌ًBRI

به گزارش همشهری آنلاین، یکی از انتقادات اصلی درباره بی‌آم‌آی (‌BMI) یا Body Mass Index بوده است که این شاخص تعیین نمی‌کند چه مقدار از وزن یک فرد را چربی تشکیل می‌دهد و این چربی در کجاهای بدن توزیع شده است

همچنین این شاخص سایر عناصری به جز چربی از جمله ماهیچه، استخوان، آب و احشا را در نظر نمی‌گیرد.

در نتیجه توزیع چربی و ترکیب بدن در بین افراد گوناگون با شاخص توده بدنی یکسان می تواند به طور چشمگیری متفاوت باشند.

از آنجایی که عضله بسیار متراکم‌تر از چربی است، شاخص توده بدنی در افرادی که بسیار عضلانی هستند، اما چربی بدن کمتری دارند، مانند ورزشکاران، بیشتر از حد واقعی ارزیابی می‌شود. از طرف دیگر، بی‌ام‌آی در افراد با سن بالاتر که توده عضلانی بسیار کمتر و چربی بیشتر دارند، کمتر از حد واقعی محاسبه می‌شود.

شاخص گردی بدن یا بی‌آرآی

اخیرا پژوهشگران در بررسی که ژورنال JAMA Network Open منتشر شد، نشان دادند که اندازه گیری متفاوتی به نام «شاخص گردی بدن» یا بی‌آرآی (‌BRI) یا Body Roundness Index روش دقیق‌تری برای تخمین زدن چاقی است.

در حالی که بی‌ام‌آی با استفاده از دو اندازه گیری قد و وزن، چربی بدن فرد را تخمین می زند، بی‌آرآی همچنین دور باسن و دور کمر را برای تخمین میزان چربی کل و چربی احشایی یک فرد در نظر می گیرد. چربی احشایی نوعی چربی عمیق شکم است که احشاء درونی را احاطه می‌کند و اثر زیانبارتری بر سلامت دارد.

بی‌ام‌آی ترکیب بدن را متمایز نمی کند، یعنی اینکه چه مقدار از وزن شما را آب در مقابل چربی در مقابل توده عضلانی یا استخوان تشکیل می‌دهد.

تفاوت بزرگی که بی‌آرآی نسبت به بی‌آرام ایجاد می‌کند، اجازه دادن به تنوع بیشتر است که بهتر می تواند نشان دهد که چه مقدار از بدن یک فرد را چربی تشکیل می‌دهد.

بی‌آرآی بهتر از بی‌ام‌آی عمل می‌کند

در این بررسی جدید از داده‌های بررسی ملی سلامت و تغذیه آمریکا استفاده شد که از حدود ۳۳۰۰۰ نفر در طی تقریباً ۲۰ سال جمع‌آوری شده بود. محققان بر اساس بی‌آم‌آی و بی‌آرآی خطر مرگ یک فرد را به هر دلیل را محاسبه کردند – این خطر معمولاً در صورت کمبود وزن، اضافه وزن یا چاقی بیشتر است.

آنها دریافتند که بی‌آرآی در محاسبه ترکیب بدن افراد و بنابراین تعیین دسته وزنی افراد بهتر عمل می‌کند.

هنگامی که آنها نمودارهای داده‌های خود را ترسیم کردند، نقاط بی‌آرآی منحنی زنگوله‌ای را ایجاد کردند که در دو انتهای آن خطر مرگ بالاتری وجود داشت - که نشانگر وضعیت نامناسب سلامتی است. هنگامی که نمودار به همین ترتیب برای بی‌ام‌آی ترسیم می شود، بی‌ام‌آی نیز این دو حد را نشان می دهد، اما یک قسمت میانی صاف‌تر و نه گردتر ایجاد می کند. همین قسمت مسطح دربرگیرنده موارد دارای تنوع است که بخش بزرگی از مشکل هستند.

جایی که این تنوع بیشتر از همه اهمیت دارد، در افرادی است که در کناره‌های مرز میان دو دسته افراد قرار می‌گیرند.

استوانه یا تخم‌مرغ

در واقع هر دو اندازه‌گیری بی‌آم‌آی و بی‌آرآی ریشه در هندسه دارند. بی‌ام‌آی بدن را به صورت یک استوانه می بیند، در حالیکه بدن شبیه به استوانه نیست و بیشتر شبیه تخم‌مرغ است.

در محاسبه بی‌آرآی دور کمر یا لگن فرد نسبت طول قد او مقایسه می‌شود و وزن شخص در محاسبات مورد استفاده قرار نمی‌گیرد.

اساساً، هرچه شکل بدن فردی به دایره‌شکل بودن نزدیک‌تر باشد، بی‌آرآی او سمت صفر میل خواهد بود. هر چه شکل یک خط مستقیم نزدیکتر باشند،بی‌آرآی آنها به ۱ نزدیکتر خواهد بود.

البته بی‌آرآی هنوز یک اندازه‌گیری کامل نیست و توده عضلانی یک فرد را که نقش مهمی در سلامتی دارد، محاسبه کند.

کد خبر 859129
منبع: همشهری آنلاین

برچسب‌ها

پر بیننده‌ترین اخبار تندرستی

دیدگاه خوانندگان امروز

پر بیننده‌ترین خبر امروز

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha