به گزارش بی‌بی‌سی ساخت این دیوار از جنس توده‌های شن و ماسه بیابان، توسط یک مهندس معمار به نام مگنوس لارسون در کنفرانس TED مطرح شد.
توده‌های شن در صحراها همواره در حال حرکت هستند و این امر یکی از عوامل گسترش بیابان‌ها است. به گفته آقای لارسون این دیوار که از موریتانی در غرب آفریقا تا جیبوتی کشیده می‌شود می‌تواند جلوی این حرکت‌ها را بگیرد.
در ساخت این دیوار از شن‌های بیابان استفاده می‌شود. به این ترتیب که با استفاده از یک باکتری مخصوص شن‌ها را سخت و غیر قابل حرکت می‌کنند.
این باکتری که Bacillus pasteurii نام دارد شن‌های در حال حرکت را متوقف می‌کند و توده‌ای از جنس آهک به شکل دیوار ایجاد می‌کنند.
لارسون ایده به کار بردن این باکتری را از استفاده آن در مقاوم سازی محل‌های تخریب شده در اثر زلزله گرفته‌است.
وی در کنفرانس TED عکس‌هایی از روستایی به نام گیدان کارا در نیجریه را نشان داد که ساکنانش به دلیل نفوذ بیابان به حریم روستا مجبور به ترک محل زندگی خود شدند.
او معتقد است که ایجاد دیوار شنی می تواند مکمل برنامه‌های دیگر بیابان‌زدایی نظیر کاشت درخت یا کمربند بزرگ سبز باشد و می‌توان از آن به عنوان دیواری حفاظتی برای درخت‌ها و پوشش گیاهی مناطق بیابانی استفاده کرد.
با این حال این تنها یک طرح است و به گفته آقای لارسون موانع زیادی از جمله سیاسی، فرهنگی و منابع مالی بر سر راه اجرای آن قرار دارد.
هم‌اکنون بیابان‌زدایی و مبارزه با گسترش بیابان‌ها از اهمیت بالایی در محافل علمی محیط زیست برخوردار است و مطالعات سال 2007 سازمان ملل در این مورد، بیابان‌زدایی را " مهم‌ترین چالش عصر حاضر" بیان می‌کند. این مطالعه همچنین نشان می‌دهد که جان یک سوم جمعیت جهان مورد تهدید بیابان‌های در حال گسترش است.
