روزگار خوش هنر هفتم در لاله‌زار دوم پایتخت

همشهری آنلاین- بهاره خسروی : بنا بر تعریف اکبر ملایی‌نژاد، از هنرمندان و اهالی قدیمی محله سلسبیل، بعد از لاله‌زار، خیابان سلسبیل دومین خیابان از نظر تعداد سالن‌های سینما در تهران قدیم بود.

قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید

سینما خرم و تماشای فیلم از خیابان سلسبیل

دیوار سفید رنگ و سیمانی پشت‌بام سینمای تابستانی «خرم» در خیابان رودکی (سلسبیل) یکی از نوستالژی‌های تهران قدیم در میان ساختمان‌های سر به فلک کشیده امروزی است. سینما خرم یکی از سینماهای پرمشتری تابستان‌های تهران قدیم با مالکیت مرحوم خلیل جلیل‌زاده بود؛ فردی که در تهران بیش از ١٠ سالن سینما داشت.

ویژگی سینمای مورد اشاره ما این بود که موقع نمایش فیلم،اهالی و علاقه‌مندان می‌توانستند از خیابان هم فیلم را تماشا کنند. این سینما سال۱۳۳۸ با سالن روباز تابستانی‌اش افتتاح شد و روزانه در ٢ سئانس نمایش فیلم داشت. اجرای نمایش زنده و شعبده‌بازی از دیگر برنامه‌های تابستانی سینماخرم بود و در سایر فصل‌ها هم این برنامه در فضای داخلی سالن سینما اجر می‌شد که حسابی پر تماشاچی بود. همچنین بسیاری از اهالی قدیمی به خاطر دارند صدای بیشتر فیلم‌ها در شب‌های گرم تابستان به گوش می‌رسید و می‌شد در خیابان ایستاد و فیلم را دنبال کرد.

دراین سینما اغلب فیلم‌های ایرانی نمایش داده، اما بعضی از فیلم‌های خارجی، مثل «هرکول»، «شعله» و «سنگام» هم از فیلم‌های پرفروش این سینما بود.

سینمای مدرن با دو سالن نمایش

سینما کارون در خیابان سلسبیل، نرسیده به دامپزشکی، یکی از قدیمی‌ترین سینماهای تهران است که فعالیتش را از سال ۱۳۳۸ با نمایش یک فیلم هندی شروع کرد. بعد از انقلاب چند سالی این سینما تعطیل شد تا اینکه از سال ۱۳۷۵ بعد از بازسازی، در دو سالن با ظرفیت پانصد و سی نفر یعنی سیصد نفر در سال شماره یک و دویست نفر در سالن شماره دو فعالیتش را شروع کرد؛ فیلم‌های کلاه‌قرمزی و پسرخاله و اخراجی‌ها از پر فروش‌ترین فیلم‌های این سینما بودند.

سینمایی که دچار حریق شد

سال ۱۳۳۷ سینما المپیا با ظرفیت۷۴۸ نفر در خیابان آذربایجان، نبش خیابان سلسبیل، راه‌اندازی شد. این سینمای نوستالژیک از همان سال‌های راه‌اندازی یکی از سینماهای پرطرفدار بود و مردم از تماشای جدیدترین فیلم‌های روز دنیا در این سینما خاطرات زیادی دارند. این سینما در بیست و ششم فروردین ۱۳۴۸ دچار آتش‌سوزی شد و بعد از بازسازی تا سال ۱۳۸۹ فعالیت داشت، اما چند سالی است که چراغش به‌کل خاموش شده است.