همشهری آنلاین- فرشاد شیرزادی: در پنجمین شب زینبیه رسانه که با هدف جهاد تبیین رسانه برگزار می‌شود، حاج مهدی رباطی برای حاضران مداحی کرد. در این هیئت حجت‌الاسلام محسن رجبی تهرانی، از شهر قم میهمان بود و برای حاضران سخنرانی کرد.
گرایش‌های مختلف مجذوب امام حسین(ع) می‌شوند
رجبی تهرانی گفت: «جای قدردانی دارد که چنین جلساتی با هدف تبیین جهاد رسانه برگزار می‌شود. به نظرم ضرورت دارد که نکاتی درباره وجود مقدس حضرت امام حسین(ع) بیان کنیم، چناچه این جلسه واپسین جلسه این هیئت باشد، فیض خودمان را برده باشیم. بزرگان در طول تاریخ درباره شخصیت امام حسین(ع) مطالب متعدد نوشته‌اند که نسل به نسل منتقل شده و ما هم وظیفه داریم آنها را به نسل پس از خودمان منتقل کنیم. ما امام حسینی داریم که در زمان و مکانی مشخص متولد شده، رشد کرد و در کربلا در سال ۶۱ هجرت به شهادت رسیده است. اما در عین حال وجود ایشان جنبه مقدسی دارد که به زمان و مکان محدود نمی‌شود. ایشان زمان و مکان را در نوردیده و با مغناطیس وجودش انسان‌ها را مجذوب می‌کند. هر فرد با هر گرایش و عقیده‌ای جذبش می‌شود و به همین دلیل است که هزار و اندی سال گذشته و ما همچنان از او سخن می‌گوییم.»
معرفت به واسطه اهل بیت(ع)
او گفت: «یک شناخت منحصر به فرد داریم و آن شناخت نورانیت امام حسین(ع) است. معرفت الله معرفت نورانیت است. یعنی این وجود ملکوتی در هر جا که باشد تعطیل نمی‌شود و فنا نمی‌پذیرد. درست همان‌طور که خدای متعال هر جا هست، نورانیت هم وجود دارد. امام حسین(ع) یک مقام تکوینی دارد. اینکه می‌گوییم خدا با شماست معنایی دارد و درست مانند این است که بگوییم امام حسین(ع) با شماست. می‌خواهم اشاره‌ای به فرازهایی از زیارت عاشورا داشته باشم که هر روز و هر زمان می‌خوانیم. ما واژه «مع» را داریم که بارها تکرار شده. از معیّت با امام حسین(ع) شروع می‌شود و به معیّت امام منصور می‌رسد. در زیارت عاشورا می‌خوانیم که خداوند مقام شما را کرامت بخشیده و به من هم به واسطه شما کرامت داد. در واقع یکی از راه‌های شناخت معرفت اهل بیت(ع) این است که بدانیم به واسطه آنها به ما کرامت بخشیده شده. این متفاوت از کرامتی است که به واسطه آیه قرآن کریم می‌فرماید ما به همه انسان‌ها کرامت دادیم.»
تبرّی جستن از دشمنان
حجت‌الاسلام رجبی تهرانی در فراز دیگری از سخنانش گفت: «به برائت از دشمنان در زیارت عاشورا اشاره رفته. یعنی از آنچه مرا از آفرینش و شما دور می‌کند، باید تبرّی جست. زیارت عاشورا حدیث قدسی است و به گفته امام صادق(ع) با سلسله سند معتبر، با سند زرین به خدا می‌رسد. قلب زیارت عاشورا به گمانم این گفته است که «من را با شما در دنیا و آخرت قرار بده و ثبات قدم به من عطا فرما.» در واقع اگر غیر از این هم باشد، بیچارگی است. اما بازگردم به معیّت. این معیّت به کجا می‌رسد؟ در واقع این معیّت قرار است مرا به مقام محمود برساند و مقامی که پیامبر عظیم الشأن اسلام(ص) نزد خدا به این مقام رسید. سرانجام در می یابیم که معیّت با امام حسین(ع) معیّت با امام زمان(عج) است. امام حسین(ع) در حدیثی می‌فرماید: همه ما یک نور هستیم.»
در پایان زیارت عاشورا که سجده می‌کنیم و انسان در این مرحله از خود بی خود می شود و این زیباترین جلوه بندگی است می گوییم: «نه تنها معیّت با امام حسین(ع) را می‌خواهیم بلکه معیّت با کسانی را می‌خواهیم که قلبشان با امام حسین(ع) است.»
سوار بر کشتی نجات به مقصد انسانیت
رجبی توضیح داد: «عظمت زیارت عاشورا به هیچ وجه در وصف نمی‌گنجد. به قول نقلی از یکی از شاگردان معروف مرحوم آیت الله طباطبایی، عاشورا آن قدر عظمت دارد که انسان می‌خواهد منفجر شود. در زیارت دیگری می‌خوانیم: سلام بر شما ربانی‌ها! و ربانی کسی است که غرق در رب است. یعنی همه وجودش الهی است. اگر بخواهیم معیّت را در زیارت عاشورا تفسیر کنیم، باید بگوییم منظورش بودن و در رکاب پیشگامان و پیشینیان است. پس می گوییم که شما یاور ما هستید. آن هم در مسیری که شما پیش روی ما گشوده اید. در واقع ما شیعیان بر این کشتی نجات سوار می شویم تا به مقصد انسانیت برسیم. مولانا جلال الدین محمد رومی در یکی از غزل هایش که به گمانم بهترین غزل در وصف کربلاست می گوید: «کجایید ای شهیدان خدایی/ بلا جویان دشت کربلایی// کجایید ای سبک روحان عاشق/ پرنده‌تر ز مرغان هوایی// کجایید ای شهان آسمانی/ بدانسته فلک را درگشایی// کجایید ای ز جان و جا رهیده/ کسی مر عقل را گوید کجایی// کجایید ای در زندان شکسته/ بداده وام‌داران را رهایی// کجایید ای در مخزن گشاده/ کجایید ای نوای بی‌نوایی// در آن بحرید کاین عالم کف اوست/ زمانی بیش دارید آشنایی// کف دریاست صورت‌های عالم/ ز کف بگذر اگر اهل صفایی// دلم کف کرد کاین نقش سخن شد/ بهل نقش و به دل رو گر ز مایی// برآ ای شمس تبریزی ز مشرق/ که اصل اصل اصل هر ضیایی»
تفسیر غزل مولانا
رجبی در ادامه توضیح داد: «کجایید در اینجا سوال نیست بلکه شاعر می خواهد بگوید که چه مقامی یافته‌اید! شمایی که از عوالم و مراتب گذر کرده‌اید! منظور از کف دریا هم جایی است که ثباتی ندارد. یعنی شما از دنیای طبیعت گذر کردید و خواستید جایتان را به امام حسین(ع) بدهید، آنجا کف دریا بود. کف دریا مدام از بین می‌رود. با خواندن این غزل از مولانا خواننده یک لحظه تصور می کند که گویی اصلا دنیایی وجود نداشته و گویی همواره آخرت وجود داشته.
امام حسین(ع) کفیل ماست
زیارت امام حسین(ع)، زیارت مطلقه بدان معنا که در همه مواقع می توان آن را خواند و زمان و مکان نمی شناسد. در این زیارت مطلقه مفاهیم پرمعناست و همچنان تا پایان بر معیّت تأکید دارد: «من از شما کمال منزلت را در پیشگاه خدا می‌خواهم و در هجرت به سوی شما می‌خواهم ثابت قدم باشم.» این هجرت همه سویه است. نه اینکه از مکانی به مکانی دیگر رویم. بلکه باید در این رهگذار صفات بدمان را ترک کنیم و بنا به آیه قرآن کریم از خودمان حساب بکشیم. معیّت با امام حسین(ع) در یک کلام یعنی همه چیز را از چشمان او ببینیم و مانند او همه چیز را دوست داشته باشیم. همچنین ما به امام حسین(ع) می گوییم که نمی توانیم همراه باشیم و تو کفیل ما شو. یعنی همه چیز را به امام حسین(ع) می سپاریم و اوست که عهده دار ما می شود.»
مراسم زینبیه رسانه تا شب دهم ماه صفر در میدان امام حسین(ع)، خیابان ۱۷ شهریور، پلاک زینبیه برقرار است.
نظر شما