روزی که حسین خانی بیک آواز خواند | هنرمندان پیشکسوت بیش از هر چیز به توجه نیاز دارند

همشهری آنلاین، شقایق عرفی‌نژاد: پس از این دیدار و با اعلام کورش سلیمانی بود که مسئله بیماری و آلزایمر این بازیگر عمومی‌ شد. خانی بیک که پیش از انقلاب کارش را با تئاتر شروع کرده بود، آخرین بار در سریال مختارنامه بازی کرد و پس از آن بود که نشانه‌های بیماری نمایان شد. بیماری که در نهایت ۳۰ مرداد امسال او را تسلیم کرد. با کورش سلیمانی در باره حسین خانی بیک و آن دیدار صحبت کردیم. کورش سلیمانی سال 1401 سریال همه گیری را در تلویزیون داشت و امسال هم با بازی بهنام تشکر و رامین ناصرنصیر و خودش نمایش تواقفنامه را روی صحنه برده است.

بعد از دیداری که با آقای خانی بیک داشتید باز هم با او در ارتباط بودید؟ از وضعیت او اطلاعات داشتید؟

من نه متأسفانه. ولی دوستان در انجمن بازیگران خانه سینما با او در ارتباط بودند. راستش را بخواهید تعداد عزیزان پیشکسوت که نیازمند احوالپرسی و عیادت هستند زیاد است و ما در انجمن بازیگران خانه سینما شرمنده این دوستان هستیم که نمی‌توانیم به درستی کاری برایشان انجام دهیم. هرچند سعی می‌کنیم در حد توان رسیدگی کنیم.

دیداری که با آقای خانی بیک داشتید چطور اتفاق افتاد؟

یکی از مهم‌ترین برنامه‌هایی که انجمن بازیگران خانه سینما انجام می‌دهد، همین عیادت و احوالپرسی از پیشکسوتان بازیگری است. در این یک سال اخیر دو سه مورد از بازیدها انجام شده، اما اولین بار تابستان گذشته و اوائل شهریور بود که از طرف خانه سینما تصمیم به این کار گرفتیم و به دلیل این که در جریان بیماری ایشان بودیم، آقای خانی بیک اولین هنرمندی بود که یک بعد از ظهر به عیادش رفتیم. جا دارد که از همسر و دختران آقای خانی‌بیک که در این سال‌ها با عشق از او نگهداری کردند، تشکر کنیم. البته به عنوان پدر از ایشان نگهداری کردند ولی ما هم به دلیل این که از این هنرمند اینطور نگهداری کردند، از آنها سپاسگزاریم.

از آن دیدار بگویید.

آن روز این مسئله مطرح شد که بعد از سریال مختار رفته رفته نشانه‌های ضعیفی از آلزایمر در آقای خانی بیک پیدا شده بود. همسر او به این نکته اشاره کرد که آقای خانی بیک ورزشکار بوده و سالم زندگی کرده و هیچ دلیلی برای ایجاد این بیماری در او وجود نداشته است. اما به هر حال این اتفاق افتاد.

روزی که او را دیدید، وضعیتشان چطور بود؟

کم و بیش آدم‌های اطرافش به خصوص همسرش را می‌شناخت. اگر اسمی‌ هم از خسرو شکیبایی یاهادی اسلامی ‌می‌آوردید شوری در او می‌دیدید. تمرکز کلامی ‌نداشت که صحبت کند. ولی متوجه می‌شدیم که یک چیزی در ذهن او زنده شده است.

او را آچار فرانسه تئاتر می‌دانستند. دلیلش را می‌دانید؟

آنطور که خوانده ام و از خاطراتشان شنیده‌ام، ایشان کار اداری هم انجام می‌داده و هماهنگ کردن این دو شغل برایش آزاردهنده بوده است. اما از آنجا که بازیگری و تئاتر را بسیار دوست داشت، هر کاری باری تئاتر از دستش برمی‌آمد انجام می‌داد. به همین دلیل هم به او آچار فرانسه می‌گفتند.

بهترین نقش‌هایش به نظرتان کدام‌ها هستند؟

یکی از آنها سریال مختار است که جزو آخرین کارهایش است. همینطور سریال روزی روزگاری که نقش یک لال را داشت و خیلی خوب بازی کرده بود.

در این مدت بیماری وضعیت حمایت از او چطور بود؟

ایشان وضعیت مالی مساعدی داشت و خانواده هم با صبوری از او مراقبت می‌کردند و هیچوقت هم درخواستی نداشتند. انجمن بازیگران انجمن انتفاعی نیست و بودجه‌اش در حداقل است و فقط می‌تواند کارهای جاری‌اش را بگذراند. این وظیفه صندوق اعتباری هنر و وزارت ارشاد است که چنین حمایت‌هایی انجام دهد. تلاش‌هایی هم شده است. آقای خانی بیک البته نیازی به این حمایت‌ها نداشتند. هرچند وظیفه نهادهای دولتی است که حتی اگر هنرمندی در این شرایط درخواست کمک هم نداشت، او را یاری کنند. چیزی که به نظرم مهم‌تر است موضوع احوالپرسی از این هنرمندان و توجه نشان دادن به آنهاست. وقتی ما پیش آقای خانی بیک رفتیم، خانواده‌شان گفتند بعد از مدت‌ها از اتاقش بیرون آمده است. با همان ذهن، سرذوق آمد و حتی برای ما آواز خواند که یادم است این شعر بود: خدایا عاشقم عاشق ترم کن. می‌خواهم بگویم هنرمندان برای ما خاطرات خوب ساخته‌اند و نباید فراموششان کنیم. این از مسائل مالی هم مهم‌تر است. ما در انجمن بازیگران با سر زدن و احوالپرسی و وزارت ارشاد با حمایت‌های مالی. حتی می‌توان نقش‌های کوتاه به آنها واگذار کرد که احساس زنده بودن کنند. ما بازیگران مثل یک نوازنده که با سازش زنده است، با همین بازی کردن، زنده ایم. به این دلیل فکر می‌کنم توجه و مراقبت کردن و رعایت شأن آنها مهم است و آنها هم چیز بیشتری نمی‌خواهند. حتی اگر نیازمند کمک‌های مالی هم باشند، ‌ بیشتر از آن مشتاق حمایت‌های معنوی اند.