انتخاب پیشین وزیر رفاه دلیلی است بر اینکه انگار کسی را در این میانه نمی‌یابند که به مقوله رفاه آشنا باشد و آنقدر ارج و قرب داشته باشد که بتواند بر مسند وزارت بنشیند.
فاطمه آجرلو در حالی برای وزارت رفاه معرفی شده که وزیر پیشین هم از همان جایگاه کمیسیون اجتماعی مجلس به وزارتخانه راه پیدا کرد، شاید همین دلیل سبب شده تا رئیس‌جمهوری به رای اعتماد گرفتن یک مجلس‌نشین از مجلسیان امیدوار باشد.
اما زمزمه‌های چندان خوشی به گوش نمی‌رسد، جدا از اینکه زن بودن آجرلو دشواری‌هایی را بر سر راه مجلس ـ وزارتخانه گذاشته، رگه‌هایی از امید به گرفتن رأی‌اعتماد هم دیده نشده‌است. وقتی آجرلو در جریان رای اعتماد مجلس به صادق محصولی به‌عنوان نماینده مخالف پشت تریبون رفت، خیلی زود با اعتراض نمایندگان روبه‌رو شد؛
چرا که او نه در مخالفت محصولی که در موافقت وی حرف زد و تلاش می‌کرد تا زیر نام نماینده مخالف برای محصولی که به گفته خودش روابط خانوادگی نیز با او داشت، رای اعتماد بگیرد. اعتراض نمایندگان، پروژه را نیمه بر جای گذاشت، هر چند هدفی که آجرلو برایش تلاش کرده بود محقق شد و محصولی به وزارت رسید.
در انبان پیشینه
آجرلو متولد 1345 تهران است که در حال حاضر نمایندگی مردم کرج، اشتهارد و آسارا را در مجلس بر عهده دارد.
مدرک کارشناسی روانشناسی بالینی و کارشناسی ارشد روانشناسی شخصیت دارد، دانشجوی دکترای روانشناسی تعلیم و تربیت است، طلبه و مدرس حوزه علمیه است‌و مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد کرج نیز بوده‌است.
پرستار و عضو افتخاری سپاه پاسداران در زمان جنگ تحمیلی بوده و در زمان نمایندگی‌اش در مجلس نیز عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات و فراکسیون‌های زنان، فرهنگیان، صنایع غذایی، جمعیت و توسعه سازمان ملل مجلس بوده است.
او همچنان عضو اتاق فکر و طراحی استراتژی راهبردی دانشگاه پیام نور در راستای توسعه دانایی محور نیز هست.
اما هیچ‌یک از سابقه‌ها ربطی به حوزه رفاه و تامین اجتماعی ندارد و همین، دست نمایندگان را برای دادن رای اعتماد خواه ناخواه می‌بندد، یادمان باشد که عبدالرضا مصری، وزیر کنونی رفاه و تامین اجتماعی، تلاش می‌کرد تا اعتماد هم‌نشینانش را در مجلس جلب کند و توانست بر آن بخش از سابقه‌اش که در کمیته امداد داشت تاکید کند و چه بسا که همین سابقه کارساز شد و مصری وزارتش را آغاز کرد، اما آجرلو در انبان پیشینه‌اش همین را هم ندارد.
تأکید مجلس بر کارآمدی
رئیس مجلس 2 روز پیش با تاکید بر اینکه نمایندگان به حاشیه‌پردازی‌ها توجه نخواهند کرد، گفت: همان‌طور که پیش از این در رایزنی‌های مکرر به رئیس‌جمهوری اعلام شد، مجلس بر صحت اعتقادی، آراستگی اخلاقی، سوابق انقلابی و کارآمدی وزرای پیشنهادی تمرکز خواهد کرد.
کارآمدی آخرین ویژگی بود که لاریجانی بر زبان آورد، اما به هرحال رئیس مجلس کارآمدی را هم از جمله نکاتی خوانده است که براساس آن نمایندگان درباره وزیران تصمیم خواهند گرفت.
یک پرسش اساسی این است که وقتی کسی سابقه در انجام کاری ندارد، آیا می‌توان میزان کارآمدی‌اش را سنجید؟ اگر نمایندگان در زمینه صحت اعتقادی، آراستگی اخلاقی، سوابق انقلابی به وزیران پیشنهادی صد از صد بدهند، از کارآمدی صرف‌نظر کرده‌اند، تا بحث سابقه مرتبط پیش نیاید.
بهتر نبود نخستین گزینه در انتخاب وزیران سابقه مرتبط باشد تا کسی را به کاری نگماریم که سررشته‌ای از آن ندارد؟
