به گزارش همشهری آنلاین این پرنده به زبان بلوچی به چرز معروف است و در فرهنگ مردم بلوچ نمادی از زیبایی قدرت و مقاومت و تحمل در برابر سختی‌هاست.
چرز به دلیل زندگی در شرایط سخت بیابانی نماد مقاومت وسازگاری با محیط محسوب می شود.معمولا گونه منحصر به فرد هوبره یا همان چرز بلوچی با آغاز فصل پاییز برای گذراندن فصل پاییز و زمستان و نجات از سرمای شدید به زیستگاهش در دشت‌های وسیع شهرستان ایرانشهر در سیستان و بلوچستان مهاجرت می‌کند. هوبره از لحاظ ظاهری تا حدودی به بوقلمون ماده شباهت دارد و در زیستگاه‌های بیابانی، مناطق خشک و دشت‌ها زاد و ولد و در فصل پاییز از مناطق سردسیر به دشت‌های ایرانشهر مهاجرت می‌کند. این پرنده هنگام راه رفتن در بیابان از دانه‌ها، غلات، جوانه گیاهان، حشرات، حلزون‌ها و خزندگان کوچک مثل مارمولک و بزمجه‌های کوچک که در کویر یافت می‌شوند تغذیه می‌کند. هوبره با زندگی در محیط بیابان سازگار است و به ندرت آب می نوشد و بیشتر آب بدنش را از غذایی که می‌خورد تامین می‌کند.
زیستگاه هوبره
هوبره پرنده‌ای بیابانگرد و خجالتی است و در جزایر قناری، شمال آفریقا و جنوب غربی آسیا زندگی می‌کند. در ایران به صورت بومی و مهاجر دیده می‌شود. هوبره در پناهگاه حیات وحش هامون در سیستان و بلوچستان نیز یافت می‌شود و از آنجا که نماد سازگاری با شرایط سخت است به نماد یزد نیز معروف شده. هوبره در خراسان جنوبی نیز دیده می‌شود.
هوبره در شاهنامه
هوبره یکی از صیدهای تاریخی و باستانی ایران قلمداد می‌شود. فردوسی در شاهنامه درباره شکار یلان و گردان و سپهسالاران دلیر ایران سخن به میان می‌آورد و از شکار هوبره از سوی رستم و گیو و گودرز یاد می‌کند که این پهلوانان، هوبره را به وسیله تیر و کمان صید می‌کردند.
این پرنده در جنوب و جنوب شرقی در بیابان‌های اطراف بندرعباس و بیابان های لار ساکن شده و همچنین در مرکز ایران در صحرای ولدآباد و ابراهیم‌آباد در شرق تاکستان در جنوب قزوین هم دیده شده‌است.هوبره از پرندگان مهاجر و در حال انقراض است که مورد حمایت بین‌المللی قرار دارد و شکار آن ممنوع است. زیستگاه این پرنده، دشت‌های باز و وسیع است و توسط شکارچیان غیرقانونی شکار می‌شوند. هوبره مشتری‌هایی در کشورهای عربی حوزه خلیج فارس دارد. به دلیل در خطر انقراض بودن این پرنده، شکار غیرقانونی آن در ایران حدود ۵۰۰ میلیون تومان جریمه نقدی دارد.
نظر شما