به گزارش همشهری آنلاین، خیابان لاله‌زار قدیمی که امروزه به آن قسمت جنوبی لاله‌زار می‌گویند، حد فاصل خیابان جمهوری تا میدان توپخانه را شامل می‌شود؛ باید گفت که زمانی از لاله‌زار به‌عنوان خیابان فرهنگی تهران قدیم یاد می‌کردند. شواهد می‌گوید که لاله‌زار باید پیش از سال۱۱۹۰ شمسی به‌وجود آمده باشد. در عصر قاجاریه، این باغ مکان تفریح و تفرج پادشاهان به‌حساب می‌آمد و در سال۱۱۵۴ و دوران فتحعلی‌شاه قاجار نیز باغ لاله‌زار را محل سکونت رئیس هیأت اعزامی ناپلئون بناپارت در نظر گرفتند.
با توسعه شهر تهران، این باغ و اراضی اطراف آن نیز جزئی از محدوده پایتخت شد و روند روبه رشد خود را با سرعت پشت سر گذاشت. سال۱۲۵۲ و در عهد ناصری، ناصرالدین شاه در سفری به فرنگ، از تماشای خیابان شانزلیزه پاریس به وجد می‌آید. در بازگشت او، باغ لاله‌زار ۹۰هزار تومان فروخته می‌شود و مسیری از میان این باغ می‌کشند تا خیابانی به سبک خیابان‌های اروپایی و شبیه شانزلیزه پاریس در تهران آن روزها ساخته شود.
نخستین سیم تلگراف را از باغ لاله‌زار کشیدند، نخستین چراغ گاز تهران قدیم را در شب‌های لاله‌زار روشن کردند، نخستین سالن سینما و نخستین مغازه گل‌فروشی هم در همین خیابان افتتاح شد. یک خط واگن اسبی، برای گشتزنی در خیابان لاله‌زار تدارک می‌بینند. در دوران مشروطه، لاله‌زار اوج رونق و شکوفایی خود را پشت سر گذاشت و تا پایان عصر قاجاریه نیز یکی از مهم‌ترین نقاط گردشگری پایتخت بود.
در پایان عصر قاجار و اوایل دوره پهلوی نیز خیابان لاله‌زار یا «شانزلیزه تهران» نماد نوگرایی و هنر ایران را بر پیشانی داشت. خیابانی که ترکیبی از هنر و تجارت را در دل خود جای داده و تئاترها، سینماها، رستوران‌ها و ویترین مغازه‌های مختلف آن، رفت‌وآمد بسیاری را در این خیابان رقم می‌زد. امروزه از آن لاله‌زار طهران قدیم تنها «خانه امین‌السلطان» یا «خانه و باغ اتحادیه» باقی مانده که خوشبختانه از دام تخریب رها شده و به‌دست مرمت و بازسازی رسیده است.
نظر شما