همشهری آنلاین- سمیرا باباجانپور: تهرانی‌های قدیم اصطلاح جالبی درباره رودخانه‌های طغیانگر دارند. اصطلاح رودخانه‌خله را برای نهرها و رودهایی به کار می‌بردند که بی‌محابا طغیان می‌کردند و به‌قول معروف دیوانه می‌شدند. نهر فیروزآباد برای اهالی محله بریانک حکم همان رودخانه خله را دارد که در کمال ناباوری براثر باران های سیل‌آسای سال ۱۳۴۱ طغیان کرد. فریسا راد، از جوانان فعال محله بریانک، که سال هاست در زمینه های فرهنگی و اجتماعی در این محله فعالیت می‌کند می‌گوید: «آب‌بازی کردن و رخت و ظرف شستن در کنار نهر فیروزآباد که از محله بریانک می‌گذشت جزو خاطرات ماندگار پیرمردها و پیرزن‌های بریانک است. سرمنشأ این نهر رودخانه فرحزاد بود و از آنجا به سمت جنوب تهران سرریز می‌شد؛ رود آرامی که از زمین‌های مهرآباد و جی و بریانک و خیابان قزوین می‌گذشت و در محله‌های تیموری و شاه‌آباد نو، امامزاده حسن (ع)، محله جوادیه و نازی‌آباد به روستایی به نام فیروزآباد در شهرری می‌رسید. آب شرب اهالی از قنات و آب‌انبارهای محله تامین می‌شد ولی زنان محله بریانک برای شستن ظرف و لباس از آب این نهر استفاده می‌کردند. اردیبهشت سال ۱۳۴۱ این نهر به دلیل باران های شدید پر آب می‌شود و به‌یک‌باره و برخلاف انتظار طغیان می‌کند و در مسیر خود فاجعه به بار می‌آورد و خانه و زمین و دام اهالی را می‌بلعد.»
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
کسی فکرش را نمی‌کرد این نهر کم آب این‌گونه دیوانه‌وار هر آن چه در مسیرش باشد را از بین ببرد. بسیاری از خانه‌های محدوده بریانک و محله‌های جنوب تهران تا نیمه در آب بودند.
فریسا راد درباره فاجعه سیل نهر فیروزآباد می‌گوید: «سیل محله بریانک، هفت‌چنار، خیابان تیموری، کوی مهناز و خزانه را دربرگرفت. در آن ایام، روزنامه اطلاعات در گزارش خود از فاجعه سیل این‌گونه نوشت: «در کوی اتابک کف اتاقی فرورفت و تازه‌عروسی زیر آوار ماند و جان باخت. گاودارخانه‌ای آسیب دید و چند رأس گاو زیر آوار ماندند. خانواده‌هایی بسیار در این محله‌ها نیز در اثر این سیل بی‌خانمان شدند و از خانه‌های خود دل کندند. از بعدازظهر دیروز مردم دسته‌دسته خانه‌های جنوب شهر را ترک می‌گفتند و به‌طرف خانه‌های کسان و دوستان و اقوام خود می‌رفتند. جمعی از این افراد می‌گفتند که ما به شهر می‌رویم و دیگر به این محل بازنخواهیم گشت».
نظر شما