به گزارش همشهری آنلاین، «علت مرگ: نامعلوم» که به تازگی و از ۵ دی اکرانش را شروع کرده یک فیلم جاده ای است با بازیگرانی که کمتر از آنها دیده‌ایم و شنیده‌ایم: بانیپال شومون، علی‌رضا ثانی‌فر، ندا جبرئیلی، علی‌محمد رادمنش، زکیه بهبهانی، رضا عموزاد و سهیل باوی.
فیلم اولین تجربه کارگردانی علی زرنگار است و داستانش را می‌توان اینطور خلاصه کرد: هفت مسافر، در جاده‌ای فرعی، پیش از طلوع آفتاب، شهداد را به مقصد کرمان ترک می‌کنند. همان اوایل راه متوجه می‌شوند یکی از مسافران مرده است. اورژانس از فرستادن آمبولانس به خاطر نبود تأیید پزشک سر باز می‌زند. به پیشنهاد یکی از مسافران تصمیم می‌گیرند او را به پلیس راه برسانند و آنجا آنچه را اتفاق افتاده است، تعریف کنند. اما پیش از آن که به آنجا برسند اتفاقات و تعارضاتی بین شخصیت‌های فیلم پیش شکل می‌گیرد.
علی زرنگار پیش از این فیلم بلندی نساخته اما در نوشتن فیلمنامه فیلم‌های «زندگی با حضور یک دیوار» چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت (به همراه وحید جلیلوند و حسین مهکام)، بدون تاریخ، بدون امضاء (به همراه وحید جلیلوند) و مغز استخوان (فیلم) همکاری کرده است. او البته چند نمایشنامه هم نوشته است: «عشق اتفاقی نیست که بیافتد» که با کارگردانی وحید جلیلوند سال ۹۰ در تالار وحدت اجرا شد، «زخم و زخمه»، «بهرام را نام مانده به یکی دوال بود مانده جنگ جای. ننگ…»، «پایان» و «مغول روایتِ کوتاه بالا موحِش مردمانی تنگ‌چشم» که این آخری در حال چاپ است. تهیه‌کننده فیلم هم مجید برزگر است که پیش از این فیلم تحسین‌شده پرویز را از او دیده‌ایم. ضمن این که تهیه‌کننده فیلم‌هایی مثل مامان، بچه گرگ‌های دره سیب، دشمنان، ابر بارانش گرفته، ممیرو، پریدن از ارتفاع کم و یک شهروند کاملاً معمولی هم هست.
اکران بعد از سه سال
«علت مرگ: نامعلوم» برای نمایش در در جشنواره فجر سال ۱۴۰۰ با رأی هفت نفر از نه نفر هیأت انتخاب آثار انتخاب شده بود، اما به دلایلی که هیچوقت توضیح داده نشد، از نمایش آن جلوگیری شد تا امسال که بالاخره توانست راهی اکران شود. در آن سال علی زرنگار با نامه‌ای که لحن تندش از عصبانیتش ناشی می‌شد، به این کار اعتراض کرد که البته نتیجه‌ای در پی نداشت. آن سال اعتراض‌های چندانی از اهالی سینما به این ماجرا نشد، اما حالا که فیلم به نمایش درآمده بسیاری از منتقدان واکنش‌های بسیار مثبتی به فیلم نشان داده اند و از نمایش داده نشدن آن شکایت کره اند.
منتقدی نوشته است: «اجازه می‌خواهم به احترام سینمای خلاق، فکور، جسور و غرورآفرین سینمای مستقل ایران و فیلم «علت مرگ: نامعلوم» کلاه از سر بردارم و پنج دقیقه بدون توقف دست بزنم! «علت مرگ: نامعلوم» برای کسانی است که از سینما هیجان می‌خواهند، فکر کردن طلب می‌کنند، برای آن دسته از مخاطبانی است که با کم قانع نمی‌شوند، طلبکار وارد سالن می‌شوند و راضی خارج می‌شوند. برای آن گروه از تماشاگرانی است که در حین فیلم دیدن تمام تجربیات از سر گذارنده زندگی را شخم می‌زنند و همه احساسات به هیجان آمده را احضار می‌کنند.
علی زرنگار یک هنرمند ذاتی است. اغراق نکرده ام اگر بگویم اوکارگردانی است که شاعرانگی کیارستمی، نقد اجتماعی بنی اعتماد و غافلگیری فرهادی را درونی کرده و با اجتهادی دلپذیر نوید فیلمسازی متفاوت را می‌دهد!»
منتقد دیگری به نمایش داده نشدن آن اعتراض کرده و نوشته: «مدت‌ها بود در سینمای ایران فیلم جاده‌ای درست و حسابی ندیده بودم. از آن فیلم جاده‌ای‌ها به سبک فیلمسازان مستقل آمریکایی که پر از فراز و فرود است با کاراکترهایی که همراهت می‌کنند. فقط کاش یکی بگوید دقیقا چرا این فیلم را توقیف کرده بودند؟ هیچ دلیلی به ذهنم نمی‌رسد جز این که تصمیم گرفته‌اند سلیقه‌ی مردم را نازل و مبتذل کنند و فیلم‌های درست و حسابی را از دسترس‌شان دور.»
دیگری هم نوشته است: «و بالاخره یک فیلم خوب و درگیرکننده با فیلمنامه‌ای حساب شده و اجرایی قابل‌قبول! «علت مرگ: نامعلوم» با گروهی تولید شده که تمام سعی‌شان را کرده‌اند فیلم خوب بسازند، تماشاگرشان را محترم بشمارند و فقط درگیر گیشه و فروش نباشند. انرژی و انگیزه عوامل از درون فیلم بیرون می‌زند و آن را به یک تجربه موفق بدل کرده است.»
نظر شما