این جشنواره با هدف شناسایی استعدادهای برتر، تعامل بین فرهنگ‌ها و قومیت‌ها، ایجاد وحدت ملی، پاسخ به نیازهای جامعه، ایجاد اقتصاد تئاتر و بازاریابی در تئاتر، ارتقای دانش و تجربه هنرمندان تئاتر خیابانی، شناسایی ظرفیت‌های فرهنگی استان کردستان، مراوده با دیگر فرهنگ‌های جهان، ارتقای شاخص‌های فرهنگی کردستان و ایران و حفظ و ترویج باورها و آداب و رسوم برگزار شده است و امروز به کار خود پایان می‌دهد.
به گفته شهرام کرمی، دبیر جشنواره یکی از مهم‌ترین ضعف‌های جشنواره امسال، عدم‌برگزاری بخش بین‌الملل بود. وی جدا از ضعف آثار ارسالی به جشنواره، به اشکال در فراخوان اشاره کرد که این موضوع باعث ارائه محدود آثار به دبیرخانه شد؛ ضعفی که به گفته مسئولان باید حتماً اصلاح شود. کرمی در جایگاه دبیر جشنواره این نوید را می‌دهد که در سال گذشته جشنواره به شکل بین‌المللی برپا شود.
مشکلات تئاتر خیابانی
30 گروه نمایشی در بخش مسابقه به همراه یک اثر در بخش ویژه هر روز کارهای خود را اجرا کردند؛ گرچه این آثار نتوانست رضایت بازبین‌ها را فراهم کند.کوروش احمدی، یکی از بازبین‌های جشنواره در گفت‌وگو با مهر سطح کارهای کلی این جشنواره را نسبت به سال گذشته پایین‌تر دانست.
او با اشاره به مشروط پذیرفتن نیمی از کارهای جشنواره به عدم‌شناخت و تعریف مشخصی از تئاتر خیابانی اشاره کرد و گفت:«این عوامل روی روند ضعیف شدن کارها تاثیر‌گذار بوده‌است.»
کرمی هم به یکی از عمده ضعف‌های اصلی تئاتر خیابانی در کشور اشاره کرد؛ جای خالی مباحث آکادمیک و دانشگاهی در این عرصه نکته‌ای است که کرمی درباره آن گفت:«متأسفانه با وجود گذشت بیش از یک دهه از عمر تئاتر خیابانی در کشور هنوز این مشکل به‌صورت جدی مطرح و نسبت به پوشش آن اقدام نشده است.»
شاید به همین دلیل است که امسال در چهارمین جشنواره تئاتر خیابانی مریوان بخش پژوهش به جشنواره اضافه شده‌است. کرمی در این باره گفت:«امسال بخش پژوهش به جشنواره اضافه شد؛ اما سیاستگذاری باید به سمت پژوهش و کار علمی پیش برود. مقدمه این کار نقد آثار، تشکیل شورای سیاستگذاری جشنواره و استفاده از استادان بین‌المللی برای آموزش است.»
این کارگردان تئاتر در کارگاه آموزشی که در مریوان برگزار شده بود به تفاوت‌های تئاتر در فضای باز و تئاتر خیابانی اشاره کرد. او با اشاره به این نکته که گفته می‌شود در ایران تئاتر خیابانی نداریم، گفت:« این حرف ناشی از کمبود اعتماد به نفس ماست؛ چرا که همه چیز را با معیارهای غربی می‌بینیم حال آنکه تئاتر خیابانی ما هویت خاص خود را دارد.»
گرچه صحبت‌های مثبت کرمی دلیلی بر این نیست که او ضعف‌های تئاتر خیابانی ایران را نبیند، چرا که اعتقاد دارد:«منکر نمی‌شوم که ما در نمایشنامه‌نویسی خیابانی ضعف داریم؛ چرا که اغلب قادر به مکتوب کردن یا پرداخت درست ایده‌هایمان نیستیم.»
محل دائمی جشنواره
به گفته کرمی، تئاتر خیابانی در کشور با نام شهر مریوان به شکل واقعی و هویت عینی خود رسیده است. استقبال بی‌نظیر مردم و استقبال هنرمندان از عوامل موفقیت این جشنواره است.
به همین دلیل امکان برگزاری این جشنواره در شهری غیراز مریوان نیست. به گفته مدیر سابق دفتر تئاتر خیابانی، کردستان توانست برای نخستین بار در کشور به‌عنوان میزبان جشنواره‌ای خاص و موضوعی به موفقیت‌های چشمگیری دست پیدا کند. به همین دلیل با توجه به درخواست‌های مکرر برای میزبانی این جشنواره، برگزاری این جشنواره همچنان برعهده مریوان خواهد بود.
او گفت:« در حال حاضر یکی از نیازمندی‌های اصلی جشنواره تئاتر خیابانی مریوان راه‌اندازی و آغاز فعالیت دبیرخانه دائمی این جشنواره در شهر مریوان است که امیدواریم با توجه به اقدامات صورت گرفته از امسال این دبیرخانه دائمی راه‌اندازی شود و آغاز به کار کند.»
فراخوان جشنواره اردیبهشت‌ماه در 3 بخش مسابقه، مقالات پژوهشی و بین‌الملل منتشر شد. 168 گروه در بخش مسابقه، 14 مقاله در بخش مقالات و 5 نمایش از عراق، تاجیکستان، لهستان و 2 گروه از هلند متقاضی حضور در جشنواره بودند که توسط افشین خورشید باختری، کوروش احمدی و کرمی مورد بازبینی قرار گرفتند.
کارهای متقاضی در بخش بین‌الملل به‌علت ضعف و کیفیت نامطلوب به جشنواره راه نیافتند و در نهایت 30 نمایش به بخش مسابقه و یک نمایش در خارج از مسابقه در ایام جشنواره اجرا شدند.
بهزاد فراهانی، فرهاد آییش و حسین عاطفی به‌عنوان هیأت داوران جشنواره انتخاب شدند که با انصراف بهزاد فراهانی به‌دلیل آغاز تمرین‌های نمایش جدید خود علی موذنی جایگزین او شد تا 31 اثر اجرا شده از 13 استان را داوری کنند.
