مدیر طرح: میترا زاغی
همکاران: فریده درفشی، سیامک کفایی، شبنم چهره، زهره دیداری، سمیه گایگانی، امیر حسین زارع
پیشگفتار:
باظهور انقلاب صنعتی، تحولات و دگرگونیهای عمیقی در شیوه و نحوه زیست و حتی نیازهای بشری پدید آمده است .صنعت سینما نیز پدیده‌ای متبلور از پیشرفت‌های تکنیکی و تکنولوژی حاصله از تحولات علمی در قرن حاضر است.
سینما با اختراع عکاسی و سپس ساخت تصاویر متحرک در حدود سال‌های 1880 تا 1889 در اروپا متولد شد. برادران لومیر در سال ۱۸۹۵ دوربین سینماتوگراف را اختراع کردند. این دو برادر به عنوان مخترعین سینما از حیث تولید تصویر متحرک و پایه‌گذاری اولین نمایش عمومی در سالن نمایش سینما به شکل امروزی، اولین کسانی هستند که سینما را برای اولین بار به جهان معرفی کردند. تا سال 1927 فیلم‌های سینما صامت بود و در بعضی از سینماها ارگ یا پیانویی نیز همراه فیلم نواخته می‌شد. خواننده جاز اولین فیلم ناطقی بود که به بازار آمد.
به نقل از ویکی‌پدیا ، "ورود نخستین دستگاه سینماتوگراف به ایران در سال ۱۲۷۹ هجری خورشیدی توسط مظفرالدین شاه سرآغازی برای سینمای ایران به حساب می‌آید. تا سال ۱۳۰۸ هیچ فیلم ایرانی ساخته نشد و اندک سینماهای تاسیس شده به نمایش فیلم‌های غربی که در مواردی زیر نویس فارسی داشت، می‌پرداختند. نخستین فیلم بلند سینمایی ایران به نام "آبی و رابی" در سال ۱۳۰۸ توسط آوانس اوگانیانس، با فیلمبرداری خان بابا معتضدی ساخته شد. در سال ۱۳۱۱ خورشیدی، نخستین فیلم ناطق ایرانی به نام "دختر لر" توسط "عبدالحسین سپنتا" در بمبئی ساخته شد."
سینما از یک سو، یک پدیده عام است و مثل کتاب خواندن، نیاز به سواد ندارد. زیرا مردم از هر قشری، می توانند با آن ارتباط برقرار کرده و پیام آن را دریافت کنند، از سوی دیگر به عنوان رسانه ای فرهنگی، تاثیرگذار و پیچیده است. اما از همان زمان ورود سینما به ایران بیشتر وجه سرگرم‌کنندگی آن برای تماشاگر مد نظر قرار گرفته شد. سینما به عنوان یکی از هنرهای هفت گانه(ادبیات، موسیقی ،معماری ، نقاشی ، مجسمه سازی ، تئاتر و سینما) شناخته شده است. که می‌توان گفت آخرین و شاید در زوایایی تکمیل کننده‌ترین هنر در زندگی بشر باشد.
اما سیل تکنولوژی و فناوری‌های الکترونیکی در کم رنگ کردن کانونهای هنری و فرهنگی از قبیل سینما تاثیر بسزایی داشته است.عدم استقبال از سینماها و چالشها و مشکلات پیش روی هنر سینما مطلبی است که بارها و بارها عنوان شده است و برای برون رفت سینماها از مشکل نبود مخاطب راهکارهایی نیز ارائه شده که طرح ویژه ماه رمضان(اذان تا اذان) نیز از جمله این راهکارها است.
اهداف تحقیق:
هدف از انجام این پژوهش دستیابی به نظر شهروندان تهرانی در مورد سینما است.
جامعه آماری و تاریخ نظرسنجی:
نمونه آماری این تحقیق که از تاریخ 13 تا 15 مهر ماه 1388 انجام شده شامل 600 نفر از مردم تهران است که از این تعداد 50 درصد مرد و 50 درصد زن هستند.
گزیده‌ای از یافته‌های این تحقیق به قرار زیر است:
از میان 600 نفر پاسخگو، 56 درصد به سینما علاقه دارند و 44 درصد نیز به سینما علاقمند نیستند.
جدول زیر توزیع پاسخگویان را بر اساس اینکه هر چند وقت یکبار به سینما می‌روند نشان می‌دهد:
|
پاسخگویان هر چند وقت یکبار به سینما می‌روند |
تعداد |
درصد |
|
اصلا |
328 |
55 |
|
هر فصل |
78 |
13 |
|
هر ماه |
73 |
12 |
|
هر سال |
58 |
10 |
|
بستگی دارد |
31 |
5 |
|
هر دو هفته |
24 |
4 |
|
هر هفته |
8 |
1 |
|
جمع |
600 |
100 |
نمودار زیر پراکندگی پاسخگویان را بر اساس اینکه آیا در ماه رمضان در زمان اجرای طرح "اذان تا اذان" به سینما رفته‌اند یا نه نشان می‌دهد:
به اعتقاد 42 درصد از پاسخگویان وجود اینچنین طرح‌هایی می‌تواند به طور کامل در جذب مخاطب برای سینما مفید باشد، 27 درصد این طرح‌ها را تا حدی مفید می‌دانند و 7 درصد نیز معتقدند این طرح‌ها اصلا مفید نیستند. 24 درصد از پاسخگویان به این سوال پاسخ خاصی ندادند.
این نظرسنجی‌ها ادامه دارد. ممکن است در روزهای آینده، پژوهشگران مرکز مطالعات و تحقیقات رسانه ای همشهری، با تلفن شما هم تماس بگیرند. متن کامل این خبر را در www.hccmr.com بخوانید.
