و دستی لای موهای سفیدشان می‌برند و نتیجه می‌گیرند که «ای آقا؛ از ما که دیگر گذشت.» بعضی‌های دیگر هم انتظار دارند کارت دعوتی به نشانی منزلشان فرستاده شود تا از جایشان بلند شوند و خودی نشان بدهند که «بله؛ حس و حالش را ندارم وگرنه صد متر را در 3 سوت می‌دوم.» واقعیتش این است که این دسته از آدم‌ها هنوز به اهمیت ورزش
پی نبرده‌اند و آن را چیزی در مایه‌های یک فوق برنامه تصور می‌کنند.
اما قضیه ساده‌تر از این حرف‌هاست. به قول قدیمی‌ها، طرف اگر قدر سلامتش را بداند و بداند که ورزش چه کمکی به سلامتش می‌کند، منتظر این حرف‌ها نمی‌نشیند: همان 2 تا پیت حلبی خالی را که گوشه آشپزخانه افتاده، برمی‌دارد و از گچ و سیمان پر می‌کند و میله‌ای، چوبی، چیزی از میان آنها عبور می‌دهد و یا علی مدد.
نه، اصلاً صحبت نیش و کنایه نیست. مرور صحنه‌هایی از فیلم‌های سیاه و سفید قدیمی خودمان نشان می‌دهد که این 2 تا پیت حلبی واقعا روی دست خیلی‌ها بالا رفته‌اند و پایین آمده‌اند، بالا رفته‌اند و پایین آمده‌اند، بالا رفته‌اند و پایین آمده‌اند؛ آنقدر که انرژی و نشاط لازم را برای آغاز یک روز خوب شروع کنند. اصلاً این 2 تا پیت حلبی را فراموش کنید و نگاهی به دور و برتان بیندازید.
همان نزدیکی‌ها امکانات ورزشی را می‌بینید که طی 34 سال اخیر راه‌اندازی شده‌اند. اگر می‌خواهید یک عمر صحیح و سالم زندگی کنید؛ بسم‌الله: این گوی و میدان، البته قبلش بد نیست مطالب این پرونده را بخوانید تا اطلاعاتی درباره امکانات ورزشی موجود و امکاناتی که در آینده به منطقه اضافه خواهد شد، دستتان بیاید.
همشهری محله - 16
