یعنی زمانش که بگذرد دیگر از درجه اعتبار ساقط می‌شود، بعضی دیگر‌اما ماندگار است و برای همیشه با فرد می‌ماند. پیشکسوت ورزش‌های زورخانه‌ای با تواضع و افتادگی خاصی می‌گوید: «در محله خانی‌آباد ساکن و هم‌محله‌ای مرحوم تختی بودم. در زورخانه من کوچک و ناچیز آن بزرگمرد بودم و بابت این موضوع همیشه به خود می‌بالم که در محضر جوانمردی چون تختی تلمذ کرده‌ام.»
«محمد محمودی» اکنون در آستانه 72 سالگی یکی از قهرمانان و پیشکسوتان ورزش زورخانه‌ای ایران است که افتخارات کم نظیری را طی 60 سال در کارنامه ورزشی خود جای داده است. او با اشاره به صحبت‌های رهبر انقلاب مبنی بر اینکه «ورزش باستانی کشور ما یک تاریخ و فرهنگ محسوب می‌شود نه گوشه‌ای از یک فرهنگ» اظهار امیدواری می‌کند که روزی شاهد احیای جدی این رشته اصیل ملی و مذهبی در کشورمان باشیم و جایگاه آن را آنطور که شایسته است، پاس بداریم.
- پس از چوگان که سال‌ها پیش از کشور ما به سراسر دنیا راه یافت، اکنون ورزش‌های زورخانه‌ای دومین ارمغان ورزش ایران برای علاقه‌مندان ورزش در سراسر دنیاست. ارمغانی که گویا در این سو یعنی کشور خودمان مورد کم لطفی واقع شده است. همین طور است؟
بله. از چند سال قبل عزمی جدی برای شناساندن این رشته اصیل ایرانی به سایر کشورهای جهان شکل گرفت و آقایان مهرعلیزاده و امیرحسینی با برنامه‌ریزی دقیق و همتی شایان علاوه بر احیای مجدد این رشته در کشور خودمان با اعزام مرشد و مربی به کشورهای دیگر زمینه‌های صدور آن به 5 قاره جهان را فراهم آوردند و اکنون به جایی رسیده‌ایم که سایر کشورها گوی سبقت را از ما ربوده‌اند و انصافاً بسیار زیباتر و شکیل‌تر از ما در این رشته کار می‌کنند. اکنون آنها مدعی‌اند و کار ما اصلاً با آنها قابل قیاس نیست،
- به عقیده شما چرا در این مدت زمان کوتاه آنها تا این حد از ما پیش افتاده‌اند؟
متأسفانه اختلاف نظرهای موجود بین مسئولان ورزش زورخانه‌ای کشور و فدراسیون جهانی این رشته عامل اصلی این در جا زدن شد و اکنون با سر کار آمدن آقای سعیدلو امیدهای زیادی برای حل و فصل مشکلات موجود، بوجود آمده است.
- این که ما طی 2 سال اخیر از حضور در مسابقات جهانی این رشته امتناع می‌کنیم، ریشه در همین اختلافات دارد؟
دقیقاً، همانطور که می‌دانید آقای مهرعلیزاده، ریاست فدراسیون جهانی این رشته را بر عهده دارند و ابتکار ایشان و همکارانشان در اضافه کردن یک سری حرکات زیبا و دیدنی به این رشته موجب شده تا ورزش زورخانه‌ای در آن سوی مرزها به رشته‌ای لذت بخش و دیدنی تبدیل شود.
اما متأسفانه بر خلاف گفته مولا علی¨ع© که می‌فرمایند: «فرزند زمان خویشتن باشید» مسئولان این رشته در داخل کشور حاضر به اعمال این تغییرات نیستند و پیشرفت در این رشته سنتی را نمی‌پذیرند. نتیجه آن را هم که خودتان می‌بینید، رکود در اینجا و پیشرفت در آن سو...
- کلکسیون افتخارات شما حکایت از همکاری دیرینه‌تان با شهرداری پایتخت دارد. گویا آخرین عنوان قهرمانی‌تان در حدود یک ماه قبل نیز به همین موضوع باز می‌گردد. لطفاً درباره این همکاری برایمان بگویید.
بله. خوشبختانه من از سال‌های بسیار دور همکاری خود را با شهرداری تهران آغاز کردم و حدود 18سالگی با استخدام در شرکت واحد، تربیت بدنی آنجا را برای نخستین بار راه‌اندازی کردم و مسئولیت آن را بر عهده گرفتم. اکنون نیز به عنوان مربی در باشگاه آتش نشانی مشغول خدمتم و اخیراً هم در جام رمضان این باشگاه را به مقام قهرمانی جام پیشکسوتان رساندم.
شاید بی‌مناسبت نباشد که در اینجا اشاره‌ای داشته باشم به توجه فوق‌العاده دکتر قالیباف، شهردار محترم تهران و نیز سردار حاجی بیگی، رئیس اداره آتش‌نشانی نسبت به ورزش‌های زورخانه‌ای و بابت این بذل توجه از آنها سپاسگزار باشم.
- ولی تا امروز کمتر پیش آمده بود که در ورزش اصیل ملی و مذهبی زورخانه نامی از شهرداری تهران به گوش خورده باشد!
شاید ضعف اطلاع‌رسانی در این زمینه عامل اصلی باشد ولی جالب است بدانید دکتر قالیباف تا امروز دستور احداث و راه‌اندازی چندین زورخانه جدید در شهر تهران را صادر کرده‌اند. ضمن اینکه شهرداری تهران تاکنون تعمیر و بازسازی چندین زورخانه قدیمی را نیز به انجام رسانیده و با این حرکت گام بلندی برای حفظ و اعتلای این رشته ورزشی برداشته است.
در حال حاضر نیز زورخانه‌ای با نام پیشکسوتان و به همت شهرداری تهران و اداره آتش‌نشانی پایتخت روبروی بیمارستان روزبه در حال احداث است که برای ورزشکاران این رشته موجب دلگرمی و خوشحالیست.
- در همین منطقه خودمان چطور؟ به جز زورخانه فرحزاد امکان پرداختن به این رشته در نقاط دیگر منطقه و جود دارد یا خیر؟
تا همین چند سال پیش ورزش‌های زورخانه‌ای بیشتر در مناطق جنوبی شهر رونق داشت. اما خوشبختانه و با تلاش‌های صورت گرفته اخیراً در مناطق شمالی شهر و از جمله همین منطقه خودمان طرفداران خاص خود را یافته است.
برنامه‌هایی که طی چند نوبت در پارک پرواز به منظور آشنایی اهالی با این رشته زیبا اجرا و با استقبال و توجه خوبی هم روبرو شد. مطمئناً اگر شرایط و امکانات پرداختن به ورزش زورخانه در منطقه گسترش یابد، مخاطبان بیشتری به سمت و سوی آن جلب خواهند شد.
- آقای محمودی در تمام رشته‌های ورزشی، ورزشکاران با عبور از یک مرز سنی مشخص، دیگر قادر به ادامه کار در سطح قهرمانی و حرفهای نیستند و ناچارند جای خود را به جوان‌ترها بدهند. ولی شما در سن 72 سالگی هنوز هم افتخارآفرینی می‌کنید و حرفهای زیادی برای گفتن دارید!
این مطلبی که شما به آن اشاره کردید شاید تنها یکی از نقاط تمایز ورزش زورخانه از سایر رشته‌های ورزشی باشد. در این رشته برخلاف بیشتر رشته‌ها حتی برای شروع کار هم هیچ محدودیت سنی و جود ندارد و علاقه‌مندان با هر سن و سالی می‌آیند و وارد گود می‌شوند و کار خود را دنبال می‌کنند.
من به عنوان یکی از اعضای انجمن دیابت ایران افتخار می‌کنم که به شما بگویم با کمک این ورزش بر دیالیز فائق آمدم و بیماری را شکست دادم و امروز حتی پرانرژی‌تر از گذشته فعالیت‌هایم را ادامه می‌دهم.
ضرب مرشد در فرحزاد
قدمت زورخانه فرحزاد به حدود صدسال قبل باز می‌گردد. یعنی همان روزهای که فرحزاد تنها دهی کوچک در حاشیه تهران بود. با این وجود با نگاهی گذرا در می‌یابیم که بسیاری از قهرمانان و پیشکسوتان این رشته در همین مکان مراحل رشد و ترقی را پشت سر گذاشته‌اند و به افتخارات بزرگی نائل آمده‌اند.
در طی تمام این سال‌ها هیئت‌امنای این زودخانه تحت هیچ شرایطی نخواستند که این مکان اصالت و قدمت خود را از دست بدهد و به رغم درخواست افراد مختلف، حاضر نشدند که این زورخانه تغییر کاربری پیدا کند. در حال حاضر حدود 200 نونهال و نوجوان در زورخانه فرحزاد این ورزش زیبا و اصیل کشورمان را دنبال می‌کنند و مهارت هر یک از آنها در حدی است که خود می‌توانند به عنوان یک مربی مسلط به طور مجزا به فعالیت بپردازند.
شاید جالب باشد که بدانید در تمام شب‌های ماه مبارک رمضان، زورخانه فرحزاد پذیرای ورزشکاران این رشته از تمام مناطق شهر تهران است و ضرب مرشد تا ساعات ملکوتی سحر همچنان به گوش می‌رسد...
آداب پهلوانی
ورزش زورخانه‌ای آداب و سنتی خاص دارد که با تأسی به بزرگمردی همچون علی بی ابیطالب ¨ع و پهلوانان و دلاورانی همچون پوریای ولی، خلق و خوی مردانگی و مروت و جوانمردی را در ورزشکاران برمی‌انگیزد و به گونه‌ای خاص به آنها نیرو می‌بخشد. این خصائل نیکو در قالب اشعار و داستان‌هایی بصورت آهنگین و به همراهی ضرب زورخانه برای تهییج ورزشکاران در هنگام ورزش از سوی مرشد خوانده می‌شود.
ورزشکاران هماهنگ با موسیقی مرشد به ورزش می‌پردازند و حرکات زیبای گروهی یا فردی را به نمایش می‌گذارند. سنت حاکم بر این ورزش به ورزشکاران می‌آموزد که درخت هر چه پربارتر شود، افتاده‌تر می‌شود. از همین رو در ورودی تمام گودهای زورخانه به گونه‌ای کوتاه است تا افراد ناچار شوند برای ورود سر خود را خم کنند به عبارتی منیتشان را بیرون بگذارند و آنگاه وارد گود شوند...
همشهری محله - 2
