انتقام‌جویی مهم‌ترین فرضیه پلیس برای این آدم ربایی است.
بعد از ظهر دوم آبان، مرد میانسالی با مراجعه به کلانتری 106 از ناپدید شدن فرزندش خبر داد و گفت: پسر 14 ساله‌ام به نام حامد ظهر امروز بعد از آنکه از خانه عمویش خارج شده است ناپدید شده و دیگر از او خبری نداریم، اما هر دفعه که با تلفن همراه او تماس می‌گیریم، تلفنش خاموش است و بنابراین احتمال می‌دهیم که اتفاق بدی برای او رخ داده باشد.
با این گزارش، با دستور قاضی سلیمانی، دادیار شعبه دوم دادسرای جنایی تهران، تیم ویژه‌ای از کارآگاهان پایگاه سوم پلیس آگاهی تهران بزرگ، تحقیقات خود را برای یافتن این نوجوان آغاز کردند. این درحالی بود که تلفن همراه جوان ناپدید شده در این مدت خاموش بود.
از آنجا که نتایج بررسی‌های تیم پلیسی نشان می‌داد که هیچ فردی با مشخصات این نوجوان به بیمارستان یا مراکز پلیسی انتقال پیدا نکرده است، ربوده شدن این نوجوان به‌عنوان اصلی‌ترین فرضیه قوت گرفت.
اگر این فرضیه صحیح بود، ربایندگان باید به‌زودی با خانواده این نوجوان تماس می‌گرفتند و درخواست‌های خود را مطرح می‌کردند اما وقتی هیچ خبری از این تماس‌ها نشد بر نگرانی خانواده نوجوان و ماموران پلیس افزوده شد.
در حالی که تحقیقات پلیس ادامه داشت، بعد از ظهر روز بعد، تلفن همراه نوجوان ناپدید شده روشن شد و وی در تماسی تلفنی گفت که توسط 3 مرد با یک دستگاه تاکسی ون سبزرنگ در مسیر بازگشت از خانه عمویش ربوده شده است و هم‌اکنون در محلی بیابانی رها شده است، این نوجوان در این تماس تلفنی گفت: به‌دلیل صدمه شدید و درد پا قادر به حرکت نیست.
با اظهارات این نوجوان، تحقیقات برای یافتن محل رها کردن وی آغاز شد و حامد از طریق تماس‌های مکرر به ماموران گفت که ربایندگانش وی را در محل ساختمان‌های نیمه‌ساز رها کرده‌اند و از دور می‌تواند قطار متروی تهران – کرج را ببیند.
با این نشانی‌ها، ماموران و خانواده حامد، مرد نوجوان را در اطراف منطقه وردآورد پیدا کرده و او را به مرکز درمانی منتقل کردند.با بهبود نوجوان، وی روز گذشته به پایگاه سوم پلیس آگاهی رفت و در توضیح ماجرا گفت: پس از خروج از منزل عمویم در حال بازگشت به خانه بودم که 3سرنشین یک خودروی تاکسی به سوی من حمله‌ور شدند و با دستمالی آغشته به ماده بیهوش‌کننده، مرا بیهوش کردند.
حامد افزود: آدم ربایان، اسلحه کمری، بی‌سیم، دستبند و اسپری گاز اشک آور داشتند و با آنکه لباس شخصی بودند اما قیافه‌شان شبیه مأموران پلیس بود. پس از آنکه به هوش آمدم، متوجه شدم در یک زیر زمین زندانی شده‌ام، مردان ناشناس به محض آنکه به هوش آمدم، پشت سر هم سؤالاتی درباره خانواده‌ام از من پرسیدند و در همان حال با مشت و لگد من را مورد ضرب و شتم قرار می‌دادند.
آنها با فرا رسیدن شب، در حالی که دست و پا و دهانم بسته بود مرا رها کردند و صبح روز بعد دوباره به سراغم آمدند و دوباره مرا شکنجه کردند، هنگام ظهر بود که آنها مرا روی صندلی عقب یک خودروی پژو انداختند و در حالی که 2 نفر در دوطرفم نشسته بودند مرا پس از طی مسافتی طولانی در بیابان رها کردند و تلفن همراهم را نیز هنگام رفتن کنارم انداختند.
سرهنگ کارآگاه محمدرضا ذاکر استقامتی با اعلام این خبر گفت: تحقیقات کارآگاهان برای شناسایی آدم رباها و دستگیری آنان و دلیل این آدم‌ربایی ادامه دارد. رئیس پایگاه سوم پلیس آگاهی تهران بزرگ، با بیان اینکه انتقام‌جویی می‌تواند اصلی‌ترین انگیزه آدم‌ربایان باشد، افزود: به کمک شاکی هویت متهمان مشخص شده است که به‌زودی دستگیر خواهند شد.
