وقتی عابریم

نه، کافی است در جایی زندگی کنید که ماشین‌های زیادی در آن رفت و آمد می‌کنند و فقط کافی است شما عابرپیاده باشید؛ آن وقت می‌‌بینید که لازم است شما هم
تا حدی رانندگی بدانید و از قوانین آن سر در بیاورید.البته ممکن است آنها که پشت ماشین نشسته‌اند، رانندگی بدانند اما حق تقدم را رعایت نکنند، سرعتشان از حد مجاز در شهر بالاتر برود، فرعی – اصلی‌ها را بی‌توجه بروند و ... آن وقت شما باید «عابر» ماهری باشید که بتوانید از این مهلکه جان سالم به در ببرید. پس خوب است که ما سر به هوا راه نرویم و قوانین و فرهنگ رانندگی را بدانیم. بدانیم که وقتی عابریم، فقط وظیفه‌مان نیست که از پل هوایی و فضاهای خط‌کشی‌شده بگذریم و یا چراغ سبز و قرمز را بشناسیم، یا بدانیم وقتی در ماشین نشسته‌ایم و راننده دائم خط (لاین) عوض می‌کند و به اصطلاح« لایی می‌کشد»، باید به او تذکر بدهیم و البته حتماً جواب بشنویم: «چی کار کنم، اینجا خط سرعته! اما جلوتر دوربرگردونه، مجبورم خطم رو عوض کنم. چون نمی‌خوام دور بزنم.»

اما خب در بوق زدن جلوی بیمارستان، ورود ممنوع‌ها و خیلی جاهای دیگر می‌توانیم یادآور باشیم. البته طرح «همیاران پلیس»، چند سالی است که دانش‌آموزان را با قوانین راهنمایی و رانندگی آشنا کرده است.

عملکرد دانش‌‌آموزان همیار پلیس در حدی بود که مسئولان راهنمایی و رانندگی چند استان از جمله مازندران، مرکزی، ایلام و ... از پایین آمدن آمار تصادف‌ها در نتیجه فعالیت همیاران پلیس خبر دادند و حتی فرمانده نیروی انتظامی وقت گفت که قرار است همیاران پلیس، پلیس افتخاری شوند و معاونت اجتماعی و فرهنگی پلیس راهنمایی و رانندگی ناجا هم گفت که کشورهای حوزه خلیج فارس ضمن استقبال از طرح همیار پلیس، خواستار انتقال تجربه‌های پلیس راهنمایی و رانندگی ایران در این زمینه هستند.

به گفته سرهنگ رحمانی 9 میلیون همیار پلیس نقش مهمی در کاهش تخلف‌ها و حوادث رانندگی داشته‌اند.

البته قصد ما این نبود که درباره همیاران پلیس بنویسیم اما همین خبرها به ما می‌گویند که ما احتمالاً رانندگان بهتری نسبت به پدران و مادران خود خواهیم شد.

وقتی حالا قوانین راهنمایی و رانندگی را یاد بگیریم، در آینده همین قوانین را به کار می‌بندیم و شهر آرام‌تری خواهیم داشت.