با دیدگاهی نوین به زندگی شهروندان و دغدغه‌های پیش‌روی آنها نگاه می‌کنند. اما آیا شورایاری‌ها در این مدت توانسته‌اند چالش‌های پیش روی خود را پشت سر گذاشته و به دوران بالندگی برسند؟
برای رسیدن به این پاسخ، سراغ چند تن از دبیران شورایاری‌های قزوین رفتیم. همگی آنها بر این باورند که تحقق اهداف شوراها در گرو توسعه زیرساخت‌های منطقه‌ای با نگاه محلی است و معتقدند در این راه نیز باید از ابزارها و روش‌های جدید مدیریتی استفاده شود اما در عین حال می‌گویند
باید تلاش شود تا دیدگاه‌های تخصصی و نظرات کارشناسی شده که بیشتر جنبه عینی و عملی پیدا می‌کنند در راس هرم مطالبات معتمدان محلات قرار بگیرد که در این‌صورت بخش مهمی از مشکلات پیش‌روی آنها برطرف شده و زمینه رشد بنیادین شورایاری‌ها و به تبع آن محله‌ها فراهم می‌شود.
همه می‌دانیم شورایاری‌ها بازوان پرتوان شورای شهر محسوب می‌شوند و می‌توانند در مجموعه شهری به حل و فصل معضلات محلی بپردازند اما به‌نظر می‌رسد هنوز بسیاری از معاونت‌ها و سازمان‌های تابعه شهرداری، این نهاد را جدی نگرفته‌اند. این صحبتی است که «وحید زرگر» در باره مشکلات شورایاران قزوین مطرح می‌کند.
او که علاوه بر سرپرستی روابط عمومی شورای شهر، مسئولیت هماهنگی با شورایاران نیز به‌عهده اوست در ادامه می‌گوید: ما در قزوین 350 هزار نفری مان 93 شورا یار داریم، اما شاید باورتان نشود که این تعداد افراد حتی یک جا برای برگزاری نشست‌ها و تبادل نظر و تجربیاتشان ندارند، درصورتی که من فکر می‌کنم همکاران دیگرمان در سایر شهرها حداقل جایی برای برگزاری جلساتشان با یکدیگر دارند.
هرچند اگر اعضای شورایار بخواهند جلسه‌ای داشته باشند بدون برخورد با مشکل، ساختمان یا سالنی در اختیارشان قرار می‌گیرد، اما اگر از خودشان ساختمانی داشته باشند بهتر می‌توانند به کارهایشان رسیدگی کنند. این کار البته مزیت‌های دیگری هم دارد و آن اینکه مردم راحت‌تر می‌توانند پیدایشان کنند.
دومین فایده‌‌اش هم اینکه اگر مجموعه شورا یاری شهر قزوین ساختمانی داشت، شاید بسیاری از بدنه شهرداری آن را جدی‌تر می‌گرفتند و همکاری بیشتری با آن صورت می‌دادند.«ذبیح‌الله خمسه‌ای»، دبیر شورایاری ناحیه آخوند از منطقه یک شهرداری است، او علاوه بر آنکه حرف‌های زرگر را تایید می‌کند، از عدم‌هماهنگی سازمان‌های دیگر با شورا یاری می‌گوید: « بسیاری از اداره‌ها ما را به‌عنوان همکاران شهر به رسمیت نمی‌شناسند.
مثلا وقتی مردم از مشکلاتشان درخصوص قطعی برق و آب می‌گویند مسلما این موضوع به شورای شهر و شهرداری ربطی پیدا نمی‌کند. ما هم مجبوریم برای رفع مشکل سراغ مسئولان این ادارات برویم، اما با کمال تعجب با شنیدن این پاسخ که شما چه کاره این محله هستید مواجه می‌شویم!
این دبیر شورا اگرچه از اقدامات انجام شده در منطقه تحت مسئولیتش هم حرف زد، از جمله از تعریض خیابان بهشت فاطمه و یا خیابان اصفهان و از 2 یا 3 بانده شدن آنها در آینده‌ای نزدیک خبر داد، اما بحث آموزش شهروندان را جدی‌ترین چالش پیش‌روی شورایاران خواند: «ببینید من فکر می‌کنم هرچه بیشتر درباره شورایاران تبلیغ و صحبت شود بهتر است، چون همان‌طور که گفتم بسیاری از مسئولان، ما را نمی‌شناسند چه رسد به شهروندان. »
همکار دیگر این شورایار هم از اینکه هنوز خود و دوستانش مجبورند از راه‌هایی مانند کدخدامنشی مشکلات را حل کنند حرف زد. «مهدویان» که در منطقه 3 ناحیه مینودر، مشغول انجام وظیفه است
پرداختن به موضوع فرهنگی از جمله راه‌اندازی قرائت خانه و کتابخانه را از اولویت‌های اصلی حوزه مسئولیتش ذکر می‌کند و می‌گوید: « هنوز هم بعد گذشت چندین سال از عمر شورایاری‌ها بسیاری از مطالبات شهروندان پس از آنکه به ما انتقال داده می‌شود از طریق ریش سفیدان محل و پا در میانی ما رفع و رجوع می‌شود، درصورتی که اگر جایگاه قانونی شورا یاری برای همه روشن و معلوم شود کمتر به مشکل بر می‌خوریم.»
در هاله‌ای از ابهام قرار داشتن بسیاری از قوانین، اگرچه نقطه مشترک اظهارات همه شورایارانی بود که با آنها گفت‌وگو شد، اما همگی شناخت نیازهای اساسی مردم و پرداختن به مقوله آموزش و آموختن در حوزه شهری و محلی را نیاز اصلی این مجموعه مطرح کردند
زیرا با آموزش به شهروندان و شناخت نیازهای محلی با نگاه شهروندی فرصتی فراهم می‌شود تا نمایندگان به‌صورت کالبدی نیازها را شناسایی کرده و براساس مقدورات شهری آنها را به ارکان بالا‌دستی خود نظیر شهرداری و دیگر سازمان‌های مسئول در امور شهری ارجاع دهند.
در ضمن با توسعه آموزش‌های کاربردی به شورایاری‌ها این امکان فراهم می‌شود تا آنها مطالبات بحق خود را در زمینه مسائل ورزشی، رفاهی، اوقات فراغت و جوانان، محیط‌زیست و به‌خصوص توزیع متناسب خدمات شهری، شناخته و برای تحقق این خواسته‌ها برنامه‌ریزی کنند.
همشهری استانها
