بیست و ششم دی ماه 1357(شانزدهم ژانویه سال 1979) و یک روز پس از رای مثبت سنا به نخست‌وزیری شاپور بختیار، همچنان‌که انتظار می‌رفت شاه و زنش ایران را به عزم «اسوان» در جنوب مصر ترک کردند، رفتنی که بازگشت نداشت.
رادیو ایران به نقل از یک مقام دربار گفت که شاه برای مرخصی و درمان، کشور را ترک گفته است ولی غلامحسین صالحیار سردبیر وقت روزنامه اطلاعات تیتر زده بود که «شاه رفت» و انتشار این روزنامه با این تیتر مردم را به خیابان‌ها کشاند و دست به شادی بی‌مانندی زدند.
شاه و دولت او از دیماه 1356 با اعتراض و اعتصاب مردم که هرروز هم گسترش بیشتری می‌یافت روبه‌رو و هر اقدام آنها و مشاوران داخلی و خارجی‌شان برای آرام کردن اوضاع به شکست انجامیده بود.
شاه در نیمه اول دیماه به هر چهره شناخته شده که برای قبول ریاست دولت متوسل شد پاسخ رد شنید جز شاپور بختیار که انتصاب او مورد حمایت رئیس‌جمهور آمریکا هم بود. بختیار به شرط خروج موقت شاه از کشور که کارتر رئیس‌جمهور آمریکا نیز همین نظر را داشت قبول نخست‌وزیری کرده بود ولی همان روز امام خمینی که در پاریس بود انتصاب بختیار را غیرقانونی اعلام و حکم به ایجاد شورای انقلاب و سپس تشکیل دولت موقت داد.
پس از خروج شاه از کشور به‌صورت فرار، تظاهرات و اعتصابات و مخالفت ادامه یافت. امام خمینی اول فوریه پس از 14 سال تبعید به وطن بازگشت و 10 روز بعد انقلاب به پیروزی رسید و 49روز پس از آن مردم، رای به ابطال نظام سلطنتی دادند.
روز تجدید حاکمیت ملی ایرانیان
16 ژانویه سال 946 میلادی (در آن سال مصادف با 25دیماه) احمد دیلمی (معزالدوله) بغداد را متصرف شد، المستکفی بیست و دومین خلیفه عباسی را برکنار کرد و با این اقدام حکومت سراسر ایران بار دیگر در دست ایرانیان قرار گرفت و تجدید حاکمیت ملی به تحقق پیوست.
علی، احمد و حسن دیلمی پسران بویه از پیروان و دستیاران «مرداویز» قهرمان ملّی ما بودند که آرزوها و اندیشه‌های وی را دنبال کردند.
آغاز نخستین جنگ آمریکا و عراق – جنگ بر سر کویت
حمله نظامی آمریکا و یارانش از جمله دولت سعودی، مصر و قطر با 690 هزار نظامی ( 425 هزار تن از آنان آمریکایی)، 1800 هواپیمای نظامی و ده‌ها کشتی جنگی و ناوهای پرتاب موشک کروز از سحرگاه 16 ژانویه 1991 به مواضع عراق در داخل این کشور و کویت آغاز شد.
هدف از این حمله، اجرای قطعنامه 678 شورای امنیت اعلام شده بود که به دولت عراق تا 15 ژانویه مهلت داده بود که کویت را تخلیه کند. 4 روز پیش از آغاز حمله، دبیرکل وقت سازمان ملل عازم مذاکره با دولت عراق شده بود تا موافقت این دولت را به خروج از کویت جلب کند ولی کنگره آمریکا منتظر نتایج مذاکرات او نشد و به رئیس‌جمهور اختیار جنگ داد و 2 روز بعد از تصویب این اختیارات، حمله نظامی آغاز شد.
به این ترتیب تلاش‌های ظاهرا صلح آمیز آخر تنها برای دادن چهره بهتری به جنگ بود. اندکی پس از آغاز حمله 50 موشک کروز به سوی عراق و عمدتا بغداد پرتاب شد. در آن زمان چنی (معاون جورج بوش دوم) وزیر دفاع و ژنرال پاول (وزیر امور خارجه دولت جورج بوش دوم) رئیس ستاد مشترک نیروهای مسلح آمریکا بود.
جورج بوش (پدر) 16 ژانویه در نطقی کوتاه حمله نظامی به عراق را اقدامی به‌منظور آزاد ساختن کویت خواند و صدام حسین در مطلبی که از رادیو تلویزیون پخش شد، جورج بوش را مردی دورو که خیالات شیطانی دارد، توصیف کرد.
